Πάρα πολλές φορές λησμονούμε την απέραντη αγάπη, την συγκατάβαση, το έλεος, που μας δείχνει ο Χριστός μας και είμαστε σκληροί, εξουθενωτικοί, απαιτητικοί απέναντι στους συνανθρώπους μας. Πού οφείλεται άραγε αυτό; Έχουμε αναρωτηθεί ποτέ, ο καθένας προσωπικά, γιατί είμαστε τόσο αυστηροί στους άλλους και ελαστικοί στους εαυτούς μας; Ταπεινά φρονώ ότι οφείλεται στην έλλειψη αγάπης, στον εγωισμό και στην σκληρότητα που υπάρχει μέσα μας.
Αδελφοί μου όσο είναι καιρός, πρέπει να αλλάξουμε, να γίνουμε όμορφοι, γλυκείς άνθρωποι, να σιχαθούμε κυριολεκτικά τον παλαιό άνθρωπο που ενυπάρχει μέσα μας, να αγαπήσουμε ειλικρινά τον πλησίον μας. Ο όσιος Πορφύριος έλεγε ότι ο Χριστός αναπαύεται στις λεπτές, μαλακές, ποιητικές ψυχές και όχι στις σκληρές, θρασείς, απότομες. Στο χέρι μας είναι να γίνουμε άνθρωποι αγάπης. Σε αυτό θα μας βοηθήσει να θυμόμαστε συνεχώς τις άπειρες ευεργεσίες του Θεού στην ζωή μας και πως ακόμα και όταν αμαρτάναμε βαριά, Εκείνος πάλι αγάπη μας έδειχνε. Δεν δικαιολογείται εμείς οι χριστιανοί, να μην συγχωρούμε, να κρατάμε κακίες ενθυμούμενοι το κακό που, ενδεχομένως κάποτε μας κάνανε, να μην ελεούμε, με υλικά και με πνευματικά αγαθά, να μην συμπονούμε τον πονεμένο, να μην αποδεχόμαστε στην εκκλησία τον αμαρτωλό που έρχεται με τα χαλιά του, αλλά αμέσως να τον κατακρίνουμε.
Αδερφοί μου, καλή μετάνοια, μόνο αυτό ταπεινά έχω να πω. Μπορούμε να αλλάξουμε, αρκεί να το θελήσουμε. Καλή προσπάθεια. Ο Χριστός δίπλα σας.
Χριστός ανεστη!
Με πολλή αγάπη, ένας άσωτος υιός
