(2) Προσπαθεί ο καθένας να κάνει το θέλημα καί την επιθυμία του άλλου, όπως ακριβώς καί όταν ήσαν πρωτοερωτευμένοι.
(3) Δε λέει κανείς στο ταίρι του «δεν έχεις δίκαιο», τουλάχιστον εκείνη τη στιγμή, αλλά στον κατάλληλο χρόνο με τον κατάλληλο τρόπο.
(4) Ψάχνει να βρει καί επαινεί ό,τι καλό βλέπει, παραβλέποντας τα κακά. Η γκρίνια είναι δηλητήριο πού... σκοτώνει σιγά - σιγά καί ύπουλα.
(5) Παίρνει απόφαση ο καθείς να δέχεται ό,τι έγινε καί δεν μπορεί να αλλάξει. Ζει την κάθε ημέρα όπως ακριβώς είναι. Σκέπτεται περισσότερο αυτά πού έχει καί λιγότερο αυτά πού έχασε.
(6) Βλέπει στα υλικά αγαθά πόσα έχει καί όχι πόσα του λείπουν καί στα πνευματικά πόσα του λείπουν καί όχι πόσα έχει. Έτσι ηρεμεί πριν αγχωθεί.
(7) Φροντίζει να χρησιμοποιεί καθημερινά περισσότερο από κάθε άλλη λέξη, τη λέξη συγνώμη. Ζητά συγνώμη για το δικό του λάθος.
(8) Καταπολεμεί την υποκρισία, την άγνοια καί τις παρεμβάσεις τρίτων. Εφαρμόζει την ειλικρίνεια, τη γνώση - αλήθεια για το κάθε τι καί φροντίζει το ταίρι του περισσότερο από όλους καί από όλα.
(9) Εφαρμόζει την αυτομεμψία: βρίσκει σε κάθε «διαμάχη» τα δικά του λάθη καί τα διορθώνει.
(10) Σε κάθε διαφωνία - αδιέξοδο καταφεύγουν στη διαιτησία, στον Πνευματικό. Η αποδοχή της γνώμης του Πνευματικού, θίγει λιγότερο τον εγωισμό του καθενός καί τελικά γίνεται ό,τι θέλει ο Θεός!
Πηγή: «Λατρευτικό εγχειρίδιο» του Πρεσβυτέρου Γεωργίου Σ. Κουγιουμτζόγλου – Εκδ. ΣΥΝΑΞΑΡΙ
