"Των οικιών υμών εμπιπραμένων αυτοί άδετε"
Είναι προφανές ότι κάτι πολύ μεγάλο κυοφορείται το τελευταίο διάστημα στην ευρύτερη περιοχή του Ευξείνου Πόντου και της Μέσης Ανατολής. Όσον αφορά τον Πόντο και την Αζοφική θάλασσα, εκεί το ΝΑΤΟ, με πρωταγωνιστή τις ΗΠΑ και δευτεραγωνιστές τις Ρουμανία, Βουλγαρία, Τουρκία και Ελλάδα, προσπαθεί με αεροναυτικές ασκήσεις και άλλες ενέργειες να δημιουργήσει συνθήκες υπεράσπισης της Ουκρανίας από θάλασσα και στεριά, με ναυτική και αεροπορική-αντιαεροπορική παρουσία, κάτι που εξαναγκάζει τη Ρωσία να απαντήσει με ανάλογο τρόπο.
Το αποτέλεσμα είναι η αύξηση της έντασης, που δημιουργεί κλίμα ψυχροπολεμικής περιόδου. Και να μην ξεχνάμε, η Ελλάδα, λόγω υποχρεώσεων που απορρέουν από τη συμμετοχή μας στο ΝΑΤΟ, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, εμπλέκεται, κάτι που καθιστά επιβεβλημένη τη μελέτη της ιστορίας και ειδικά την αποστολή ελληνικού εκστρατευτικού σώματος στην Κριμαία, κάτι που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην προσέγγιση Λένιν-Κεμάλ, με τα γνωστά επακόλουθα για τον Ελληνισμό του Πόντου, της Θράκης και της Μικράς Ασίας.
Ενώ, όμως, το ζήτημα αυτό έχει πολύ μελλοντικό «ψωμί», αυτό που θα πρέπει να μας απασχολήσει τώρα ιδιαίτερα είναι η κατάσταση που τείνει να δημιουργηθεί στη Συρία, όπου κατά τα φαινόμενα η ενεργός στρατιωτική εμπλοκή της Ρωσίας, περιπλέκει τα πράγματα.
Αναφέρουμε χαρακτηριστικά το παράδειγμα του αιτήματος που υπέβαλε η Ρωσία σε Βουλγαρία και Ελλάδα, για να διέλθουν από τον εναέριο χώρο των δυο χωρών ρωσικά πολιτικά μεταγωγικά αεροσκάφη, τα οποία θα μεταφέρουν ανθρωπιστική βοήθεια και διπλωμάτες! Η Ελλάδα για άλλη μια φορά βρέθηκε στιρμωγμένη στα δόντια της μυλόπτερας, με τη Ρωσία να ζητεί κάτι λογικό και τις ΗΠΑ να ασκούν ασφυκτικές πιέσεις να κλείσουμε τον εναέριο χώρο μας στα ρωσικά πολιτικά αεροσκάφη.
Ευτυχώς που οι πιέσεις ασκήθηκαν και στη Βουλγαρία, η οποία είπε πρώτη το «όχι» και δεν χρειάστηκε να πούμε κι εμείς το δικό μας «όχι», αφού χωρίς τη Βουλγαρία, δεν υπάρχει πρόσβαση στον ελληνικό εναέριο χώρο.
Το ενδιαφέρον είναι ότι η Ρωσία δεν ζήτησε υπέρπτηση από την Τουρκία, παρά τις πολύ καλές σχέσεις που διατηρούν οι δυο χώρες, και τελικά αναγκάστηκε να χρησιμοποιήσει τον εναέριο χώρο του Ιράν και του Ιράκ, για να πραγματοποιήσει τις πτήσεις που προγραμματίζει.
Όμως όλα όσα αναφέραμε, πέραν των διπλωματικών και πολιτικών πτυχών, ιχνογραφούν την γεωπολιτική κατάσταση που έχει σχηματιστεί στην περιοχή και το κυριότερο, μας αποκαλύπτεται και ο πραγματικός λόγος που γίνεται ο πόλεμος στη Συρία, ιδιαίτερα δε ο λόγος για τον οποίο ξεφύτρωσε από το πουθενά το λεγόμενο Ισλαμικό Κράτος.
Μ’ αυτά και μ’ αυτά, η Ρωσία στριμώχνεται στον Εύξεινο Πόντο και την Αζοφική και αποκλείεται από αέρος από τα Βαλκάνια, το Αιγαίο, την Τουρκία και τη Μεσόγειο.
Η μόνη δίοδος που της απομένει, είναι αυτή μέσω Ιράν και Ιράκ, για να φθάσει στη Συρία και εκείθεν στη Μεσόγειο. Όταν, όμως, δημιουργηθεί ένα σουνιτικό κράτος, ως συνέχεια του λεγόμενου Ισλαμικού Κράτους, το οποίο θα πάρει μέρος της επικράτειας του Ιράκ και της Συρίας, τότε θα κλείσει και αυτός ο αεροδιάδρομος και για τη Ρωσία και για το Ιράν!
Αυτός είναι ο στρατηγικός στόχος της Δύσης, που προσπαθεί να πετύχει από το Μάρτιο του 2011.
Όταν ξέσπασε η «επανάσταση» στη Συρία, εξ αιτίας της οποίας έχασαν τη ζωή τους 250 χιλιάδες άνθρωποι και περίπου 5 εκατομμύρια ξεσπιτώθηκαν, με μια ιστορική χώρα να έχει υποστεί ανείπωτες καταστροφές. Και επειδή η τραγωδία είναι σε εξέλιξη, το ξαναγράφουμε, για να εμπεδωθεί.
Ηθικοί και φυσικοί αυτουργοί αυτών των εγκλημάτων πολέμου, είναι οι ηγέτες των ΗΠΑ, της Τουρκίας, της Σαουδικής Αραβίας, του Κατάρ και της Γαλλίας, οι οποίοι κατέστρεψαν μια χώρα και έναν ιστορικό λαό και δημιούργησαν ένα ισλαμικό τέρας, οι πράξεις του οποίου υποβαθμίζουν το ανθρώπινο γένος και οδηγούν την ανθρωπότητα χιλιάδες χρόνια πίσω.
Τέλος, όσον αφορά τη δίσμοιρη Ελλάδα, ελπίζουμε οι ηγέτες της να αντιληφθούν ότι η ευρύτερη περιοχή είναι σε φάση ανασχεδιασμού συνόρων και ζωνών επιρροής.
Και επίσης ότι η κατάσταση αδυναμίας στην οποία έφεραν όλοι τους την πατρίδα μας, του «νέου» Τσίπρα συμπεριλαμβανομένου με τις αλλοπρόσαλλες και καταστροφικές πολιτικές του, μπορεί να μας βάλει κι εμάς στο «κάδρο», ασχέτως αν είχαμε συμπεριληφθεί ή όχι από την αρχή.
Δημοκρατία
