Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης
Οι Τούρκοι «ανακάλυψαν» τα ερείπια του άλλοτε μεγαλοπρεπή ιερού ναού του Αγίου Κλήμεντος, (Aziz Clemens Kilisesi), πολιούχου της Άγκυρας,
στην οδό Anafartalar Caddesinde 63 πίσω από το Χάνι του Aydoğan.
Σύμφωνα με τις πληροφορίες που δίνουν οι ίδιοι οι Τούρκοι, η εκκλησία αυτή είναι του 5-9ου αιώνος βυζαντινής κατασκευής βασιλική μετά τρούλου. Το δέκατο ένατο αιώνα η εκκλησία ερημώθηκε και εγκαταλείφτηκε προφανώς έλλειψη ποιμνίου. Το 1917 μεγάλη πυρκαγιά που είχε ξεσπάσει στην περιοχή μετέτρεψε ουσιαστικά την εκκλησία σε ερείπια. Για ένα διάστημα μετά το 1925 οι Τούρκοι είχαν κτίσει ένα μιναρέ δίπλα στην εκκλησία προσπαθώντας να την προβάλλουν σαν μουσουλμανικό τζαμί
Σήμερα, όπως δείχνουν και η φωτογραφίες που δημοσίευσαν οι Τούρκοι, σώζεται ένας από τους τρούλους της εκκλησίας ενώ τα τοιχία που ακόμα στέκονται όρθια έχουν, πάντα σύμφωνα με τις τουρκικές πληροφορίες, ύψος 4-4,5 μέτρα. Σε κάποιο μέρος των βορεινών τοιχίων διαγράφεται η θέση ενός μεγάλου παραθύρου ενώ σώζονται κάποια μάρμαρα από την άλλοτε επίστρωση των δαπέδων του ναού. Ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες λένε ότι μέρος των μάρμαρων που κοσμούσαν τον ναό χρησιμοποιήθηκαν στο Μουσείο Ανατολίας της Άγκυρας καθώς και σε κάποιο χαμάμ της περιοχής
Ο πρώτος που είχε ενδιαφερθεί να φωτογραφήσει την εκκλησία ακόμα από τις αρχές του εικοστού αιώνα ήταν σύμφωνα με τους Τούρκους ένας ξένος, ονόματι P G Jerphanion, ο οποίος είχε αποφανθεί ότι ο ιστορικός ναός ήταν κλασική βυζαντινή βασιλική μετά τρούλου. Σήμερα ο άλλοτε περίλαμπρος ναός του πολιούχου της Άγκυρας έστω και στην κατάσταση των ερείπιων όπου βρίσκεται, ξανά έρχεται στο φως δίνοντας πολλαπλά και με μεγάλη σημασία μηνύματα.
Ο Άγιος Κλήμεντος ήταν μάρτυρας του χριστιανισμού στου ρωμαϊκούς διωγμούς. Ο πατέρας του ήταν ειδωλολάτρης. Πέθανε όμως νωρίς και η ανατροφή του Κλήμη έγινε με όλη τη χριστιανική επιμέλεια, από την ευσεβέστατη μητέρα του Ευφροσύνη.
Όταν μεγάλωσε, η παιδεία του, η φιλανθρωπία του και οι άλλες φημισμένες αρετές του τον ανέδειξαν επίσκοπο της πατρίδας του Άγκυρας. Το μεγάλο αξίωμα δεν τον έκανε να πέσει στη μεγάλη παγίδα της αλαζονείας, Αντίθετα, ανέπτυξε περισσότερο την ενεργητικότητα του για να ανταποκριθεί στις πνευματικές και υλικές ανάγκες του ποιμνίου του. Εκείνο όμως, που πρέπει να προσέξουμε ιδιαίτερα στον επίσκοπο Κλήμη, είναι ότι φρόντιζε πατρικά για τα ορφανά και τους φτωχούς. Παρηγορούσε τους πάσχοντες με ιδιαίτερη προσοχή, έπαιρνε στην Εκκλησία παιδιά εγκαταλελειμμένα και έκθετα φροντίζοντας όχι μόνο για τη συντήρηση τους αλλά και για την κατήχηση και βάπτιση τους. Όλα αυτά μας δίνουν το δικαιωμα να πούμε ότι η πίστη του ήταν ζωντανή, με έργα.
Ο Θεός όμως, θέλησε να δοκιμάσει τον Κλήμη και από το καμίνι του μαρτυρίου. Επί βασιλείας Διοκλητιανού, (284 – 305 μ.Χ.), μεταφέρεται στη Νικομήδεια, όπου βασανίζεται φρικτά και τα υπομένει όλα καρτερικότατα μέχρι που τον αποκεφαλίζουν επισφραγίζοντας έτσι με το μαρτύριο την μεγάλη και ζωντανή του πίστη. Αξίζει να σημειωθεί ότι κατά την μεταφορά του στη Νικομήδεια, αποβιβάστηκε στη Ρόδο όπου ο τότε Επίσκοπος Φωτεινός τέλεσε τη Θεία Λειτουργία με όλους τους μάρτυρες, οπότε και έγιναν σημεία θαυμαστά.
Η Κάρα του Αγίου Κλήμεντος βρίσκεται στην Ιερά Μονή Προυσού Ευρυτανίας ενώ τμήματα του Ιερού Λειψάνου του Αγίου Κλήμεντος βρίσκονται στις Μονές Ζωγράφου Αγίου Όρους και Φανερωμένης Σαλαμίνος.
ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
http://nikosxeiladakis.gr
