Στρατής Μαζίδης
Μια άλλη διάσταση έρχεται να φωτίσει ο ρώσος επιχειρηματίας και δημοσιογράφος Dmitri Lekuh σχετικά με τα Mistrals καθώς υποστήριξε ότι η Ρωσία χρειάζεται την τεχνολογία...
υπάρχει στα πλοία αυτά και όχι τα ίδια τα πλοία, προσθέτοντας ότι η άρνηση της Γαλλίας να τα παραδώσει χρησιμεύει μόνο για να ταπεινώσει τη δική της ναυπηγική βιομηχανία.
Στο κυριακάτικο άρθρο στο blog του για τη ρωσική ενημερωτική πύλη Odnako, ο Lekuh σχολίασε ότι:
«Δεν υπήρξε ποτέ μυστικό για κανέναν ότι η Ρωσία δεν ενδιαφερόταν ποτέ ιδιαίτερα για αυτά τα μεγάλα πλωτά μεταλλικά κομμάτια. Αυτό δε σημαίνει ότι ήταν εντελώς περιττά. Μια καλή ιδιοκτήτης σπιτιού θα βρείτε ένα μέρος για κάθε κομμάτι του σιδήρου, όπως λέει και η παροιμία.
Όμως, η Ρωσική Ομοσπονδία δεν αντιμετώπισε ποτέ πραγματικά μια ιδιαίτερα επείγουσα ανάγκη για να αποκτήσει πλοία αυτής της κατηγορίας, για τον απλούστατο λόγο ότι το ναυτικό της Ρωσίας δεν έχει κάποια συγκεκριμένα στρατηγικά καθήκοντα για τα οποία αυτή η κατηγορία των πλοίων είναι ζωτικής σημασίας. Δεν έχουμε ενδιαφέρον για αποικιακούς πολέμους και δεν σκοπεύουμε να το πράξουμε στο άμεσο μέλλον. Για την αντιμετώπιση των αναγκών του ναυτικού δόγματος μας της πυρηνικής αποτροπής και για δραστηριότητες στα δικά μας παράκτια ύδατα χρειαζόμαστε πλοία διαφορετικού τύπου, που ήδη έχουμε».
Η Σεβαστούπολη αμφίβια επίθεση πλοίο της κλάσης Mistral στη STX Europe ναυπηγείο Saint-Nazaire.
Σύμφωνα με το Lekuh, η Ρωσία αυτό χρειάζεται πραγματικά από το Mistral ήταν η τεχνολογία καθώς περιελάμβανε το σύστημα πληροφοριών μάχης SENIT-9, τα στρατιωτικά συστήματα πλοήγησης και διαχείρισης ομάδας μάχης:
«Χρειαζόμασταν σύγχρονη τεχνολογία συναρμολόγησης μεγάλους σκάφος, καθώς είχαμε μείνει σχετικά πίσω στον τομέα αυτό λόγω των γεγονότων της δεκαετίας του 1990. Όλα τα υπόλοιπα, συμπεριλαμβανομένων των όμορφοων πλοίων που κατασκευάζονται στα γαλλική ναυπηγεία, δε θεωρήθηκε ποτέ κάτι περισσότερο από ένα απαραίτητο βάρος.»
Ο Lekuh υποστηρίζει ότι η γαλλική κυβέρνηση συμπεριφέρθηκε κατά τρόπο ταπεινωτικό για τη δική της αμυντική βιομηχανία και συμπληρώνει:
«προς το συμφέρον του θείου Σαμ ... οι γάλλοι έδωσαν στη Ρωσία όλα τα ενδιαφέροντα εγχειρίδια και έγγραφα επιστημονικής τεκμηρίωσης δωρεάν. Τώρα θα αναγκαστούν να πολεμήσουν σαν λιοντάρια για το μέγεθος της ποινής που θα καταβάλουν».
http://www.freepen.gr/2015/05/mistrals.html
Μια άλλη διάσταση έρχεται να φωτίσει ο ρώσος επιχειρηματίας και δημοσιογράφος Dmitri Lekuh σχετικά με τα Mistrals καθώς υποστήριξε ότι η Ρωσία χρειάζεται την τεχνολογία...
υπάρχει στα πλοία αυτά και όχι τα ίδια τα πλοία, προσθέτοντας ότι η άρνηση της Γαλλίας να τα παραδώσει χρησιμεύει μόνο για να ταπεινώσει τη δική της ναυπηγική βιομηχανία.
Στο κυριακάτικο άρθρο στο blog του για τη ρωσική ενημερωτική πύλη Odnako, ο Lekuh σχολίασε ότι:
«Δεν υπήρξε ποτέ μυστικό για κανέναν ότι η Ρωσία δεν ενδιαφερόταν ποτέ ιδιαίτερα για αυτά τα μεγάλα πλωτά μεταλλικά κομμάτια. Αυτό δε σημαίνει ότι ήταν εντελώς περιττά. Μια καλή ιδιοκτήτης σπιτιού θα βρείτε ένα μέρος για κάθε κομμάτι του σιδήρου, όπως λέει και η παροιμία.
Όμως, η Ρωσική Ομοσπονδία δεν αντιμετώπισε ποτέ πραγματικά μια ιδιαίτερα επείγουσα ανάγκη για να αποκτήσει πλοία αυτής της κατηγορίας, για τον απλούστατο λόγο ότι το ναυτικό της Ρωσίας δεν έχει κάποια συγκεκριμένα στρατηγικά καθήκοντα για τα οποία αυτή η κατηγορία των πλοίων είναι ζωτικής σημασίας. Δεν έχουμε ενδιαφέρον για αποικιακούς πολέμους και δεν σκοπεύουμε να το πράξουμε στο άμεσο μέλλον. Για την αντιμετώπιση των αναγκών του ναυτικού δόγματος μας της πυρηνικής αποτροπής και για δραστηριότητες στα δικά μας παράκτια ύδατα χρειαζόμαστε πλοία διαφορετικού τύπου, που ήδη έχουμε».
Η Σεβαστούπολη αμφίβια επίθεση πλοίο της κλάσης Mistral στη STX Europe ναυπηγείο Saint-Nazaire.
Σύμφωνα με το Lekuh, η Ρωσία αυτό χρειάζεται πραγματικά από το Mistral ήταν η τεχνολογία καθώς περιελάμβανε το σύστημα πληροφοριών μάχης SENIT-9, τα στρατιωτικά συστήματα πλοήγησης και διαχείρισης ομάδας μάχης:
«Χρειαζόμασταν σύγχρονη τεχνολογία συναρμολόγησης μεγάλους σκάφος, καθώς είχαμε μείνει σχετικά πίσω στον τομέα αυτό λόγω των γεγονότων της δεκαετίας του 1990. Όλα τα υπόλοιπα, συμπεριλαμβανομένων των όμορφοων πλοίων που κατασκευάζονται στα γαλλική ναυπηγεία, δε θεωρήθηκε ποτέ κάτι περισσότερο από ένα απαραίτητο βάρος.»
Ο Lekuh υποστηρίζει ότι η γαλλική κυβέρνηση συμπεριφέρθηκε κατά τρόπο ταπεινωτικό για τη δική της αμυντική βιομηχανία και συμπληρώνει:
«προς το συμφέρον του θείου Σαμ ... οι γάλλοι έδωσαν στη Ρωσία όλα τα ενδιαφέροντα εγχειρίδια και έγγραφα επιστημονικής τεκμηρίωσης δωρεάν. Τώρα θα αναγκαστούν να πολεμήσουν σαν λιοντάρια για το μέγεθος της ποινής που θα καταβάλουν».
http://www.freepen.gr/2015/05/mistrals.html