τώ τάφω του βασιλέως Ιωάννου...
προσέλθωμεν,
και ίδωμεν νοητώς θαύμα,
φρικτόν και παράδοξον,
τους όρους υπερβαίνον της φύσεως
του τάφου γαρ ανοιγέντος,
άρρητος ευωδία, συν ημίν και χάριτι, εξεπέμπετο,
και ο νεκρός του βασιλέως ωράθη,
ουκ εις οστέα λελυμένος, ου μέλας την χρόαν,
ου νεκρικόν φέρων σύμβολον,
αλλά σύσσωμος όλος και φαιδρός,
ως επί θρόνου βασιλικού καθεζόμενος.
Ω δόξης ουρανίου!
ης περ ηξίωται ο ευσεβέστατος άναξ
και νυν πρεσβεύει αδιαλείπτως υπέρ των ψυχών ημών".
Από τους ύμνους της ασματικής ακολουθίας του Οσίου Νικοδήμου του Αγιορείτου προς τον Άγιο Ιωάννη Βατάτζη.
