Κυριακή 8 Φεβρουαρίου 2015

Ο Παράδεισος είναι κοντά.

Στην κοπέλα που σʼ εξυπηρέτησε πίσω από την γκισέ, στον μικρό που σκούπισε τα τζάμια τʼ αυτοκινήτου σου. Στον συνταξιδιώτη μέσα στο τρένο, πʼ αθέλητα σε πάτησε. Στη γριά μητέρα σου που ζει και σήμερα την παραξενιά της.  Είναι όμορφο μπαίνοντας κάθε πρωί στο δρόμο της καθημερινότητας, να ʽσαι πρόθυμος να χαμογελάσεις. Και το χαμόγελο σου αυτό να δίνει όλους το μήνυμα ότι:
Ο Παράδεισος δεν είναι μακριά μας...

περισσότερα...

Τα θυμάσαι τα αδέρφια σου;

Έχουμε να γράψουμε ιστορία ακόμη...