Όταν είναι κανείς δεμένος με κάποιον που πέφτει προς τον γκρεμό, το ζητούμενο είναι να ξεφύγει από τα δεσμά του πριν ο "συνέταιρός" του βουτήξει στο κενό. Αυτό συνέβη με το ελβετικό φράγκο, το οποίο ήταν μέχρι χτες "αλυσοδεμένο" με το ευρώ. Προφανώς το ευρώ έχει κι άλλο δρόμο προς τα κάτω. Ή τουλάχιστον αυτό έκριναν οι Ελβετοί. Άρα, πρέπει να περιμένουμε έναν επιθετικό Ντράγκι. Το ερώτημα είναι αν η Ελλάδα έχει πιθανότητες να επωφεληθεί από αυτή την νέα κατάσταση.
Το μόνο σενάριο που "κλειδώνει" με την αιφνιδιαστική κίνηση των Ελβετών είναι εκείνο της αύξησης της ρευστότητας στην Ευρωζώνη, κάτι που θα οδηγήσει σε περαιτέρω πτώση την τιμή του ευρώ. Κι εδώ αρχίζουν τα δύσκολα! Οι Γερμανοί αρνούνται μία τέτοια προοπτική, αλλά η Ευρώπη δείχνει αδύναμη να ακολουθήσει τις δικές τους συνταγές επιτυχίας.
Από την άλλη πλευρά, δεν μπορεί κανείς να εγγυηθεί ότι και η συνταγή Ντράγκι θα στεφθεί με επιτυχία, καθώς το πρόβλημα της Ευρώπης είναι πολυσύνθετο. Σε κάθε περίπτωση πάντως αυτή την στιγμή εμφανίζεται ως αναγκαίο κακό. Ως μία συνταγή που θα βοηθήσει την Ευρώπη τουλάχιστον να κερδίσει χρόνο.
Είναι βέβαιο ότι η πολιτική αυτή θα βοηθήσει τον ευρωπαϊκό Νότο, έστω και πρόσκαιρα. Κι εφόσον τελικά "περάσει". Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι η Ελλάδα θα είναι αυτόματα μέσα στο τραίνο που οδηγεί στη γη της επαγγελίας. Και φυσικά το εισιτήριο δεν πρόκειται να το πάρουμε αν βγάλουμε το ένα κόμμα στις επικείμενες εκλογές και δεν θα το χάσουμε αν ψηφίσουμε το άλλο! Η Ελλάδα βρίσκεται εδώ και αρκετό καιρό στη γωνία και χρειάζεται να κάνει πολλά πράγματα για να μπορέσει να κερδίσει και πάλι την εμπιστοσύνη των αγορών και των κυβερνήσεων της Ευρώπης.
Κατά συνέπεια το ζητούμενο είναι να πείσει η Αθήνα με έργα! Κι εδώ αρχίζουν τα δύσκολα! Στην Αθήνα οι εκπρόσωποι της σημερινής κυβέρνησης πιστεύουν ότι η Ευρώπη θα πει ναι σε όλα, αρκεί ο ελληνικός λαός να τους δώσει το πράσινο φως για άλλη μία τετραετία. Κι οι εκπρόσωποι του ΣΥΡΙΖΑ πιστεύουν από την πλευρά τους ότι θα κτυπήσουν το χέρι στο τραπέζι και η Ευρώπη θα υποχωρήσει άτακτα από τον φόβο της. Δυστυχώς για εμάς δεν ισχύει ούτε το ένα ούτε το άλλο!
Η Ευρώπη θέλει να "απαλλαχθεί" από εμάς το συντομότερο δυνατό. Δεν θέλουν να ασχοληθούν άλλο με την Ελλάδα, ούτε με αρνητικό ούτε με θετικό τρόπο. Είναι αποφασισμένοι να μην δεχτούν νταούλια και ζουρνάδες, αλλά ούτε και πολιτικές τύπου Γιακουμάτου.
Η επόμενη κυβέρνηση θα περπατήσει σε έναν δρόμο στρωμένο με καρφιά. Το κακό είναι ότι οι δύο κύριοι διεκδικητές της εξουσίας δεν έχουν προετοιμάσει τον ελληνικό λαό γι’ αυτό που έρχεται. Και κυρίως δεν έχουν παρουσιάσει ένα πρόγραμμα με το τι ακριβώς θα κάνουν! Πως θα καλύψουν το δημοσιονομικό κενό; Θα πάρουν μέτρα ή η χώρα θα οδηγηθεί σε καθεστώς πιστωτικής ασφυξίας;
Τις τελευταίες ειδικά μέρες έχει καλλιεργηθεί μία έντονη φημολογία ότι υπάρχει ένα είδος μυστικής συμφωνίας του κ. Τσίπρα με την κα Μέρκελ. Βρίσκεται προφανώς στο ίδιο μήκος κύματος με την αντίστοιχη φημολογία που είχε καλλιεργηθεί από την κυβέρνηση, ότι η Μέρκελ είναι αποφασισμένη να κάνει ένα δώρο στον κ. Σαμαρά. Όσοι περιμένουν δώρα από τους Γερμανούς είναι ώρα να γυρίσουν πλευρό.
Οι Γερμανοί δεν πρόκειται να δώσουν μπόνους ούτε στον κ. Σαμαρά ούτε στον κ. Τσίπρα, αν προηγουμένως δεν υπογράψουν μία νέα συμφωνία, ένα νέο πρόγραμμα. Δηλαδή, ένα νέο μνημόνιο. Εκείνη την στιγμή μπορεί εκείνος που θα το υπογράψει να προσπαθήσει να βαπτίσει το κρέας ψάρι, αλλά η αλήθεια είναι ότι θα πρόκειται για ένα νέο μνημόνιο.
Το κακό είναι ότι ο κ. Σαμαράς και πολύ περισσότερο ο κ. Τσίπρας δεν έχουν δείξει διάθεση να ακολουθήσουν μία μεταρρυθμιστική πολιτική. Ο μεν πρώτος έχει ξεχάσει το τεφτέρι των μεταρρυθμίσεων στον Ιούνιο των ευρωεκλογών και ο δεύτερος ονειρεύεται μία πορεία ανάλογη με εκείνη των αριστερών κομμάτων της Λατινικής Αμερικής. Ποιον από τους δύο, λοιπόν, να επιβραβεύσει η κυρία Μέρκελ; Αλήθεια, πιστεύουν ότι η κυρία Μέρκελ θα δώσει χρήματα των Γερμανών φορολογουμένων για να κάνει ο κ. Τσίπρας την επανάστασή του ή ο κ. Γιακουμάτος να στέλνει με περισσότερη άνεση την Ευρώπη στον διάολο; Τρελός παπάς τους βάπτισε!
Κι ο Ντράγκι; Όταν ξεκινούσε η κρίση σε μία παρουσία μου στο Mega είχα σημειώσει ότι αργά ή γρήγορα η ΕΚΤ θα αναγκαστεί να ακολουθήσει μία άλλη πολιτική κι ότι θα έπρεπε οπωσδήποτε να μείνουμε στην Ευρώπη για να επωφεληθούμε. Η αλήθεια είναι ότι η αλλαγή πολιτικής της ΕΚΤ έχει αργήσει υπερβολικά και έπειτα από τόσα πολλά χρόνια ύφεσης η κατάσταση έχει επιδεινωθεί σημαντικά. Κι από την άλλη, μιλάμε για αλλαγή πολιτικής της ΕΚΤ, αλλά αυτή την αλλαγή θα πρέπει να την δούμε. Πολλές φορές μέχρι σήμερα η Γερμανία μπλόκαρε την Ευρώπη στην προσπάθειά της να βρει διέξοδο στα αδιέξοδα της. Γιατί όχι κι αυτή την φορά; Ίσως οι Ελβετοί γνωρίζουν καλύτερα...
Θανάσης Μαυρίδης
http://www.capital.gr/news.asp?id=2202244
thanasis.mavridis@capital.gr
