Μαλούχος Γεώργιος Π.
Κάτι η Αμφίπολη, κάτι τώρα τα Αντικύθηρα, η σημασία του ελλαδικού χώρου
έρχεται αυτό τον καιρό όλο και περισσότερο στο διεθνές επίκεντρο.
Ευτυχώς, όχι με τον συνήθη τρόπο των τελευταίων ετών, μέσα δηλαδή από
την κρίση, αν και τις τελευταίες εβδομάδες αναδύεται ξαφνικά εκ νέου
ένας τέτοιος κίνδυνος καθώς η επίσημη Ελλάδα κάνει παράξενες, νευρικές,
καθαρά προεκλογικού τύπου «ακροβατικές» κινήσεις, επιθυμώντας να
παρουσιάσει πρωθύστερα πλην όμως λίαν αμφίβολα και επισφαλή
«επιτεύγματα», πέφτοντας σε μεγάλες αντιφάσεις...
Αν όμως η αρχαιολογία φέρνει ξανά τη σημασία αυτού του χώρου στην επιφάνεια της διεθνούς συζήτησης, ο συνδυασμός της ζώσας πραγματικότητας με την ιστορία, το κάνει ακόμα περισσότερο και πολύ πιο εντυπωσιακά.
Σήμερα που οι αιμοσταγείς μαχητές του ισλαμικού κράτους φαίνεται ότι φτάνουν να ελέγχουν την καθοριστικής σημασίας πόλη Κομπάνι στα τουρκικά σύνορα, είναι η επέτειος μίας από τις σημαντικότερες πολεμικές συγκρούσεις στην Ιστορία – όχι την ελληνική, ούτε καν απλώς την ευρωπαϊκή, αλλά την παγκόσμια, που όμως έλαβε χώρα στον ελλαδικό χώρο: ήταν η καθοριστική για την πορεία του κόσμου ναυμαχία της Ναυπάκτου που έλαβε χώρα στις 7 Οκτωβρίου του 1571.
Τότε δεν ήταν οι φανατικοί τζιχαντιστές, αλλά οι πνευματικοί πρόγονοί τους στους οποίους ομνύουν και το έργο των οποίων επιθυμούν να μιμηθούν, όταν, μία ημέρα σαν τη σημερινή, πριν από σχεδόν μισή χιλιετία, έγινε η καθοριστική ναυτική σύγκρουση έξω από τη Ναύπακτο μεταξύ των δυνάμεων της τότε Ευρώπης, ουσιαστικά της Ισπανίας και των ιταλικών πόλεων που άκμαζαν και ενεργούσαν προστατεύοντας όλη τη Δύση και του επιθετικού εναντίον της οθωμανικού κράτους. Είναι δε χαρακτηριστικό ότι η ναυμαχία είναι σε μεγάλο βαθμό αποτέλεσμα και της προγενέστερης κατάληψης της Κύπρου, του πρώτου δηλαδή ευρωπαϊκού προγεφυρώματος που έπεσε…
Η ιστοριογραφία θεωρεί εκείνη τη ναυμαχία, στην οποία συγκρούστηκαν δύο τεράστιοι στόλοι, δύο κόσμοι, δύο αντιλήψεις ζωής, ως τη μόνη ισάξια αυτής στη Σαλαμίνα, πάλι δηλαδή στον ελλαδικό χώρο, όταν, εκείνη τη φορά οι Ελληνες, αντιμετώπισαν μια άλλη ανατολική απειλή.
Όλα αυτά διδάσκουν πολλά, μεταξύ των οποίων, το σπουδαιότερο για εμάς, είναι η αμετάβλητη στους αιώνες ευρύτερη στρατηγική σημασία του ελλαδικού χώρου, την οποία, δυστυχώς, κατανοούν οι πάντες, πλην ημών των ιδίων, οι οποίοι έχουμε αποδειχθεί πολλάκις ανίκανοι να την αξιοποιήσουμε.
Στις ευρύτερες εξελίξεις που διαμορφώνονται σήμερα στην ταραγμένη περιοχή μας, αυτή η σημασία προβάλλει ξανά και είναι δεδομένο ότι, στο επόμενο διάστημα, διαρκώς θα αυξάνει.
Ας την κατανοήσουμε επιτέλους και ας κάνουμε αυτά που πρέπει να κάνουμε…
Αν όμως η αρχαιολογία φέρνει ξανά τη σημασία αυτού του χώρου στην επιφάνεια της διεθνούς συζήτησης, ο συνδυασμός της ζώσας πραγματικότητας με την ιστορία, το κάνει ακόμα περισσότερο και πολύ πιο εντυπωσιακά.
Σήμερα που οι αιμοσταγείς μαχητές του ισλαμικού κράτους φαίνεται ότι φτάνουν να ελέγχουν την καθοριστικής σημασίας πόλη Κομπάνι στα τουρκικά σύνορα, είναι η επέτειος μίας από τις σημαντικότερες πολεμικές συγκρούσεις στην Ιστορία – όχι την ελληνική, ούτε καν απλώς την ευρωπαϊκή, αλλά την παγκόσμια, που όμως έλαβε χώρα στον ελλαδικό χώρο: ήταν η καθοριστική για την πορεία του κόσμου ναυμαχία της Ναυπάκτου που έλαβε χώρα στις 7 Οκτωβρίου του 1571.
Τότε δεν ήταν οι φανατικοί τζιχαντιστές, αλλά οι πνευματικοί πρόγονοί τους στους οποίους ομνύουν και το έργο των οποίων επιθυμούν να μιμηθούν, όταν, μία ημέρα σαν τη σημερινή, πριν από σχεδόν μισή χιλιετία, έγινε η καθοριστική ναυτική σύγκρουση έξω από τη Ναύπακτο μεταξύ των δυνάμεων της τότε Ευρώπης, ουσιαστικά της Ισπανίας και των ιταλικών πόλεων που άκμαζαν και ενεργούσαν προστατεύοντας όλη τη Δύση και του επιθετικού εναντίον της οθωμανικού κράτους. Είναι δε χαρακτηριστικό ότι η ναυμαχία είναι σε μεγάλο βαθμό αποτέλεσμα και της προγενέστερης κατάληψης της Κύπρου, του πρώτου δηλαδή ευρωπαϊκού προγεφυρώματος που έπεσε…
Η ιστοριογραφία θεωρεί εκείνη τη ναυμαχία, στην οποία συγκρούστηκαν δύο τεράστιοι στόλοι, δύο κόσμοι, δύο αντιλήψεις ζωής, ως τη μόνη ισάξια αυτής στη Σαλαμίνα, πάλι δηλαδή στον ελλαδικό χώρο, όταν, εκείνη τη φορά οι Ελληνες, αντιμετώπισαν μια άλλη ανατολική απειλή.
Όλα αυτά διδάσκουν πολλά, μεταξύ των οποίων, το σπουδαιότερο για εμάς, είναι η αμετάβλητη στους αιώνες ευρύτερη στρατηγική σημασία του ελλαδικού χώρου, την οποία, δυστυχώς, κατανοούν οι πάντες, πλην ημών των ιδίων, οι οποίοι έχουμε αποδειχθεί πολλάκις ανίκανοι να την αξιοποιήσουμε.
Στις ευρύτερες εξελίξεις που διαμορφώνονται σήμερα στην ταραγμένη περιοχή μας, αυτή η σημασία προβάλλει ξανά και είναι δεδομένο ότι, στο επόμενο διάστημα, διαρκώς θα αυξάνει.
Ας την κατανοήσουμε επιτέλους και ας κάνουμε αυτά που πρέπει να κάνουμε…
