Ο «συνωστισμός» των Μεγάλων Δυνάμεων στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου θα
οδηγούσε αναγκαστικά σε έξαρση των ήδη υποκινούμενων εξεγέρσεων στην
γύρω περιοχή. Οι Δυτικοί με προεξάρχοντες τους Αμερικανούς δυσκολεύονται
να αποδεχθούν την ανάμειξη των Ρώσων στα ενεργειακά της περιοχής και
μόνο μια μεγάλη κρίση θα «πάγωνε» τις όποιες εξελίξεις στο γεωπολιτικό
κομμάτι.
Έτσι λοιπόν, όπως δείχνουν τα πράγματα, ολοκληρώνεται ο κύκλος των κρίσεων στην Μεσόγειο με την Τουρκία στην παρούσα φάση να αποτελεί ξαφνικά
την αιχμή του δόρατος. Εδώ και καιρό γράφω ότι η γείτονα δεν μπορεί για πολύ ακόμα να λογίζεται ως παράγοντας σταθερότητας και ότι οι Αμερικανοί θα ακολουθήσουν εκ των πραγμάτων τον ρου των γεγονότων. Ήδη
η Ουάσινγκτον, με σχετική ανακοίνωση ανάλογη των αντίστοιχων σε σχέση
με Λιβύη και Συρία, πήρε αποστάσεις από την στάση της τουρκικής
κυβέρνησης. Ο νέο-οθωμανισμός της Τουρκίας απέτυχε, επαληθεύοντας την
εκτίμηση ότι η γείτονα χώρα είναι «γίγαντας με γυάλινα πόδια» και όχι το
μέγα φόβητρο που μας παρουσίαζαν οι «ειδικοί» της γεωστρατηγικής
ανάλυσης.
Από την μία στιγμή στην άλλη ξεσηκώθηκε
μέσω sms ολόκληρη η Τουρκία με τους γνωστούς και μη εξαιρετέους
«Anonymous» να επιτίθενται μανιωδώς σε τουρκικές ιστοσελίδες. Οι
κεμαλιστές δε, δείχνουν έτοιμοι -εφόσον επιλεγούν να αναλάβουν ξανά τα
ηνία- να χτυπήσουν την γροθιά στο μαχαίρι. Τι θα μπορούσε να σημαίνει
αυτό;
Ο διαφαινόμενος «προβιβασμός» της
Ελλάδας σε ενεργειακό κόμβο σε συνδυασμό με την αδυναμία του Ερντογάν να
τον εμποδίσει με πολιτικά μέσα, δεν υπήρχε περίπτωση να άφηνε αδιάφορο
το κεμαλικό «στρατόπεδο», το οποίο δεν έχει αποδυναμωθεί στον
επιθυμητό βαθμό παρ’ όλες τις προσπάθειες των νέο-οθωμανών, Ερντογάν και
Νταβούτογλου. Επιπλέον η συνεννόηση Άγκυρας-Κούρδων καθώς και η
«αφύπνιση» άλλων μειονοτήτων στην Τουρκία έχει εκνευρίσει αρκετά τους
οπαδούς του κεμαλικού εθνικισμού, ο οποίος πρεσβεύει ένα κοσμικό και
«φυλετικά καθαρό» τουρκικό κράτος.
Επομένως οι κεμαλιστές θα μπορούσαν, με αφορμή την κρίση, να επιχειρήσουν την απευθείας αντιπαράθεση με Ελλάδα και Κύπρο, προκειμένου να εμποδίσουν την γεωπολιτική αναβάθμιση του Ελληνισμού. Κάτι
που ίσως ευνοεί εμμέσως και τα αμερικανικά σχέδια δημιουργίας τεχνητής
κρίσεως στην περιοχή προς αντιμετώπιση της ρωσικής ενεργειακής
διείσδυσης στα της Ελλάδας, που δύσκολα μπορεί να παρεμποδιστεί με
θεμιτά μέσα, καθόσον οι Ρώσοι φαίνεται να κερδίζουν το παιχνίδι σε
γεωοικονομικό επίπεδο.
Όπως και να έχουν τα πράγματα, η επόμενη μέρα στην Τουρκία δεν θα είναι η ίδια με την προηγούμενη. Η «Άνοιξη» μπήκε για τα καλά στην γείτονα και μάλλον η μοίρα της θα είναι η ίδια με την υπόλοιπη Μέση Ανατολή: «Μπαχαλοποίηση και διαμελισμός».
Σε ό,τι αφορά την Ελλάδα, πρόλαβε να πείσει το Πεκίνο αλλά κυρίως την
Μόσχα, πως έχουν συμφέροντα στην χώρα μας. Έτσι λοιπόν σε περίπτωση
γενίκευσης της έντασης οι Ρώσοι δεν θα κάτσουν μεσταυρωμένα χέρια. Μήπως όμως αυτό θέλει να πετύχει η Ουάσινγκτον; Την
ρωσική δηλαδή ανάμειξη σε πιθανή σύρραξη, έτσι ώστε να υπάρχει
δικαιολογία στρατιωτικής αντιμετώπισης της «Αρκούδας», η οποία δεν
αφήνει με την πολιτική της τα σχέδια της παγκοσμιοποίησης να
προχωρήσουν.
Κατά τα φαινόμενα πλησιάζει η ώρα
της μεγάλης αντιπαράθεσης, η οποία θα φέρει κοσμογονικές αλλαγές στον
παγκόσμιο χάρτη. Οι εξελίξεις θα συνεχιστούν με ταχύ ρυθμό και τους
επόμενους μήνες. Εισερχόμαστε στην αρχή του τέλους του παρόντος status quo…
Κίμων Γεωργακάκης, Πολιτικός Επιστήμων
