Την ενδεκάτη Σεπτεμβρίου του 2001, ένας γείτονας τηλεφώνησε και μου είπε, «άνοιξε την τηλεόραση».
Από τον ήχο της φωνής του γείτονα, υπέθεσα ότι ένας τυφώνας πιθανώς μεγάλος, κατευθυνόταν κατά πάνω μας και άνοιξα την τηλεόραση για να δω αν θα έπρεπε να κλείσουμε το σπίτι και να φύγουμε.
Αυτό που είδα ήταν μαύρος καπνός στους πάνω ορόφους ενός εκ των διδύμων πύργων του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου. Δεν φαινόταν πολύ φωτιά και οι αναφορές έλεγαν ότι είναι υπό έλεγχο. Ενώ προσπαθούσα να καταλάβω γιατί όλα τα τηλεοπτικά δίκτυα κάλυπταν μια πυρκαγιά σε ένα γραφείο, οι κάμερες στην τηλεόραση έδειξαν ένα αεροπλάνο να χτυπά τον άλλο πύργο. Ήταν τότε που έμαθα ότι και οι δύο πύργοι είχαν χτυπηθεί από αεροπλάνα.
Οι κάμερες έδειξαν ανθρώπους να στέκονται στο άνοιγμα πλαγίως του πύργου και να κοιτάνε έξω. Αυτό δεν μου έκανε εντύπωση. Το αεροσκάφος ήταν μικροσκοπικό σε σχέση με το τεράστιο κτήριο. Αλλά τι συνέβαινε; Δύο ατυχήματα, το ένα πάνω στο άλλο;
Η πύργοι -τα τρία τέταρτα ή τα τέσσερα πέμπτα των κτηρίων κάτω από τα χτυπήματα των αεροπλάνων – στέκονταν, εμφανώς σε μεγάλο βαθμό άθικτα. Δεν υπήρχαν σημάδια φωτιάς, εκτός από τις περιοχές κοντά στις οποίες είχαν χτυπήσει τα αεροπλάνα. Ξαφνικά, ένας από τους δύο πύργους ανατινάχθηκε, διαλύθηκε και εξαφανίστηκε μέσα σε μια λεπτή σκόνη. Πριν καλά καλά συνειδητοποιήσει κανείς τι άκριβώς έγινε, το ίδιο συνέβη και στο δεύτερο πύργο, ο οποίος και αυτός εξαφανίστηκε μέσα σε μια λεπτή σκόνη.
Οι απεσταλμένοι δημοσιογράφοι των ειδήσεων σύγκριναν τη διάλυση των κτηρίων με ελεγχόμενη κατεδάφιση. Υπήρχαν πολυάριθμες αναφορές για εκρήξεις και στους δύο πύργους από τη βάση ή από ημιυπόγεια προς την κορυφή. (Από τη στιγμή που η κυβέρνηση έβγαλε την ιστορία περί τρομοκρατικής επίθεσης, οι αναφορές για ελεγχόμενη κατεδάφιση και εκρήξεις εξαφανίστηκαν από τα έντυπα και τα τηλεοπτικά μέσα ενημέρωσης.) Αυτό μου ήταν κατανοητό. Κάποιος είχε ανατινάξει τα κτήρια. Ήταν απολύτως προφανές ότι οι πύργοι δεν είχαν πέσει από ασύμμετρη οικοδομική βλάβη. Είχαν ανατιναχθεί.
Οι εικόνες των αεροσκαφών που χτυπούσαν τους πύργους έπαιζαν ξανά και ξανά. Τα αεροπλάνα χτύπησαν τα πάνω τμήματα των πύργων και όχι πολύ αργότερα, οι πύργοι ανατινάχθηκαν. Έκλεισα την τηλεόραση διερωτώμενος πώς ήταν δυνατόν να είναι οι καμερες εκεί, έτοιμες να αποθανατίσουν ένα τόσο ασυνήθιστο φαινόμενο, όπως ένα αεροπλάνο να πέφτει πάνω σε έναν ουρανοξύστη.
Δεν θυμάμαι ακριβώς την ώρα, αλλά δεν άργησε πολύ να εμφανιστεί η ιστορία ότι ο Οσάμα Μπιν Λάντεν και η συμμορία του η Αλ Κάιντα, είχαν επιτεθεί στις ΗΠΑ. Ένα διαβατήριο είχε βρεθεί στα ερείπια. Ένα άλλο αεροπλάνο είχε πέσει στο Πεντάγωνο και ένα τέταρτο αεροσκάφος είχε συντριβεί ή καταρριφθεί. Είχε γίνει αεροπειρατεία σε τέσσερα αεροπλάνα, δηλαδή η ασφάλεια των αεροδρομίων απέτυχε τέσσερις φορές το ίδιο πρωί. Οι τρομοκράτες είχαν χτυπήσει με επιτυχία την Αμερική.
Όταν άκουσα αυτές τις αναφορές, αναρωτήθηκα. Πώς θα μπορούσε ένα μικρό διαβατήριο να βρεθεί ακέραιο μέσα στα ερείπια δύο ουρανοξυστών, ο καθένας με ύψος πάνω από 100 πατώματα, όταν τα ανθρώπινα σώματα, τα έπιπλα γραφείου και οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές δεν μπορούσαν να βρεθούν; Πώς θα μπορούσε η ασφάλεια των αεροδρομίων να αποτύχει τόσο οικτρά και τέσσερα αεροσκάφη να καταληφθούν μέσα σε μια ώρα; Πως oι αρχές γνώριζαν τόσο αδιαμφισβήτητα και άμεσα τα ονόματα των δραστών που κατάφεραν μια τόσο επιτυχημένη επίθεση ενάντια στην παγκόσμια υπερδύναμη, όταν οι αρχές δεν είχαν ιδέα ότι μια τέτοια επίθεση ήταν σχεδιασμένη ή ακόμα και εφικτή;
Αυτές οι ερωτήσεις με προβλημάτισαν, γιατί ως πρώην μέλος του προσωπικού του Κογκρέσου και ως διορισθείς από τον πρόεδρο σε υψηλά αξιώματα, είχα υψηλού επιπέδου εξουσιοδοτήσεις ασφάλειας. Εκτός από τα καθήκοντά μου ως Βοηθός Γραμματέας στο Υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ, είχα αρμοδιότητες και στην Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Διαχείρισης Καταστάσεων Έκτακτης Ανάγκης (FEMA) σε περίπτωση πυρηνικής επίθεσης. Υπήρχε ένα καταφύγιο στο βουνό στο οποίο θα έπρεπε να παρουσιαστώ σε περίπτωση πυρηνικής επίθεσης και από το οποίο θα έπρεπε να αναλάβω την κυβέρνηση των ΗΠΑ σε περίπτωση που δεν είχε επιβιώσει ανώτερος επίσημος υπάλληλος.
Όσο περισσότερο η ιστορία της 9/11 παρουσιαζόταν στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, τόσο πιο απίστευτη γινόταν. Δεν είναι πιστευτό ότι όχι μόνο η CIA και το FBI απέτυχαν να εντοπίσουν τη συνωμοσία, αλλά και οι 16 υπηρεσίες πληροφοριών των ΗΠΑ, συμπεριλαμβανομένων και της Εθνικής Υπηρεσίας Ασφάλειας, η οποία κατασκοπεύει όλους πάνω στον πλανήτη, και της Υπηρεσίας Πληροφοριών Άμυνας, και της Μοσάντ του Ισραήλ, και των μυστικών υπηρεσιών των ΝΑΤΟικών συμμάχων της Ουάσιγκτον. Υπάρχουν απλά πάρα πολλοί φύλακες και πολλή μεγάλη διείσδυση τρομοκρατικών ομάδων για να προετοιμαστεί μια τόσο πολύπλοκη επίθεση απαρατήρητα και να πραγματοποιηθεί ανεμπόδιστα.
Η εξήγηση της Ουάσιγκτον για την επίθεση υπαινισσόταν μια τεραστίων διαστάσεων αποτυχία της ασφάλειας για να είναι αξιόπιστη. Μια τέτοια καταστροφική αποτυχία της εθνικής ασφάλειας θα σήμαινε ότι οι ΗΠΑ και η Δυτική Ευρώπη δεν ήταν ποτέ ασφαλείς, ούτε για ένα δευτερόλεπτο, κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, και ότι η Σοβιετική Ένωση θα μπορούσε να καταστρέψει το σύνολο της Δύσης απαρατήρητα και μονομιάς.
Ως ένα άτομο του οποίου οι συνεργάτες στο Κέντρο Στρατηγικών και Διεθνών Σπουδών στην Ουάσιγκτον ήταν πρώην γραμματείς του κράτους, πρώην σύμβουλοι εθνικής ασφάλειας, πρώην διευθυντές της CIA, πρώην πρόεδροι του Γενικού Επιτελείου (Joint Chiefs of Stuff), ήμουν προβληματισμένος με την ιστορία ότι μια ομάδα ανθρώπων μη υποστηριζόμενη από μια αρμόδια υπηρεσίας πληροφοριών, έφερε εις πέρας τα γεγονότα της 9/11.
Ως ένα πρόσωπο σε υψηλού επιπέδου κυβερνητική υπηρεσία, γνώριζα ότι μια τέτοια επιτυχημένη επιχείρηση όπως η 9/11 θα είχε ως αποτέλεσμα την άμεση απαιτήση από τον Λευκό Οίκο, το Κογκρέσο, καθώς και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης για την απόδοση ευθυνών. Θα υπήρχε μια έρευνα για το πώς κάθε μορφή της ασφάλειας των ΗΠΑ θα μπορούσε να αποτύχει ολοσχερώς και ταυτόχρονα μέσα σε ένα πρωί. Μια τέτοια καταστροφική και ντροπιαστική αποτυχία της εθνικής κρατικής ασφάλειας δεν θα έμενε ανεξέταστη.
Η NORAD (North American Aerospace Defense Command) απέτυχε. Η Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ δεν μπόρεσε να ανεβάσει μαχητικά αεροσκάφη στον αέρα. Ο Έλεγχος Εναέριας Κυκλοφορίας έχασε τα ίχνη των αεροπλάνων που δέχτηκαν αεροπειρατεία. Ωστόσο, αντί να ξεκινήσει μια έρευνα, ο Λευκός Οίκος αρνήθηκε για ένα έτος τα αιτήματα των οικογενειών των θυμάτων της 9/11 για τη διεξαγωγή έρευνας. Ούτε το κοινό, ούτε τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, ούτε το Κογκρέσο φάνηκαν να πιστεύουν ότι μια έρευνα ήταν απαραίτητη. Το επίκεντρο ήταν στην εκδίκηση, την οποία το νεοσυντηριτικό καθεστώς του Μπους είχε προσδιορίσει ως εισβολή στο Αφγανιστάν, το οποίο φερόταν να προστατεύει το δράστη, Οσάμα Μπιν Λάντεν.
Συνήθως, οι τρομοκράτες είναι περήφανοι για την επιτυχία τους και ανακοινώνουν την ευθύνη τους. Είναι ένας τρόπος για να οικοδομηθεί ένα κίνημα. Συχνά, ένας αριθμός τρομοκρατικών ομάδων θα ανταγωνιστούν στη διεκδίκηση επιτυχημένων επιχειρήσεων. Αλλά ο Οσάμα Μπιν Λάντεν στο τελευταίο βίντεο που είναι πιστοποιημένο από ανεξάρτητους εμπειρογνώμονες, είπε ότι δεν είχε καμία ευθύνη για την 9/11, ότι δεν είχε τίποτα εναντίον του αμερικανικού λαού, ότι η αντίθεσή του περιοριζόταν στις αποικιακές πολιτικές της κυβέρνησης των Ηνωμένων Πολιτειών και στον έλεγχο των μουσουλμανικών κυβερνήσεων.
Δεν εξηγείται πως ο «ιθύνων νους» του πιο ταπεινωτικού πλήγματος στην παγκόσμια ιστορία εναντίον μιας υπερδύναμης, αρνείται να διεκδικήσει τον έπαινο αυτού το κατορθώματος. Τις 11 Σεπτεμβρίου το 2001, ο Οσάμα Μπιν Λάντεν γνώριζε ότι ήταν ετοιμοθάνατος. Σύμφωνα με δημοσιεύματα, υποβλήθηκε σε αιμοκάθαρση τον επόμενο μήνα. Οι πιο αξιόπιστες εκθέσεις που έχουμε αναφέρουν ότι πέθανε τον Δεκέμβριο του 2001. Δεν είναι απλά πιστευτό ότι ο Μπιν Λάντεν αρνήθηκε την ευθύνη επειδή φοβόταν την Ουάσιγκτον.
Αλλά ο Οσάμα Μπιν Λάντεν ήταν πολύ χρήσιμος μπαμπούλας και η Ουάσιγκτον μαζί με τα κατευθυνόμενα μέσα μαζικής ενημέρωσης τον κράτησαν ζωντανό για άλλη μια δεκαετία μέχρι που ο Ομπάμα χρειάστηκε να σκοτώσει το νεκρό άντρα προκειμένου να ενισχύσει τα χαμηλά του ποσοστά στις δημοσκοπήσεις, έτσι ώστε οι Δημοκρατικοί να μην στηρίξουν ένα νέο διεκδικητή για την προεδρική υποψηφιότητα.
Πολυάριθμα βίντεο με τον Μπιν Λάντεν, όλα ψεύτικα από τους εμπειρογνώμονες, κυκλοφορούσαν κάθε φορά που ήταν βολικό για την Ουάσιγκτον. Κανείς στα Δυτικά μέσα ενημέρωσης ή στο Κογκρέσο των ΗΠΑ ή στα κοινοβούλια του Ηνωμένου Βασιλείου και της Ευρώπης δεν ήταν αρκετά ευφυής για να αναγνωρίσει ότι κάθε φορά που η Ουάσιγκτον βρισκόταν σε ανάγκη, εμφανιζόταν και ένα βίντεο του Μπιν Λάντεν. «Γιατί ο ‘ιθύνων νους’ είναι τόσο βολικός για την Ουάσιγκτον;» ήταν το ερώτημα που περνούσε από το μυαλό μου κάθε φορά που ένα από τα πλαστά βίντεο κυκλοφορούσε.
Η «έρευνα» για την 9/11 που πραγματοποιήθηκε τελικά ήταν πολιτική, κατευθυνόμενη από το Λευκό Οίκο. Ένα μέλος της επιτροπής παραιτήθηκε δηλώνοντας ότι η έρευνα ήταν μια φάρσα, ο βοηθός του προέδρου και ο νομικός σύμβουλος της Επιτροπής 9/11 μαζί, διαχώρισαν τη θέση τους από την τελική έκθεση δηλώνοντας ότι η Επιτροπή 9/11 ήταν «στημένη για να αποτύχει», ότι στοιχεία αποκρύφθηκαν από την Επιτροπή, ότι εκπρόσωποι του αμερικανικού στρατού είπαν ψέματα στην Επιτροπή και ότι η επιτροπή εξέτασε το ενδεχόμενο να παραπέμψει τις ψευδείς μαρτυρίες σε άσκηση ποινικής δίωξης.
Κάποιος θα σκεφτόταν ότι αυτές οι αποκαλύψεις θα προκαλούσαν αίσθηση, αλλά όλοι, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, το Κογκρέσο, ο Λευκός Οίκος και το κοινό, παρέμειναν σιωπηλοί.
Όλο αυτό με ενόχλησε πάρα πολύ. Οι ΗΠΑ είχαν εισβάλλει σε δύο μουσουλμανικές χώρες βάσει αστήριχτων ισχυρισμών οι οποίοι συνέδεαν αυτές τις χώρες με την 9/11, η οποία με τη σειρά της παρέμενε αδιερεύνητη. Οι νεοσυντηρητικοί που στελέχωσαν το καθεστώς του George W. Bush συνηγορούσαν για περισσότερες επιδρομές και σε περισσότερες μουσουλμανικές χώρες. O Paul O’Neill, ο πρώτος Υπουργός Οικονομικών του Πρόεδρου Μπους, δήλωσε δημοσίως ότι το καθεστώς Μπους σχεδίαζε να εισβάλει στο Ιράκ πριν από την 9/11. Ο O’Neill είπε ότι κανείς δεν έκανε την ερώτηση, ‘γιατί να εισβάλλουμε στο Ιράκ;’ σε κάποιο Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας. «Το μόνο θέμα ήταν να βρεθεί ένας τρόπος για να το κάνουμε.»
Η διαρροή του απόρρητου εγγράφου, του Downing Street Memo, που συνέταξε ο επικεφαλής της Βρετανικής υπηρεσίας πληροφοριών (MI6), επιβεβαιώνει τη μαρτυρία του Paul O’Neill. Το σημείωμα, γνωστό ως «smoking gun memo» η γνησιότητα του οποίου έχει επιβεβαιωθεί, αναφέρει ότι «ο Πρόεδρος George W. Bush θέλει να απομακρύνει τον Saddam Hussein μέσω στρατιωτικής επέμβασης, με τη δικαιολογία της τρομοκρατίας και των όπλων μαζικής καταστροφής. Αλλά οι πληροφορίες και τα γεγονότα είχαν καθοριστεί γύρω από αυτήν την πολιτική». Με άλλα λόγια, η εισβολή των ΗΠΑ στο Ιράκ δε βασίστηκε σε τίποτα άλλο παρά σε ένα κατασκευασμένο ψέμα.
Ως φοιτητής της μηχανικής είχα παρακολουθήσει μια ελεγχόμενη κατεδάφιση. Όταν εμφανίστηκαν τα πλάνα από την κατάρρευση του κτιρίου 7 του Παγκόσμου Κέντρου του Εμπορίου, ήταν προφανές ότι είχε πέσει από ελεγχόμενη κατεδάφιση. Όταν ο καθηγητής της φυσικής David Chandler μέτρησε την κάθοδο του κτιρίου και απέδειξε ότι πραγματοποιήθηκε σε ταχύτητα ελεύθερης πτώσης, η υπόθεση έκλεισε. Τα κτίρια δεν μπορούν να εισέλθουν σε ελεύθερη πτώση εκτός αν έχει αφαιρεθεί κάθε αντίσταση στους ορόφους που καταρρέουν, μέσω ελεγχόμενης κατεδάφισης.
Αν αεροσκάφη έριξαν τους δύο ουρανοξύστες, γιατί χρησιμοποιήθηκε ελεγχόμενη κατεδάφιση να ρίξει ένα τρίτο κτήριο;
Υπέθεσα ότι οι οικοδομικοί αρχιτέκτονες, οι πολιτικοί μηχανικοί και οι φυσικοί, θα αποκάλυπταν το προφανές ψεύδος. Αν εγώ μπορούσα να δω ότι κάτι πήγαινε στραβά, σίγουρα θα μπορούσαν και οι πιο άρτια εκπαιδευμένοι άνθρωποι.
Ο πρώτος φυσικός που παρουσίασε ένα ισχυρό και πειστικό επιχείρημα, ήταν ο Steven Jones στο Brigham Young University (BYU). O Jones είπε ότι oi δίδυμοi πύργοι έπεσαν από εκρηκτικά. Η επιχειρηματολογία του ήταν σοβαρή. Για τις προσπάθειές του, πιέστηκε να παραιτηθεί από τη θέση του ως μόνιμος. Αναρωτήθηκα αν η ομοσπονδιακή κυβέρνηση είχε απειλήσει το BYU μέσω των ερευνητικών επιχορηγήσεων ή αν πατριώτες επιμελητές και απόφοιτοι ήταν η κινητήριος δύναμη πίσω από την αποβολή του Jones. Όπως και να ‘χει, το μήνυμα ήταν σαφές σε όλους τους πανεπιστημιακούς ειδικούς: «Σκάστε ή θα σας πάρει και θα σας σηκώσει».
Ο Steven Jones δικαιώθηκε όταν ο χημικός Niels Harrit του Πανεπιστημίου της Κοπεγχάγης στη Δανία, ανέφερε κατηγορηματικά ότι η επιστημονική ομάδα στην οποία συμμετείχε βρήκε νανο-θερμίτη στα υπολείμματα των διδύμων πύργων. Αυτό το εντυπωσιακό εύρημα απ’ όσο γνωρίζω δεν αναφέρθηκε ούτε στα έντυπα μέσα ενημέρωσης των ΗΠΑ ούτε και στην τηλεόραση.
Αρκετά χρόνια μετά την 9/11, ο αρχιτέκτονας Richard Gage ίδρυσε τους ‘Αρχιτέκτονες και Μηχανικοί για την αλήθεια της 9/11’ (Architects and Engineers for 9/11 truth), μια οργάνωση που έχει μεγαλώσει και περιλαμβάνει 1.700 εμπειρογνώμονες. Τα σχέδια των πύργων έχουν μελετηθεί. Ήταν φοβερές κατασκευές. Είχαν οικοδομηθεί για να αντέχουν σε χτυπήματα αεροσκαφών και πυρκαγιές. Δεν υπάρχει καμία αξιόπιστη εξήγηση της αστοχίας τους, εκτός από αυτήν της εσκεμμένης κατεδάφισης.
Βρήκα επίσης πολύ ενοχλητική την ευπιστία του κοινού, των μέσων ενημέρωσης και του Κογκρέσου στην αδιαμφισβήτητη αποδοχή των επισήμων ιστοριών του βομβιστή με το παπούτσι, του βομβιστή με το σαμπουάν και το εμφιαλωμένο νερό και στα σχέδια ανατίναξης αεροσκαφών με εκρηκτικά στα εσώρουχα. Αυτες οι σκευωρίες είναι πραγματικά γελοίες. Πώς μπορούμε να πιστέψουμε ότι η Αλ Κάιντα, ικανή να βγάλει εις πέρας την πιο φανταστική τρομοκρατική επίθεση στην ιστορία και ικανή να μπορεί επινοήσει αυτοσχέδιους εκρηκτικους μηχανισμούς (IEDs) που σκοτώνουν και ακρωτηριάζουν τα στρατεύματα των ΗΠΑ και καταστρέφουν τα στρατιωτικά οχήματα των ΗΠΑ, θα βασιζόταν σε κάτι που άναβε με σπίρτο; Οι βομβιστές με το παπούτσι και τα εσώρουχα θα είχαν πατήσει απλά ένα κουμπί στα κινητά τους ή στους φορητούς υπολογιστές τους και η βόμβα δεν θα χρειαζόταν να αναμειχθεί για μεγάλο χρονικό διάστημα μέσα σε μια τουαλέτα (και χωρίς αποτέλεσμα).
Τίποτα από αυτά δεν βγάζει νόημα. Επιπλέον, οι ειδικοί αμφισβήτησαν πολλoύς από τους ισχυρισμούς της κυβέρνησης οι οποίοι ποτέ δεν στηρίχτηκαν σε κάτι άλλο εκτός από την ίδια την ιστορία της κυβέρνησης. Δεν υπάρχει κανένα ανεξάρτητο στοιχείο που να δείχνει ότι υπήρξε κάτι άλλο εκτός από σκόνες για πυροτεχνήματα.
Η υπόθεση του βομβιστή με τα εσώρουχα είναι ιδιαίτερα δύσκολη για να γίνει αποδεκτή. Σύμφωνα με μάρτυρες, δεν επετράπει στον βομβιστή με τα εσώρουχα να εισέλθει στο αεροσκάφος επειδή δεν είχε διαβατήριο. Έτσι, ένας ανώτερος υπάλληλος εμφανίζεται και τον καθοδηγεί στο αεροπλάνο με προορισμό το Ντιτρόιτ την ημέρα των Χριστουγέννων. Τι είδους υπάλληλος έχει την εξουσία να παρακάμψει τους καθιερωμένους κανόνες και τι νόμισε αυτός ο υπάλληλος ότι θα συνέβαινε στον επιβάτη όταν θα παρουσιαζόταν στο Τελωνείο των ΗΠΑ χωρίς διαβατήριο; Κάθε υπάλληλος που έχει την εξουσία να παρακάμψει τις συνήθεις πρακτικές λειτουργίας θα γνώριζε ότι ήταν μάταιο να στείλει έναν επιβάτη σε μια χώρα όπου η είσοδος του θα απαγορευτεί.
Οι συμπληρωματικές αποδείξεις λένε ότι τα γεγονότα αυτά ήταν ενορχηστρωμένα και σχεδιασμένα για να κρατήσουν ζωντανό το φόβο, για να δημιουργήσουν το κλίμα για νέες ενοχλητικές παρεμβάσεις μιας νέας κυριαρχούσας ομοσπονδιακής πολιτικής, για να συνηθίσουν τους πολίτες των ΗΠΑ στις ενοχλητικές έρευνες και στην αστυνομική βία που τις υλοποιούσε και να πουλήσουν ακριβούς σαρωτές σώματος και τώρα πιο προηγμένες συσκευές στη Διοίκηση Ασφάλειας Μεταφορών. Προφανώς, αυτή η δαπανηρή συλλογή των υψηλής τεχνολογίας μηχανημάτων είναι ανεπαρκής για να μας προστατεύσει από τους τρομοκράτες και τον Αύγουστο του 2012, το Υπουργείο Εσωτερικής Ασφάλειας παρήγγειλε 750 εκατομμύρια φυσίγγια, αρκετά για να πυροβολήσουν κάθε άνθρωπο στις Ηνωμένες Πολιτείες διόμιση φορές.
Οι αφελείς και ευκολόπιστοι Αμερικανοί ισχυρίζονται ότι αν κάποιο μέρος της κυβέρνησης των ΗΠΑ είχε εμπλακεί στην 9/11, «κάποιος θα είχε μιλήσει εως τώρα.» Μια παρήγορη σκέψη, ίσως, αλλά τίποτα περισσότερο. Σκεφτείτε, για παράδειγμα, τη συγκάλυψη της κυβέρνησης των ΗΠΑ όταν οι ισραηλινοί επιτέθηκαν κατά του USS Liberty το 1967, όπου σκοτώθηκε ή τραυματίστηκε το περισσότερο πλήρωμα αλλά δεν βυθίστηκε το πλοίο. Σύμφωνα με τις καταθέσεις των επιζώντων είχαν διαταχθεί με απειλητικό τρόπο να μην μιλήσουν για το συμβάν. Ήταν δώδεκα χρόνια αργότερα, τότε που ένας αξιωματικός του USS Liberty, ο James Ennes, αφηγήθηκε την ιστορία της επίθεσης στο βιβλίο του, Assault on the Liberty. Συνεχίζω να αναρωτιέμαι πώς αισθάνονται οι επαγγελματίες στο Εθνικό Ινστιτούτο Προτύπων και Τεχνολογίας (NIST), που η ομοσπονδιακή κυβέρνηση τους έσπρωξε στην αντιεπιστημονική θέση που πήραν σχετικά με την καταστροφή των πύργων του Παγκόσμου Κέντρου Εμπορίου.
Ποια θα είναι η έκβαση των αμφιβολιών σχετικά με την επίσημη ιστορία που θέτουν οι εμπειρογνώμονες; Ανησυχώ ότι οι περισσότεροι Αμερικανοί είναι συναισθηματικά και διανοητικά πολύ ασθενείς για να είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν την αλήθεια. Είναι πολύ πιο άνετοι με την ιστορία ότι εχθροί επιτέθηκαν στην Αμερική με επιτυχία, παρά με την ασφυκτική κατάσταση ασφάλειας που επικρατεί στη χώρα. Το αμερικανικό κοινό έχει αποδείξει ότι είναι τόσο δειλό που πρόθυμα, χωρίς δεύτερη ματιά, θυσίασε την πολιτική του ελευθερία και την προστασία του νόμου που εγγυάται το Σύνταγμα, προκειμένου να είναι «ασφαλές».
Το Κογκρέσο δεν πρόκειται να εκτεθεί για το γεγονός ότι σπατάλησε τρισεκατομμύρια δολάρια σε άσκοπους πολέμους βασιζόμενο σε ένα ενορχηστρωμένο «νέο Περλ Χάρμπορ». Όταν οι νεοσυντηρητικοί, δήλωσαν ότι ένα «νέο Περλ Χάρμπορ» απαιτούνταν για τους πολέμους τους για Αμερικανική/Ισραηλινή ηγεμονία, όρισαν την εξέδρα για τους πολέμους του 21ου αιώνα που η Ουάσινγκτον έχει ξεκινήσει. Αν πέσει η Συρία, υπάρχει μόνο το Ιράν και μετά η Ουάσινγκτον θα βρίσκεται σε άμεση αντιπαράθεση με τη Ρωσία και την Κίνα.
Η Ρωσία και η Κίνα, αυτές οι δύο πυρηνικές χώρες, δεν θα υποκύψουν εύκολα στην ηγεμονία της Αμερικής εκτός αν ανατραπούν με “χρωματιστές επαναστάσεις”. Ο κόσμος όπως τον γνωρίζουμε ίσως να πλησιάζει στο τέλος του.
Εάν αρκετοί Αμερικανοί ή ακόμα και άνθρωποι στον υπόλοιπο κόσμο, είχαν την ευφυία να συνειδητοποιήσουν ότι οι μάζες μεταλλικών κατασκευών δεν αποσυντίθενται σε λεπτή σκόνη μόνο και μόνο επειδή ένα αεροπλανάκι τις χτύπησε και ότι οι περιορισμένες και μικρής διάρκειας φωτιές καίνε σε λίγα πατώματα, η Ουάσιγκτον θα ερχόταν αντιμέτωπη με την υποψία που της αξίζει.
Αν η 9/11 ήταν στην πραγματικότητα το αποτέλεσμα της αποτυχίας της εθνικής κρατικής ασφάλειας να αποτρέψει την επίθεση, η άρνηση της κυβέρνησης να προβεί σε σοβαρή έρευνα είναι ακόμα μεγαλύτερη αποτυχία. Ο ρόλος της διεξαγωγής της έρευνας που εγκαταλείφθηκε από την κυβέρνηση έχει πέσει στις πλάτες έμπειρων ατόμων που ενδιαφέρονται. Οι παρουσιάσεις στις ακροάσεις στο Τορόντο, μαζί με τις εκτιμήσεις της ομάδας είναι τώρα διαθέσιμες όπως είναι και το ντοκιμαντέρ, “Explosive Evidence–Experts Speak Out”, από αρχιτέκτονες και μηχανικους για την αλήθεια της 9/11.
Οι παράγοντες και οι απολογητές της κυβέρνησης προσπαθούν να εκτρέψουν την προσοχή από τα ανησυχητικά αποδεικτικά στοιχεία που αποκάλυψαν οι ειδικοί με τον επαναπροσδιορισμό τους ως προιόντα μιας “συνομωσιολογικής κουλτούρας”. Αν οι άνθρωποι, παρά την πλύση εγκεφάλου και την έλλειψη επιστημονικής εκπαίδευσης είναι σε θέση να απορροφήσουν τις πληροφορίες που τίθενται στη διάθεση τους, ίσως το Σύνταγμα των ΗΠΑ και η ειρήνη να μπορούσαν να αποκατασταθούν. Μόνο οι ενημερωμένοι άνθρωποι μπορούν να περιορίσουν την Ουάσιγκτον και να αποτρέψουν την παρανοϊκή ηγεμονική κυβέρνηση των ΗΠΑ από την πολεμική καταστροφή του κόσμου.
Του Paul Craig Roberts. Πρώην βοηθού Γραμματέα στο Υπουργείο Οικονομικών για την Οικονομική Πολιτική και πρώην συνεργάτη συντακτών της Wall Street Journal. Πρώην αρθρογράφου για το Business Week, Scripps Howard News Service, και Creators Syndicate. Πανεπιστημιακού συνεργάτη. Αρθογράφου.
ΠΗΓΗ: Journal of 911 Studies
Πηγή
