Οι νέες κυρώσεις στο Ιράν επιταχύνουν την κατάρρευση του αμερικανικού νομίσματος, λόγω του φόβου και της ανασφάλειας που προκαλούν οι Η.Π.Α. – ενώ η Γερμανία, με τη βοήθεια της Γαλλίας και της ΕΕ, προσπαθεί αφενός μεν να ανεξαρτητοποιηθεί από την υπερδύναμη, αφετέρου να μετατραπεί στον τέταρτο ισχυρό πόλο του πλανήτη, μαζί με την Κίνα και τη Ρωσία.
«Αφού η Ευρώπη απέτυχε να αποτρέψει τον D. Trump να αποσυρθεί από την πυρηνική συμφωνία του Ιράν, παρά τη μετάβαση τόσο του κ. Macron όσο και της κυρίας Merkel στην Ουάσινγκτον, σε μια προσπάθεια να τον πείσουν, η ένταση μεταξύ Ευρώπης και ΗΠΑ έχει κλιμακωθεί – ενώ σήμερα το πρωί η καγκελάριος είπε ότι, «η Ευρώπη δεν βασίζεται πλέον στις ΗΠΑ για να την προστατεύουν».Η άποψη της κυρίας Merkel για τις σχέσεις με τις Η.Π.Α. συμβαδίζει με την προηγούμενη δήλωση του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής J.C. Juncker, σύμφωνα με την οποία «η Ουάσιγκτον έχει χάσει την επιρροή της ως διεθνής παίκτης» – υποδηλώνοντας πως η Ευρώπη πρέπει να αναλάβει το ρόλο των ΗΠΑ ως παγκόσμιου ηγέτη (πηγή).
.
Ανάλυση
Κατά τη διάρκεια του δευτέρου παγκοσμίου
πολέμου, η Βρετανία χρηματοδότησε τα πολεμικά ελλείμματα της
δανειζόμενη εν μέρει τεράστια ποσά σε στερλίνες, από τις αποικίες και
τις κτήσεις της αυτοκρατορίας της. Παρ’ όλα αυτά, στα μέσα της δεκαετίας του 1950 τα χρέη της είχαν «εξαφανιστεί» σε μεγάλο βαθμό –
κυρίως επειδή η αξία της στερλίνας μειώθηκε σημαντικά. Παραδόξως όμως,
τεκμηριώνοντας πως σε όλους τους κανόνες υπάρχουν εξαιρέσεις, η πτώση
της ισοτιμίας του νομίσματος δεν μείωσε το χρόνιο εμπορικό της έλλειμμα –
τουλάχιστον όσον αφορά τη βιομηχανία της.
Αντίθετα, η βρετανική μεταποιητική
βιομηχανία υποχώρησε αρκετά, σε συνδυασμό με το τέλος του καθεστώτος της
στερλίνας ως παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα – ενώ η πτώση της ισοτιμίας
της συνέπεσε με την παρακμή της Βρετανίας, ως αυτοκρατορία. Παρά το ότι
λοιπόν υπάρχουν σημαντικές διαφορές μεταξύ του 1945 και σήμερα, της
Βρετανίας και των Η.Π.Α., όπως το ότι η Βρετανία χρωστούσε τότε στις
Η.Π.Α. σε δολάρια, τα δίδυμα ελλείμματα, σε συνδυασμό με τα
συνεχώς αυξανόμενα χρέη της υπερδύναμης, θα μπορούσαν να έχουν
αντίστοιχα αποτελέσματα: αφενός μεν την υποτίμηση του δολαρίου, αφετέρου την κατάρρευση της αμερικανικής αυτοκρατορίας.
Εν τούτοις, μία απότομη υποτίμηση του
δολαρίου σήμερα, θα προκαλούσε περισσότερα δεινά στην Κίνα και στις
υπόλοιπες ασιατικές οικονομίες, στους κυριότερους δανειστές των Η.Π.Α.
δηλαδή, από ότι στις ίδιες – ενώ έχει υπολογισθεί πως η κεντρική
τράπεζα της Κίνας θα μπορούσε να υποστεί κεφαλαιακές ζημίες, ισοδύναμες
με το 10% του ΑΕΠ της χώρας (άρα πάνω από 1 τρις $). Η
σχέση πάντως των Η.Π.Α. με την Κίνα, καθώς επίσης με πολλές άλλες
χώρες, είναι αυτοκρατορική, είτε το αποδέχονται είτε όχι – ενώ ένα από
τα βασικότερα χαρακτηριστικά μίας τέτοιας σχέσης είναι η άμεση ή/και
έμμεση πληρωμή «φόρων υποτελείας» στην αυτοκρατορία.
Εν προκειμένω, ο φόρος υποτελείας καταβάλλεται στις Η.Π.Α. από τις αναπτυσσόμενες οικονομίες, όπως είναι η Κίνα, με τη μορφή υποτιμημένων εξαγωγών, καθώς επίσης υποχρεωτικών δανείων (=αγορά ομολόγων) υψηλού κινδύνου (ανάλυση).
Είναι δε ένας πολύ λιγότερο ταπεινωτικός τρόπος για τα συγκεκριμένα
κράτη, από αυτόν που χρησιμοποιούσε η Βρετανική Αυτοκρατορία – η οποία
είχε καταλάβει τα καλύτερα λιμάνια της Κίνας, ενώ έλεγχε εξ ολοκλήρου το
τελωνειακό της σύστημα, πλημμυρίζοντας την με το ινδικό όπιο για να
διατηρείται ήρεμη. Φυσικά εκείνη την εποχή ο ρυθμός ανάπτυξης της Κίνας
ήταν αρνητικός, αφού απομυζούταν από τη Βρετανία – όπως συμβαίνει σήμερα
με την Ελλάδα.
Τα τεράστια λάθη των Η.Π.Α.
Περαιτέρω, μία ισχυρή αυτοκρατορία είναι σε θέση να δανείζεται πολλά χρήματα, σε εντυπωσιακά χαμηλές τιμές
– όπως οι Η.Π.Α., οι οποίες είναι η μοναδική χώρα που εξοφλεί τα δάνεια
της με το δικό της νόμισμα, απλά τυπώνοντας το. Το πρόβλημα όμως
εμφανίζεται, όπως συνέβη με τη βρετανική αυτοκρατορία, όταν πάψει να
είναι ισχυρή – ή όταν αρχίσει να υπερβάλλει, προκαλώντας φόβο και
ανασφάλεια στους υποτελείς της. Εν προκειμένω συμβαίνουν και τα δύο,
όσον αφορά τις Η.Π.Α., αν και είναι ακόμη σε πρώιμο στάδιο – ενώ το
γεγονός ότι, η συμπεριφορά της αμερικανικής κυβέρνησης έχει γίνει πια
εξαιρετικά αλαζονική απέναντι στους «συμμάχους» της, εντείνει το
πρόβλημα.
Αναλυτικότερα, μετά τη χρηματοπιστωτική κρίση του 2008 που προκάλεσαν οι Η.Π.Α., φάνηκαν οι μεγάλες οικονομικές τους αδυναμίες
– ενώ σε στρατιωτικό επίπεδο αποδείχθηκε κάτι ανάλογο στον πόλεμο της
Συρίας, όπου ουσιαστικά κέρδισαν οι Ρώσοι. Ειδικά όσον αφορά τη Σαουδική
Αραβία και τον ακρογωνιαίο λίθο του δολαρίου, το πετροδολάριο (ανάλυση),
η μάχη δεν έχει ακόμη κερδηθεί – παρά την προσπάθεια της υπερδύναμης να
τη σταθεροποιήσει στο άρμα της, με τη βοήθεια του Ισραήλ και με κοινό
εχθρό το Ιράν.
Αντίθετα, η επιβολή κυρώσεων στο Ιράν είναι ένα ακόμη μεγάλο λάθος, αφού έχει εντείνει το φόβο και την ανασφάλεια των «συμμάχων» πλέον της υπερδύναμης
– όπως είναι η ΕΕ υπό τη γερμανική ηγεμονία, η οποία για πρώτη φορά
συμφωνεί με τη Ρωσία και θέλει να αποστασιοποιηθεί. Το γεγονός δε ότι,
αμερικανός πρέσβης απαίτησε από τις εταιρείες της Γερμανίας να
εγκαταλείψουν το Ιράν με την απειλή κυρώσεων, έχει επιδεινώσει τις
σχέσεις των δύο χωρών – ενώ η αναφορά των Η.Π.Α. στην απαγόρευση της
συνεργασίας τόσο της Boeing, όσο και της γαλλογερμανικής Airbus με το
Ιράν έχει εξοργίσει την ευρωπαϊκή εταιρεία, αφού κάτι τέτοιο θα της
προκαλούσε μεγάλες απώλειες εσόδων (πηγή).
Ενδιαφέρον είναι εδώ το γεγονός ότι το Ιράν, σύμφωνα με τον επικεφαλής της οικονομικής επιτροπής της Βουλής του, έχει στείλει πάνω από 2,5 δις $ στο εξωτερικό, για να αγοράσει κρυπτονομίσματα τύπου BITCOIN – επειδή οι αμερικανοί «του έβγαλαν τη πρίζα» από το διεθνές τραπεζικό σύστημα (Swift), αποκλείοντας τις συναλλαγές του με το εξωτερικό, οπότε ψάχνει να βρει άλλους δρόμους.
Από την άλλη πλευρά τώρα, το πετρογουάν αποτελεί πλέον γεγονός, καθώς επίσης οι προσπάθειες πολλών χωρών μαζί (Κίνα, Ρωσία, Ιράν, Βενεζουέλα, Νιγηρία κλπ.) να ανεξαρτητοποιηθούν από το δολάριο. Ειδικότερα η Κίνα, η μεγαλύτερη παραγωγική δύναμη του πλανήτη, καθώς επίσης ο νούμερο ένα εισαγωγέας και καταναλωτής πετρελαίου παγκοσμίως,
συνάπτει συνεχώς νέες συμφωνίες ανταλλαγής νομισμάτων με άλλα κράτη –
έχοντας υπερβεί τις τριάντα από το 2008, συμπεριλαμβανομένων αυτών με
μεγάλες χώρες και συμμάχους των Η.Π.Α., όπως η Ιαπωνία, η Γαλλία και η
Αυστραλία (γράφημα, πηγή:zero hedge). Επομένως, ο βασικός αντίπαλος του δολαρίου ισχυροποιείται συνεχώς – όσο και αν ο χρόνος που θα απαιτηθεί θα είναι μεγάλος.
Σε σχέση τώρα με την αλαζονεία της
αμερικανικής κυβέρνησης, η οποία δείχνει ουσιαστικά αδυναμία, ήταν
εντυπωσιακή η πρόσφατη συνάντηση του προέδρου Trump με την κυρία Merkel,
αφού της φέρθηκε ως την ηγέτιδα μίας υποτελούς χώρας – δηλώνοντας
έμμεσα πως οι Η.Π.Α. δεν χρειάζονται συμμάχους που έχουν τα δικά
τους εθνικά συμφέροντα, αλλά πως πρέπει να καθοδηγούνται από την
μονοπολική ηγεμονία της υπερδύναμης (πηγή: zero hedge).
Στα πλαίσια αυτά, εάν δεν συμβιβάζονται, τότε υποβιβάζονται αυτόματα σε αυτούς που θεωρούνται ανεπιθύμητοι από το Λευκό Οίκο – όπου, σύμφωνα με τη WP, η Γερμανία εμπίπτει σε αυτήν την κατηγορία, θεωρούμενη ο αδύναμος κρίκος της Ευρώπης (πηγή)!
Το άρθρο, χαρακτηρίζοντας απογοητευτικά τόσο την πολιτική ελίτ της
Γερμανίας, όσο και τους Πολίτες της, σημειώνει τα εξής σε ελεύθερη
μετάφραση:
«Η παθητικότητα της Γερμανίας είναι
βαθιά ριζωμένη μέσα της. Η πολιτική τάξη του Βερολίνου στερείται
στρατηγικής σκέψης, μισεί τον κίνδυνο και δεν έχει θάρρος. Κρύβεται πίσω
από το αμαρτωλό παρελθόν της για να δικαιολογήσει τον ειρηνισμό, όταν
πρόκειται για σκληρά ερωτήματα σχετικά με θέματα άμυνας και
ασφάλειας. Κρύβεται πίσω από τα τρομακτικά έτη πληθωρισμού που βίωσε στα
τέλη της δεκαετίας του 1920 και του 1930, για να δικαιολογήσει τα
αυστηρά μέτρα λιτότητας που πρέπει να μιμηθούν και οι άλλες χώρες.
Πάρτε το ζήτημα των προσφύγων ή τις
πρόσφατες εκτοξεύσεις πυραύλων από τις Η.Π.Α., τη Γαλλία και τη
Βρετανία, στις εγκαταστάσεις χημικών όπλων της Συρίας. Και τα δύο
συνδέονται. Η Merkel αρνήθηκε να συμμετάσχει στις
επιθέσεις, παρά το ότι ήταν πολύ ευτυχής να τις στηρίξει με λόγια….. Οι
ένοπλες δυνάμεις της Γερμανίας είναι χάλια (πηγή). Τα πολεμικά αεροπλάνα Tornado είναι τόσο παλιά που οι ειδικοί δεν είναι σίγουροι εάν μπορούν ακόμα να «επικοινωνούν» με τα άλλα αεροσκάφη του ΝΑΤΟ.
Το 2017, κανένα γερμανικό υποβρύχιο
δεν ήταν σε καλή κατάσταση, σύμφωνα με την ετήσια έκθεση που εξέδωσε ο
Κοινοβουλευτικός Επίτροπος για τις Ένοπλες Δυνάμεις. Οι στρατιώτες του
Γερμανικού Στρατού δεν διαθέτουν γάντια, προστατευτικά γιλέκα και
χειμωνιάτικα καπέλα. Υποφέρουν από άθλιες συνθήκες στους στρατώνες – σε
τέτοιο βαθμό που οι στρατιώτες πρέπει να αγοράσουν τα δικά τους είδη
καθαρισμού για τις τουαλέτες.
Στο θέμα των μεταναστών τώρα, χάρη
στη γενναία παροχή ασφαλούς καταφυγίου σε σχεδόν 1 εκατομμύριο πρόσφυγες
που εγκατέλειψαν τον πόλεμο στη Συρία, η Γερμανία έδειξε πως
ενδιαφέρεται για το μέλλον της Συρίας. Όσο περισσότερο συνεχίζεται ο
πόλεμος όμως, τόσο μεγαλύτερη είναι η πιθανότητα περισσότερων προσφύγων
που θα προσπαθούν να φτάσουν στην Ευρώπη. Εάν οι Γερμανοί ηγέτες ήθελαν,
θα ακολουθούσαν μια πολύ πιο σκληρή στρατηγική στη Συρία, υιοθετώντας
πιθανώς μια αντίστοιχα σκληρή πολιτική έναντι της Ρωσίας και του Ιράν,
οι οποίες κράτησαν το καθεστώς του Μπασάρ αλ-Άσαντ στην εξουσία. Αλλά το
Βερολίνο δεν ήθελε.
Η Γερμανία κάνει πολύ λίγα πράγματα
για να υπερασπιστεί τη δέσμευση της ΕΕ. όσον αφορά τις αξίες και το
κράτος δικαίου, καθώς και το στρατηγικό σχεδιασμό της. Η Merkel
και ο γερμανός συνάδελφός της M. Weber, αρχηγός της συντηρητικής ομάδας
του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, αρνήθηκαν να εξετάσουν το θέμα του κυβερνώντος κόμματος Fidesz της Ουγγαρίας.
Η Merkel γνωρίζει πολύ καλά ότι, η Ουγγαρία
απομακρύνεται από τις αξίες της ΕΕ, οδηγούμενη στον αυταρχισμό. Ωστόσο,
είναι απρόθυμη να λάβει συγκεκριμένα μέτρα για να περιορίσει τον
πρωθυπουργό της χώρας….Το χειρότερο από όλα είναι το ότι, η γερμανική
κυβέρνηση δεν καταδίκασε δημοσίως την αντισημιτική εκστρατεία του Orban εναντίον του G. Soros – του φιλάνθρωπου που γεννήθηκε στην Ουγγαρία. Ο Soros αποφάσισε τώρα να κλείσει το γραφείο του ιδρύματος ανοικτής κοινωνίας στη Βουδαπέστη (πηγή), εξαιτίας του εκφοβισμού του προσωπικού του και των κατάφωρων αντισημιτικών επιθέσεων.
Το ίδιο ισχύει για την Πολωνία…. Στη συνέχεια υπάρχει η υποστήριξη της γερμανικής κυβέρνησης στον αγωγό Nord Stream 2 (πηγή).
Πρόκειται για ένα ακόμη παράδειγμα στρατηγικής τύφλωσης. Οι Ρώσοι θα
χρησιμοποιήσουν το έργο για τη μεταφορά φυσικού αερίου στη Γερμανία,
μέσω δύο αγωγών που βρίσκονται κάτω από τη Βαλτική Θάλασσα. Η Ουκρανία, η
οποία είναι επί του παρόντος μία από τις μεγαλύτερες διαδρομές
διαμετακόμισης για το ρωσικό αέριο προς την Ευρώπη, θα ζημιωθεί. … Η
ουσία είναι ότι εάν η Merkel δεν προσέξει στην τέταρτη
θητεία της, συμφωνώντας με τα τολμηρά σχέδια του Γάλλου προέδρου για
την ΕΕ, η στρατηγική και πολιτική δειλία της Γερμανίας θα υπονομεύσει
τόσο το Macron, όσο και την Ευρώπη«.
Με κριτήριο τα παραπάνω, αφήνοντας κατά μέρος το φιλάνθρωπο G. Soros
(!), είναι περιττό να σχολιάσουμε τη στάση των Η.Π.Α. απέναντι στην
καγκελάριο – η οποία διένυσε μία απόσταση 10.000 χιλιομέτρων για να
μιλήσει μόλις 20 λεπτά με τον πρόεδρο Trump, χωρίς να πετύχει απολύτως
τίποτα από αυτά που ήθελε. Ακόμη χειρότερα, κρίθηκε πως απέτυχε να ανταποκριθεί στα κριτήρια του αμερικανού προέδρου – όσον αφορά το ρόλο ή το αξίωμα του βασικού συμμάχου και εταίρου των Η.Π.Α. στην Ευρώπη.
Εν τούτοις, η καγκελάριος από την πλευρά της δεν συμφώνησε σε τίποτα, από αυτά που της ζητήθηκαν,
όπως ήταν οι κυρώσεις στο Ιράν, η συνεισφορά του 2% του ΑΕΠ της στο
ΝΑΤΟ, καθώς επίσης η στήριξη των Η.Π.Α. στον εμπορικό πόλεμο τους με την
Κίνα – κάτι που θα ήταν αδιανόητο μερικά χρόνια πριν.
Την ίδια στιγμή Γάλλος πρόεδρος φαίνεται πως έχει υιοθετήσει μία ανάλογη στάση (πηγή) – οπότε οι σχέσεις των Η.Π.Α. με την ΕΕ μάλλον έχουν επιδεινωθεί σημαντικά, δημιουργώντας ένα ακόμη πρόβλημα στην υπερδύναμη, το οποίο είναι ίσως μεγαλύτερο από όλα τα άλλα.
Επίλογος
Ολοκληρώνοντας, μάλλον δεν είναι υπερβολικός ο τίτλος, σύμφωνα με τον οποίο το δολάριο αυτοκτονεί
– ενώ η Γερμανία, με τη βοήθεια της Γαλλίας και της ΕΕ, προσπαθεί
αφενός μεν να ανεξαρτητοποιηθεί από τις Η.Π.Α., αφετέρου να μετατραπεί
στον τέταρτο ισχυρό πόλο του πλανήτη, μαζί με την Κίνα και τη Ρωσία.
Όσο για την Ελλάδα, η οποία είτε το θέλουμε, είτε όχι, έχει μετατραπεί σε γερμανική αποικία με το μανδύα της ΕΕ (γεγονός που σημαίνει πως θα πληρώνει βαρείς φόρους υποτέλειας όσο θα παραμένει στην ίδια κατάσταση),
οφείλει να εξετάζει πολύ προσεκτικά τα βήματα και τις συμμαχίες της –
τονίζοντας ξανά πως χρειάζεται ένα εθνικό συμβούλιο ασφαλείας και
εξωτερικής πολιτικής, καθώς επίσης μία εθνική επιτροπή διαπραγμάτευσης
του χρέους της, αφού από το χρέος εξαρτάται το μέλλον, η εθνική της
κυριαρχία, η ανάπτυξη και η ευημερία της.
