Καθ. Φυσικής και φιλοσοφίας ΔΠΘ
σχόλιο Γ.Θ : Ένα απόσπασμα της επιστολής του καθηγητή που απέστειλε στους επισκόπους της Εκκλησίας της Ελλάδος. Το υπόλοιπο της επιστολής θα δημοσιευθεί σε ξεχωριστές αναρτήσεις αλλά όποιος θέλει, στο τέλος της ανάρτησης μπορεί να βρει τον σύνδεσμο για ολόκληρο το άρθρο
Ο Θεός έκτισε τον άνθρωπο ως άνδρα και ως γυναίκα, τον έναν συμπλήρωμα του άλλου μέσα στο θεανθρώπινο μυστήριο του γάμου. Αλήθεια πώς εσείς αγιοι ιεράρχες δέχεστε, και δεν αντιδράσατε συνοδικά και άμεσα, αυτή την γελειοποίηση του μυστηρίου του γάμου; Πως δέχεστε την γελειοποίηση της ανθρώπινης φύσης όπως την έκτισε ο ίδιος ο Θεός; Αλήθεια με ποιο αξιολογικό κριτήριο θα επιλέξει ο άνθρωπος την ανθρώπινη φύση του; Δεν είναι μυστήριο μέγα και δώρο μέγα το ότι εγεννήθη ως άνδρας και ότι εγεννήθη ως γυναίκα. Ακόμη, δεν είναι μυστήριο μέγα ότι ο άνθρωπος εγεννήθη ως άνθρωπος; Και πού έγκειται το μεγαλείο του ως άνδρας και ως γυναίκα; Δεν έγκειται εις το ότι εικονίζει την θεία και θεανθρωπίνη παρουσία μέσα στον κόσμο και στην ιστορία; Δεν έγκειται στο ότι ως άνδρας και ως γυναίκα ο άνθρωπος μετέχει του Θείου έρωτος;
Ότι ο άνδρας ανακαλύπτει στην γυναίκα την εικόνα του Θεού ως θεανθρώπου και αντιστρόφως η γυναίκα ανακαλύπτει στον άνδρα την εικόνα του Χριστού ως Ζώντος Θεού.
Διότι ο Άκτιστος τριαδικός και Υποστατικός Θεός έχει ενσπείρει στον άνθρωπο ως άνδρα και γυναίκα τον δικό του Θείο και άπειρο έρωτα του προσώπου ως μοναδικότητα. Στην περιοχή της μοναδικότητας του προσώπου υπερβαίνεται η κτιστή και διαιρετή φύση του ανδρός και της γυναικός και ο άνθρωπος μετέχει του Θείου έρωτος ως το Γαμικό Μυστήριο της Εκκλησίας και του Θεανθρώπου. «Οὐκ ἔνι Ἰουδαῖος οὐδὲ Ἕλλην, οὐκ ἔνι δοῦλος οὐδὲ ἐλεύθερος, οὐκ ἔνι ἄρσεν καὶ θῆλυ· πάντες γὰρ ὑμεῖς εἷς ἐστε ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ». Στην κατάσταση του Μυστηρίου του γάμου ως εικόνα του Θεανθρώπου και της εκκλησίας, το ανθρώπινο σώμα είναι έκφραση Θείου μυστηρίου, ενώ στο μυστήριο του γάμου υπερβαίνεται η σεξουαλικότητα ως πτωτική ανάγκη εξουσίας επί του σώματος και κατ’ επέκταση επί της ψυχής του άλλου ανθρώπου. Έτσι, στον έρωτα και στον γάμο του ανδρός και της γυναικός ως Θεανθρώπινο μυστήριο, υπερβαίνεται το δαιμονικό και εξουσιαστικό στοιχείο, το οποίο κυριάρχησε μεταπτωτικά στην ανθρώπινη φύση και πραγματικότητα. Αυτή η δαιμονική κυριαρχία αποτελεί και την τραγικότητα της ανέραστης σεξουαλικότητας και της ανέραστης και απρόσωπου φιληδονίας. Εσείς λοιπόν, Άγιοι επίσκοποι, ως ιεράρχες της Εκκλησίας θα έπρεπε να γνωρίζετε καλύτερα από κάθε άλλον, πως ο άνδρας γίνεται αληθινός άνδρας, μόνο δια του Χριστού. Ομοίως ότι η γυναίκα γίνεται αληθώς γυναίκα πάλι δια του Χριστού. Και όχι με ιατρικές πράξεις. Θα έπρεπε ακόμη να γνωρίζετε πως ότι μένει εκτός του Χριστού, είναι φρικτά νεκρό και φτωχό, φρικτά άρρωστο και καχεκτικό, πτωτικό και εν τέλει φρικτά δαιμονικό. Πώς δηλαδή, η όποια ασθένεια της φύσεως διορθώνεται θεραπεύεται και επανέρχεται στο υγιές και στο αληθές μόνο δια του Χριστού και εν τη Εκκλησία. Ο κάθε ανθρώπινος έρωτας αν δεν ενωθεί με τον Χριστό και δεν μεταμορφωθεί εν Χριστώ και εν τη Εκκλησία του, είναι κόλαση αδιάβατη.
Θα έπρεπε να γνωρίζουν όλοι οι άνθρωποι και κατ’ εξοχήν οι χριστιανοί ιεράρχες, που συνηγορούν εμμέσως η και ευθέως με τις νέες αυτές θεωρίες των έμφυλων ταυτοτήτων και της ομοφυλοφιλίας, πως η γυμνή σεξουαλικότητα είναι αφύσικη δαιμονικότητα ακόμη και στο επίπεδο των ζώων, τα οποία με τον τρόπο τους μετέχουν και αυτά της ιερότητα και του μυστηρίου του έρωτος και της ζωής όπως περιγράφει ο Μύστης της Θείας Σοφίας Άγιος Διονύσιος ο Αεροπαγίτης. Διότι στην ορθόδοξη εμπειρία και ασκητική ο μοναχισμός όχι μόνο δεν είναι άρνηση του γάμου και του σώματος, αλλά πραγματικός και όντως καθολικός και παγκόσμιος γάμος, δια του Χριστού και της Εκκλησίας του. Πραγματικά όσοι των επισκόπων αγνοούν αυτές τις ιερές αλήθειες της Εκκλησίας είναι μέτοχοι και υπεύθυνοι για μέγιστο κακό. Διότι επαληθεύουν την ευαγγελική ρήση, ούτε οι ίδιοι εισέρχονται στην Βασιλεία του Χριστού αλλά και εμποδίζουν να εισέλθουν οι άνθρωποι, κλείνοντας την πόρτα της Βασιλείας και αποκρύπτοντας το αληθές και αναλλοίωτο πρόσωπο του Χριστού και της Εκκλησίας του.
Δεχόμενοι δηλαδή και διδάσκοντες διδασκαλίες δαιμονίων περί ομοφυλοφιλίας και έμφυλων ταυτοτήτων. Μια σαφώς σύγχρονη και δαιμονική επινόηση άρνησης και αχρήστευσης του μυστηρίου του γάμου και του έρωτος όπως ο Θεός τα έχει φανερώσει και δείξει στην εμπειρία της Εκκλησίας του. Εξάλλου για κάθε ενήμερο μελετητή των πραγμάτων, πρώτα η αιρετική χριστιανική Δύση δαιμονοποίησε και από-ιεροποίησε την ύλη και το σώμα, παραδίδοντας στο αντίχριστο πνεύμα το μυστήριο του έρωτος, του σώματος και του γάμου και ακολούθως τα παρέδωσε στην ανίερη επιστήμη και τεχνολογία που σήμερα θέλει να αλλάξει εντελώς την ανθρώπινη φύση και την φύση των πραγμάτων. Όμως το σώμα και η ψυχή είναι ενυποστάτως ενωμένα στην ανθρώπινη υπόσταση, η οποία καλείται στο μυστήριο της ζωής και του Θείου Έρωτος, ως Ένωση εν Χριστώ του κτιστού με το Άκτιστο. Αυτό εξάλλου συμβολίζει και ο γάμος τους ανδρός και της γυναικός ως μυστήριο του Χριστού και της Εκκλησίας του. Ουδόλως μπορεί να ιερολογιθεί γάμος μιας μονής φύσεως, αλλά και ότι σχετίζεται με αυτή την εκτροπή. Η κρίσις όντως ευρίσκεται πάνω στις κεφαλές όσων ιεραρχών τολμούν έστω και κατ’ ελάχιστον να διαταράσσουν αυτή την θεία αρμονία της ανδρικής και ανθρωπίνης φύσεως, εάν δε ζητήσουν δημόσια συγνώμη και δε μετανοήσουν επειγόντως και δεν επιστρέψουν στην Αναλλοίωτη Παρουσία του Χριστού και της Θείας Δόξης του.
Διότι όσοι λαϊκοί η ρασοφόροι, συνεχίσουν να φθείρουν το πρόσωπο του Χριστού και της Εκκλησίας του, θα φθαρούν οι ίδιοι με τρόπο τραγικό. Λυπούμεθα για αυτό και για όσους εκκλησιαστικούς τολμούν να αναιρούν το μυστήριο της Εκκλησίας και του γάμου, ξεχνώντας πως ους ο Θεός συνέζευξε άνθρωπος μη χωριζέτω. Και ο Θεός συνέζευξε άνδρα και γυναίκα και όχι άνδρα και άνδρα ή γυναίκα και γυναίκα. Όπως λυπούμεθα για την πτώση του εωσφόρου. Ποιος αλήθεια άνθρωπος αντέχει και δεν λυπείται για τη φθορά και για τον θάνατο των πλασμάτων του Θεού; Για αυτό παρακαλούμε τούς ιεράρχες της Εκκλησίας, όσοι αποδέχονται έστω και κατ’ ελάχιστον τέτοιες δαιμονικές καινοτομίες, να τις απορρίψουν επειγόντως και να πάψουν να φθείρουν με την στάση των το θεανθρώπινο πρόσωπο του Χριστού και της Εκκλησίας του. Διότι ο Θεός δημιουργεί διαρκώς τα όντα και τα καλεί στο είναι και στο ευ είναι. Ο Θεός δημιουργεί διαρκώς και κρατά στο είναι τα σώματα και τις ψυχές ως ενυπόστατο μυστήριο και εικόνα Χριστού. Πώς εγώ μπορώ να γνωρίζω από μόνος μου το τι είναι το σώμα μου και η ψυχή μου; Και πώς ακόμη περισσότερο μπορώ να επεμβαίνω κατασκευαστικά στο σώμα μου και στην ψυχή μου υβρίζοντας την Θεία δημιουργία. Αν πραγματικά μετέχω της Θείας παρουσίας και της Ζωής του Θεού εν Χριστώ και εν Εκκλησία, τότε αφήνω τον Θεό να με οδηγήσει στην δική μου και στην του κόσμου τελείωση και ολοκλήρωση. Όταν ο άνθρωπος μετέχει της Θείας εν Χριστώ Ζωής τότε υπερβαίνεται κάθε ανάγκη και κάθε περιορισμός και κάθε υποκειμενισμός. Τότε ο Χριστός γίνεται ο Κύριος της ζωής μου του σώματος μου και της ψυχής μου. Αντίθετα εκτός του Χριστού ο άνθρωπος είτε ως άνδρας είτε ως γυναίκα καθίσταται τραγικά ανέραστη κλειστή και όντως νεκρή «έμφυλη οντότητα». Στην ουσία η αλλαγή φύλου δεν είναι άλλο από περιφρόνηση του σώματος και περιορισμός της ανθρώπινης ψυχοσωματικής υποστάσεως σε ένα ασώματο πνεύμα. Αυτό όμως θεολογικά είναι σαφώς αιρετική, γνωστική και νεοπλατωνική ανθρωπολογία και άρνηση της όντως Σάρκωσης του όντος Θεού.
Όλες αυτές οι καινοτομίες είναι σαφώς αιρετικός μονοφυστισμός. Σαφώς η ανθρώπινη φύση είναι αποτέλεσμα κοινωνίας και αυτοπραγμάτωσης όχι όμως τεχνολογικά αλλά μυστηριακά. Ο άνδρας και η γυναίκα καθίστανται όντως άνδρας και όντως γυναίκα ενωμένοι με τον Χριστό. Εκτός του Χριστού δεν είναι άλλο από τραγικές καρικατούρες ανδρός και γυναικός. Ο Χριστός αναδεικνύει και την ανδρική και την γυναικεία φύση ως μυστήριο Θεανθρώπινο Θείας ενότητας και Θείας πληρότητας μέσα στο μυστήριο του γάμου και στο μυστήριο της Εκκλησίας. Ουδεμία τεχνολογία και ουδεμία επιστήμη μπορεί να υποκαταστήσει την εν Αγίω Πνεύματι, εν Εκκλησία και εν Χριστώ, πραγματοποίηση και ολοκλήρωση της ανθρώπινης φύσεως. Στην ουσία οι δεχόμενοι, λαϊκοί ή εκκλησιαστικοί, την αίρεση των έμφυλων ταυτοτήτων και της ομοφυλοφιλίας, αρνούνται τον ρόλο του Αγίου Πνεύματος στην τελειοποίηση της ανθρώπινης φύσεως εν τη Εκκλησία δια του Χριστού και εν Χριστώ.
Για ολόκληρο το άρθρο "Μήπως στην Ελλάδα κινούμεθα σε τροχιά Ουνίας και Παναίρεσης;"
