«Αυτές λοιπόν οι νέες τάσεις και οι νέες θεωρίες, ότι δηλαδή η εξαλλοίωσις αυτών των αξόνων, του πολιτισμού μας και της ζωής μας, με τις καινοφανείς αυτές θεωρίες, είναι της Νέας Τάξεως Πραγμάτων κυήματα και τα οποία επιζητεί η Νέα Τάξης Πραγμάτων την εκ βάθρων μετάλλαξη, λαών, εθνών και κοινωνιών σύμφωνα με τις απαιτήσεις της, που είναι η αποσύνθεση των Εθνών και η γενικευμένη αποσταθεροποίηση των κοινωνιών, των Εθνών, των περιοχών ολόκληρων.
Δηλαδή η αλλοίωση του φρονήματος του λαού.
Οι εκφραστές της Νέας Τάξεως Πραγμάτων, αυτοί χρησιμοποιούν στην επιθετική τακτική τους, νέους χαρακτηρισμούς αγωνιστικών κινήσεων, που τις βαφτίζουνε «αντιδραστικές».
Οι ίδιοι άμα μιλήσεις εναντίον των σιωνιστών και των σιωνιστικών εγκλημάτων, σε βαφτίζουνε αντισημίτη, σου λέει έχεις αντισημιτισμό. Μα εγώ δεν μιλάω για τους εβραίους, μιλάω για του σιωνισμού τα εγκλήματα.
Την υπεράσπιση της Πατρίδος, την μεταφράζουν σε εθνικισμό, δηλαδή σε φονταμενταλισμό, δηλαδή σε φανατισμό.
Την ανάγκη αποτροπής δημιουργίας μειονοτήτων στη χώρα οι οποίες θα δρουν καταλυτικά κατά της ενότητος του λαού μας, την ονομάζουν ρατσισμό. Και αυτό λοιπόν για να αποθαρρύνουν τους αγωνιζόμενους για τη διατήρηση της Εθνικής μας πραγματικά ταυτότητος.
Λέγω ουσιαστική επιβίωση και δεν εννοώ μόνο τη βιολογική μας επιβίωση. Γιατί αυτήν μας την εξασφαλίζει και με το παραπάνω η Νέα Τάξη Πραγμάτων, ζητώντας για αντάλλαγμα την ψυχή μας.
Η Νέα Τάξη Πραγμάτων είναι αυτή που μας υπόσχεται παραδείσους εις τον κόσμο αυτό, αλλά ωστόσο ζητάει να εγκαταλείψωμεν την ταυτότητά μας να εγκαταλείψωμεν τα εθνικά μας ιδεώδη, να συρθούμε πίσω από το άρμα των διεθνών συμφερόντων, για να μπορέσουν να ικανοποιήσουν οι ισχυροί της γης τα άνομα συμφέροντά τους.
Αλλά ποτέ οι Έλληνες δεν υπέκυψαν σ’ αυτό τον πειρασμό και τούτο γιατί ο αθώος ένα πράγμα δεν αντέχει την ατιμία και ο Κυπριακός Ελληνισμός έχει αποδείξει ούτε ουδέποτε θα ανεχτεί την ατιμία, οποθενδήποτε αυτή προέρχεται.
Το θέμα αυτό για τους δύο λαούς μας προσλαμβάνει πελώριες τεράστιες διαστάσεις, καθώς οι δύο χώρες μας είναι πλέον ισότιμα μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά ταυτόχρονα δέχονται πιέσεις και επιρροές της μετανεωτερικής εποχής που κινείται στον βασικό άξονα της απεξάρτησης του ανθρώπου από τους παραδοσιακούς θρησκευτικούς δεσμούς, είτε με τη βία, αν αυτό μπορεί να γίνει, είτε ως οξύτατη σύγκρουση στο πεδίο των ιδεών.
Τις συνέπειες της σύγκρουσης αυτής τις ζούμε αυτό τον καιρό, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Κύπρο, όπου τις επιδιώξεις της μετανεωτερικότητας, έρχεται να συμπληρώσει η Πολιτισμικότητα, που όσο κερδίζει έδαφος αυτή η Πολύ- πολιτισμικότητα, τόσο διευκολύνεται και η οριοθέτηση της ανεκτικότητας που συνεπάγεται την σχετικοποίηση των πάντων. Και ιδιαίτερα της θρησκευτικής διερμηνείας του κόσμου, καθώς και τη σταδιακή απαξίωση κάθε υπερβατικής αρχής που επηρεάζει την συμπεριφορά των πολιτών.
Όλα αυτά δείχνουν ότι στόχος της μετανεωτερικότητας, και της πολιτισμικότητας είναι η αλλοίωση της πνευματικής και της Εθνικής ταυτότητας των λαών μας. Ήδη διαπιστώνεται μια σταδιακή, ήπια μέχρι στιγμής υποχώρηση κάποιων πολιτισμικών ερεισμάτων μας. Γίνεται ένας πόλεμος κατά των θεσμών, με στόχο τη διάλυση του κοινωνικού ιστού.
Νομίζετε αδέλφια μου ότι όλα όσα συμβαίνουν σήμερα στην Ελλάδα και στην Κύπρο, είναι τυχαία;
Όλα όσα μεταδίδονται από τις τηλεοράσεις, νομίζετε ότι είναι αυθόρμητα;
Δεν καταλαβαίνετε ότι υπάρχει ένα σχέδιο, υπονόμευσης των θεσμών του Έθνους και στη συνέχεια υπονόμευση των φορέων τους;
Δεν αντιλαμβάνεστε ότι το πρώτο βήμα είναι τα θεμέλια αυτού του Πολιτισμούς;
Θα έρθει η ώρα που θα τρανταχθούν, που οι πολίτες δεν θα εμπιστεύονται πλέον τους θεσμούς, εξαιτίας δήθεν κάποιων σκανδάλων, τα οποία μεγαλοποιούνται κατά τέτοιον τρόπον απαράδεκτον, ώστε να δημιουργούν την εντύπωση ότι πάντες είναι διεφθαρμένοι σε αυτό τον τόπο.
Είναι κάτι το οποίο πρέπει να μας οδηγήσει σε έναν έντονο προβληματισμό, για να δούμε τι κρύβεται πίσω από αυτή τη μεθοδευμένη υπονόμευση των θεσμών.
Γιατί όταν οι θεσμοί θα πάψουν να υπάρχουν, δεν θα υπάρχουν πλέον ερείσματα, πάνω στα οποία θα μπορούσε κανείς πράγματι να στηρίξει την ενότητα του κοινωνικού μας ιστού.
Προς τούτο λοιπόν, χρησιμοποιούνται όλα τα μέσα που υπάρχουνε στη διάθεσή μας. Και πολλά από αυτά ήδη έχουνε κάνει την εμφάνισή τους.
Είπα για την υπονόμευση των θεσμών, δεν είναι μόνο αυτό.
Δεύτερο έρχεται η αναθεώρηση της Ιστορίας, η οποία τάχα δεν έχει γραφτεί αντικειμενικά και πρέπει τάχα να ξαναγραφεί, ώστε τα παιδιά μας να μαθαίνουν την αληθινή αλήθεια και όχι αυτήν την οποίαν μέχρι τώρα εμάθαιναν.
Έρχεται στη συνέχεια η εκοσμίκευση της Εκκλησίας, η οποία θα πρέπει κι αυτή να χάσει την Ιερότητά της. Γι’ αυτό και προβάλλονται σκάνδαλα υπαρκτά ή και ανύπαρκτα κάποιων ιερωμένων. Αλλά το αποτέλεσμα είναι να πλήττεται όλη η Εκκλησία και να μη γίνεται καμία διάκρισης μεταξύ αθώων και ενόχων. Πράγμα το οποίο διευκολύνει το πέρασμα μέση στη λαϊκή ψυχή κατά έναν τρόπον αριστοτεχνικόν της ιδέας ότι πάντες εξέκλιναν άμα ηχρειώθησαν .
Έπειτα είναι ο εξωραϊσμός του εκσυγχρονισμού. Λέγοντας εξυγχρονισμό εννοούν κάποιοι οι οποίοι μας προσφέρουν αυτόν τον όρο τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα ότι τάχα θα γίνωμεν ένα Έθνος, ένας Λαός, που θα είμαστε ανταγωνιστικός απέναντι των ξένων.
Ένας Λαός ο οποίος όμως δεν πρέπει να προβάλλει τα ιδιώματα της ιδιοπροσωπίας του, δεν θα πρέπει με άλλα λόγια να είναι προσηλωμένος σε ορισμένες αρχές, όταν αυτές οι αρχές δεν αρέσουν σε εκείνους οι οποίοι επιδιώκουν τη χυμοποίηση του λαού μας, ώστε ο λαός αυτός να χάσει την οντότητά του και να γίνει ένα έρμαιο στα χέρια των επιτήδειων δημαγωγών.
Η προβολή από την άλλη μεριά της καταναλωτικής αφθονίας.
Σήμερα ζούμε σε μία κοινωνία όπου έχει θεοποιηθεί η υπερκατανάλωση. Κοιτάξτε τις διαφημίσεις πριν απ’ όλα, στις τηλεοράσεις και στα περιοδικά, καμιά φορά και στις εφημερίδες. Διαφημίζονται όλα τα προϊόντα τα οποία τα έχει δήθεν ανάγκην ο άνθρωπος.
Από το άλλο μέρος διαφημίζονται τα δάνεια των τραπεζών, τα οποία έχουνε πάρει διάφορες ονομασίες «διακοποδάνεια, εορτοδάνεια, δάνεια καταναλωτικά, δάνεια για να πάμε στα μπουζούκια, δάνεια για να πάμε να χορέψουμε, γέμισε ο τόπος με δάνεια.
Έρχονται οι αρμόδιοι, ο διοικητής της τραπέζης της Ελλάδος και κρούει τον κώδωνα του κινδύνου και λέγει είναι υπερφορτωμένα τα Ελληνικά νοικοκυριά. Και από κει και πέρα τα σπίτια βγαίνουνε στον πλειστηριασμό και εμείς που είμαστε στα γραφεία μας, αλλά όχι μόνο σ’ αυτά γιατί κατεβαίνουμε και στην αρένα της καθημερινότητας και της κοινωνικής ζωής.
Βλέπουμε και ζούμε το δράμα των ανθρώπων οι οποίοι πάνε και δανείζονται άσκεπτα, χωρίς να σκέφτονται δηλαδή το τι μέλλει να επακολουθήσει και δανειζόμενοι υποθηκεύουν το μέλλον το δικό τους και των παιδιών τους.
Και στο τέλος έρχονται κλαίοντες εις την εκκλησία «σώσον ελέησον», να βρούμε χρήματα να δώσωμεν να μη βγουν τα σπίτια στον πλειστηριασμό, να μη χάσουν οι άνθρωποι την περιουσία τους.
Αυτά όλα είναι το αντάλλαγμα το οποίον προσφέρεται, προκειμένου να φθάσωμεν στην απεμπόλησιν των αρχών της ιδιοπροσωπίας μας.
Έτσι σήμερα, ο Ελληνικός λαός τόσο στην Ελλάδα, όσο και στην Κύπρο, βρίσκεται ενώπιον μιας μεθοδευμένης και συνδεδιασμένης επίθεσης κατά της ιστορικής του πορείας προκειμένου αφού αποδυναμωθούν οι θύλακες αντίστασης στη χυλοποίηση ή στη χυμοποίηση να μετατραπεί ο λαός μας σε μια εύκολη λεία για την ουσιαστική του αυτοχειρίαση.
Αντιγραφή/Απομαγνητοφώνηση για το «σπιτάκι της Μέλιας»
Πηγή: βίντεο στο youtube
https://oikohouse.wordpress.com
