Όσιος Πορφύριος (1906-1991).
(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)
Κάποτε είχα συντάξει ένα κατάλογο κεκοιμημένων και ζώντων συγγενών και, όταν έφθασα στον Γέροντα [τον όσιο Πορφύριο], τον παρεκάλεσα να ευχηθεί υπέρ αναπαύσεως της ψυχής κεκοιμημένων.
Άρχισα να του διαβάζω ονόματα, κι εκείνος σταύρωνε και ευχόταν.
Ξαφνικά σταμάτησε την ευχή και με ρώτησε έντονα:
– Κεκοιμημένοι είναι αυτοί που μου διαβάζεις τώρα;
Τι είχε συμβεί; Με τη φόρα που είχα πάρει, τελείωσα το διάβασμα ονομάτων κεκοιμημένων και πέρασα στα ονόματα των ζώντων, αλλά ξέχασα να του το πω;
Όμως ο Γέροντας το “είδε” αμέσως με τα πνευματικά του μάτια και άρχισε να λέει ευχή για τους ζώντες.
Απόσπασμα από το βιβλίο του Κωνσταντίνου Γιαννιτσιώτη, “Κοντά στον Γέροντα Πορφύριο. Ένα πνευματικοπαίδι του θυμάται”, των εκδόσεων του Ιερού Γυναικείου Ησυχαστηρίου, η “Μεταμόρφωσις του Σωτήρος”, Μήλεσι.
πηγή
