Καθότι, όπως διέρρευσε, ετοιμάστηκαν 3 μητροπολίτες ως εκπρόσωποι της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου και προγραμμάτισαν να πάνε στο Μαξίμου το πρωί της 4ης Νοεμβρίου, λίγο πριν βγάλει δηλαδή το τελευταίο του διάγγελμα κι ανακοινώσει το lockdown ο πρωθυπουργεύων γκαουλάιτερ της αποικίας, για να τον παρακαλέσουνε, λέει, να μην κλείσει εντελώς τις εκκλησίες, αλλά να τις κρατήσει ανοιχτές έστω και με τις έως τότε υπάρχουσες υγειονομικές ρυθμίσεις (προφανώς δηλαδή ακόμη και με αυτή την αθλιότητα των 9 μασκοφορεμένων ατόμων, που στην πραγματικότητα βέβαια επίσης με κλειστές εκκλησίες ισοδυναμεί). Φυσικά ο άλλος αρνήθηκε καν να τους δει. Και την άλλη μέρα βγήκε και το έτερον φασιστοειδές (της δήθεν Πολιτικής Προστασίας) και ανακοίνωσε επίσημα ότι οι ναοί θα παραμείνουν εφεξής σε όλη τη χώρα κλειδαμπαρωμένοι.
Και πώς δηλαδή να μην τους έχει στη φάπα και στο φτύσιμο τους ιεράρχες μας το κάθε πλεγματικά μισελληνικό και νευρωτικά εκκλησιομαχικό τσουτσέκι του καθεστώτος, όταν εδώ και 10 μήνες όχι μόνο δεν αποτόλμησαν να ψελλίσουν μία έστω κουβέντα αντίδρασης σε όσα αντίχριστα απεργάζεται η δυστοπική δικτατορία, αλλά και τη σιγοντάρουν προκαταβολικά και με μαξιμαλιστική υποχωρητικότητα; Το έχω ξαναγράψει και πρόσφατα: ετούτοι κοντεύουν να ξεπεράσουν πια ακόμη και την εγκάθετη εκείνη και διαβόητη «Ζώσα Εκκλησία» του Λένιν. Το δικαίωμα να μιλάνε, το έχουνε πια χάσει προ πολλού. Ποιος να τους σεβαστεί πλέον, ποιος να τους υπολογίσει, ποιος να τους πάρει στα σοβαρά; Ενδίδοντας άτακτα σε όλα, στέλνοντας όλο και πιο πέρα τις δήθεν κόκκινες γραμμές της και διαγκωνιζόμενη κυριολεκτικά για τι θα πρωτοεκχωρήσει στο καθεστώς πριν καν ακόμη της ζητηθεί, η διοικούσα Εκκλησία έχει γίνει πια ο περίγελως όλων των άθεων, όλων των διεστραμμένων, όλων των μηδενιστών.
Και όσο έστω και την υστάτη αυτή ώρα δεν εννοεί να ανανήψει και να κηρύξει πραγματική αντίσταση απέναντι στον αφιονισμένο εσμό των αφορισμένων, λέγοντας «ως εδώ και μη παρέκει», αλλά συνεχίζει ακόμη να σαλιαρίζει, παρακαλώντας για τρισάθλια ψίχουλα και μάλιστα με κινήσεις υποκριτικές και προσχηματικές, τόσο και περισσότερο περίγελως και θλιβερός καρπαζοεισπράκτορας θα γίνεται. Γιατί βέβαια το πόσο προσχηματική και υποκριτική ήταν και αυτή η κίνηση (και πόσο...πολύ και οι ίδιοι την πίστευαν), το αποδεικνύουν καθαρά τα όσα ακολούθησαν, με τη νέα κατάπτυστη εγκύκλιο που έβγαλαν λίγες μόλις ώρες αργότερα οι ιεράρχες μας (και την οποία σχολίασα προχτές). Την εγκύκλιο δηλαδή της πλήρους σύνταξης με το καθεστώς, της πλήρους αφωνίας, της νέας απόπειρας να παρουσιαστεί το μαύρο άσπρο και της απεγνωσμένης προσπάθειας να μας εξηγήσουν γιατί όλοι εμείς οι υπόλοιποι οφείλουμε με ταπείνωση να τα αποδεχόμαστε όλα αυτά που γίνονται με την ευθύνη του εκκλησιομαχικού καθεστώτος και τη δική τους τραγική συνευθύνη. Ειλικρινά είναι αδύνατον, νομίζω, να βρεθούν πλέον οι κατάλληλες λέξεις για να αποτυπώσουν με στοιχειώδη επάρκεια όλη αυτή την κατάντια. Είναι πραγματικά απερίγραπτη…
