Στον παραδεισο όμως πήγε και το θύμα του. Ο Παραδεισος χώρεσε τον βιαστη και το θύμα,τον φονιά και τον αδικοσκοτωμένο.
Πως να χωρέσει η επαναστατημένη μας λογική και η αντικειμενική ηθική μια τετοια φρικτή αδικία.Είναι ενας αδικος Θεός, μια άδικη αγάπη. Ναι είναι. Με τα ανθρώπινα μετρα ειναι και κανείς δεν έχει το δικαίωμα να αμφισβητήσει το άδικο. Στην κρίση του Θεού όμως όλα είναι αλλιώτικα.
Δεν είναι τα καλά μας έργα και οι θυσίες μας, που μας ανοίγουν την θύρα του παραδείσου, αλλά η βαθιά μας μετάνοια.
Πρέπει να γινει κανείς Παιδί για την βασιλεία του Θεού και τρελός και μισητός για τον κόσμο για να εισέλθει στην υπέρλογη λογική της Αγαπης Του. Άλλος τρόπος δεν υπάρχει. Κανένας σοφός δεν μπήκε στον παράδεισο,κανενας νόμιμος,κανείς ηθικά ορθός,κανείς τετράγωνος. Μόνο οι γυμνοί και οι απλοί.
