«Εις όλα τα πλάτη και τα μήκη ο εωσφόρος έχει εκστρατεύσει και λυσσάει για να ξερριζώση μέσα από τα βάθη των ανθρώπων την Ορθόδοξη πίστη…»
«…Όπως καταντούμε, ξέρετε, οι θεωρούμενοι ορθόδοξοι θα αρνηθούν την Ορθοδοξία ―υπάρχει προφητεία, ότι πατριάρχαι αρχιεπίσκοποι επίσκοποι ιερείς θα προδώσουν την Ορθοδοξία―, και θα την υποστηρίξουν άνθρωποι άλλοι …».
Χριστ. Εσχ. Ε, φεύγουμε κ᾿ εμείς από το σχήμα αυτό της Εκκλησίας, που απελαμβάναμε ωρισμένα προνόμια σε ωρισμένες εποχές και είχαμε μερική ελευθερία. Φεύγουμε πλέον από το σχήμα αυτό της Εκκλησίας, και μπαίνομε στο σχήμα των κατακομβών.
Tότε πλέον, όχι μόνο τροπικώς, αλλά και τοπικώς θα χωριστούμε. Καί η Εκκλησία θα διωχθή· και οι ναοί θα κλείσουν, ον τρόπον έχουν κλείσει στην Αλβανία και σε άλλα μέρη.
Διωγμός. Φαίνονται αυτά απίστευτα· αλλά όλες οι ενδείξεις φανερώνουν, ότι εκεί βαίνομε. Λοιπόν, πρέπει κ᾿ εμείς να προετοιμάσωμε τον εαυτό μας διά Εκκλησίαν κατακομβών.
Αλλά γεννάται το ερώτημα. Έχομε εμείς την διάθεσιν αυτήν; Τι λέτε; Μήπως συμβή εκείνο το οποίον είπε ο Χριστός στον Πέτρο· «Σίμων Σίμων, ιδού ο σατανάς εξητήσατο υμάς του σινιάσαι ως τον σίτον» (ο σατανάς, λέει, ζητάει να σας κοσκινίση)· «εγώ δε εδεήθην περί σού ίνα μη εκλίπη η πίστις σου» (Λουκ. 22,31). Ο Κύριος εγνώριζε την αδυναμία του Πέτρου και ότι, ναί μεν είχε πόθο ειλικρινή να μείνη κοντά στο Χριστό, αλλά ήταν το πνεύμα του ασθενές.
Ο Πέτρος απήντησε· «Εγώ, Κύριε, μαζί σου θα είμαι». Κ᾿ εσείς τώρα είστε εδώ πέρα, μαζί μου. Αλλά θα είστε πάντα;
Θα περάσετε κόσκινο. Δεν θέλω να σας απογοητεύσω. Ωραία είστε τώρα όλες εδώ. Δεν σας πειράζει κανείς, δεν σας καταδιώκει κανείς. Ελεύθερο κατηχητικό σχολείο έχετε, ελεύθερες συγκεντρώσεις κάνετε, ελεύθερα είνε όλα. Ζήτε πάνω σ᾿ ένα όρος Θαβώρ. «Kαλόν εστιν ημάς ώδε είναι» (Mατθ. 17,4). Έχετε τη συντροφιά σας, το φαγητό σας, τον ύπνο σας, τα κέντρο σας, τις ευκολίας σας. Όλα αυτά είνε καλά και ευχάριστα. Αλλά μετά ο Θεός θα μας δώση μια κλωτσιά, όπως λέει και ο Χότζνερ, και θα μας πετάξη από το όρος Θαβώρ· θα μας ρίξη κάτω, στην σκληράν πεδιάδα, στο σχήμα αυτό.
Γεννάται λοιπόν το ερώτημα·
εμείς ειμεθα προετοιμασμένοι για ένα τέτοιο διωγμό; Έχομε εμείς το θάρρος και την αυταπάρνησιν του μάρτυρος εκείνου, που άκουε να πλησιάζη το μούγκρισμα των λεόντων και έλεγε· «Nα, ακούεται η σάλπιγξ, ακούεται η σάλπιγγα που με καλεί»; Έχομε εμείς τέτοια αυταπάρνησι και θυσία; Εμείς οι υλικοί, οι γήινοι άνθρωποι, μπορούμε να φτάσουμε σ᾿ αυτό το σημείο, που έφτασαν όλοι αυτοί οι ήρωες; Έχουμε την αυταπάρνησιν αυτή της Μαριάμ, μιάς ταπεινής υπηρετρίας, η οποία κατώρθωσε να κερδίση την Φαβιόλα;
Φοβερώτερο από τον θάνατο
Εσείς που πιστεύετε στο Xριστό; Θα ήτο φοβερώτερο από το θάνατο, αν σας έλεγαν ότι κάποιος από σας θα προδώση την πίστι του. Το να πεθάνουμε είνε φυσικό πράγμα, το να προδώσουμε την πίστι είνε απαίσιο και αποτρόπαιο. «Kάποιος από σας», είπε ο Xριστός στους μαθητάς, «θα με προδώση», και εγένετο διαταραχή μεταξύ των μαθητών (Ματθ. 26,21 κ.ε.).
Aπό το βιβλίο του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ»
http://sfa-cryptochristian.blogspot.com/2015/08/blog-post_12.html
