Ας αναλύσουμε λίγο αυτά που βλέπουμε στην εικόνα. Ένα πλήθος αλλοδαπών ανδρών και μόνο ανδρών (υποτίθεται φιλοξενούμενων στη χώρα), καταλαμβάνουν το κεντρικό δημόσιο χώρο μιας κωμόπολης και ξεχύνονται με αλαλαγμούς "Αλλάχ ακμπαρ" και ανεμίζοντας πράσινες σημαίες, για να διακηρύξουν τον θεό τους, που δεν είναι όμως ο θεός των ντόπιων κατοίκων.
Το κάνουν δε, όχι σε κάποιο κλειστό ή παράμερο χώρο, ως μια δική τους και μόνο θρησκευτική υπόθεση, αλλά το διοργανώνουν κεντρικά. Δίχως σεβασμό στην πίστη του τόπου που τους φιλοξενεί, ώστε να εξαναγκάζονται οι κάτοικοι να τους βλέπουν να παρελαύνουν υπό τη σημαία του Προφήτη.. Πρόκειται λοιπόν περισσότερο περί μιας επίδειξης πίστης και δύναμης, παρά περί μιας ελεύθερης άσκησης της λατρείας. Τον σκοπό της επίδειξης μπορεί ο καθένας να τον μαντέψει. Νιώθουν ήδη σαν στο "σπίτι" τους.
Για όσους δεν γνωρίζουν, οι πράσινες σημαίες δεν είναι του Πακιστάν, ή οποιασδήποτε άλλης μουσουλμανικής χώρας, αλλά είναι η ιερή σημαία του Ισλάμ, καθώς το πράσινο είναι και το ιερό τους χρώμα. Είναι το παγκόσμιο λάβαρο του Ισλάμ, που προηγείτο πάντα των εισβολών σε χώρες των απίστων. Η πράσινη σημαία, έχει για αυτούς την ίδια αξία και τον ιερό συμβολισμό που έχει για εμάς ο Σταυρός!
Προσπαθήστε όμως να καταλάβετε το νόημα της εικόνας, αντιστρέφοντας λίγο τους ρόλους και αλλάζοντας θέσεις. Φανταστείτε δηλαδή την εικόνα ενός πλήθους Χριστιανών μεταναστών, να παρελαύνει στον κεντρικό δρόμο του Ισλαμαμπάντ, ψάλλοντας ύμνους και κραδαίνοντας εκατοντάδες σταυρούς, υπό το βλέμμα των μουσουλμάνων κατοίκων. Πως λέτε ότι θα τελείωνε η ιστορία;
Γ.Γ.Γ
