Κυριακή 17 Νοεμβρίου 2019

Άντε, να πάτε να προσκυνήσετε αυτό το ξόανο

Όσοι βολεύεστε με καθεστωτικούς μύθους - δηλαδή με φθαρμένα προπαγανδιστικά ψέματα - ΜΗΝ κάνετε τον κόπο να διαβάσετε τις γραμμές που ακολουθούν. Δεν θα καταλάβετε τίποτε...

· Κι όσοι βολεύεστε με εύκολες "θεωρίες συνομωσίες", επίσης ΜΗΝ προχωρήσετε. Θα απογοητευτείτε...
· Τέλος όσοι θεωρείτε "δημοκρατία" τις εκάστοτε κυβερνητικές σκοπιμότητες, σταματήστε την ανάγνωση τώρα. Για σας, ειδικά, είναι "αυστηρώς ακατάλληλο".
· Οι υπόλοιποι που ψάχνετε τις ανείπωτες αλήθειες, τις ψηφίδες που αποκαλύπτουν την εικόνα πίσω από την καρικατούρα, ίσως το βρείτε ενδιαφέρον...



Όσα θα διαβάσετε παρακάτω, τα συνέθεσα από αφηγήσεις και στοιχεία που έδωσαν όσοι πήραν ενεργό μέρος στο "Πολυτεχνείο". Οι περισσότεροι βρίσκονται εν ζωή ακόμα. Κάποιοι δυστυχώς, έχουν "φύγει". Εδώ θα βρείτε, τα σημεία που συμπίπτουν οι μαρτυρίες "ζώντων και τεθνεώτων"...

Και θα διαπιστώσετε τη μεγάλη απάτη, το μεγάλο ψέμα, τις απίστευτες σκοπιμότητες που ανακυκλώνονται κάθε 17η Νοέμβρη, και κατάντησαν ένα νεανικό ξέσπασμα Ελευθερίας πριν 46 χρόνια, να γιορτάζεται σήμερα με "επετειακά έκτροπα" από φασιστοειδή που καταστρέφουν ό,τι έδινε τότε νόημα στην εξέγερση:
· Εθνική Ανεξαρτησία και Λαϊκή Κυριαρχία!
Με την πλήρη υποταγή όλων των υπολοίπων - των ταγών, των εκλεγμένων, των πνευματικών "ηγετών" και των πάσης φύσεων... ασπόνδυλων προσκυνημένων. Γιατί αυτοί επιτρέπουν να διαιωνίζεται αυτή ο ασχήμια...
Από τους "ελεύθερους πολιορκημένους" καταντήσαμε στους "ασπόνδυλους προσκυνημένους".
Όχι, δεν φταίνε τα τσογλάνια που πρωτοστατούν στον ετήσιο χορό των βρυκολάκων, αυτό το περίεργο ελληνικό Halloween - έτσι κατάντησαν το "Πολυτεχνείο". Φταίνε οι άλλοι, οι πολλοί, οι επίσημοι, οι ταγοί...
Αυτοί που το ανέχονται και το διαιωνίζουν.
Οι ασπόνδυλοι προσκυνημένοι!
Απλά λοιπόν, μερικές βασικές αλήθειες για το Πολυτεχνείου. Που αν και έχουν ειπωθεί κατά καιρούς, οι περισσότερες, παραμένουν ωστόσο "άγνωστες". Για την ακρίβεια καλά κρυμμένες...
· Πρώτον, από την πρώτη μέρα κατάληψης του Πολυτεχνείου, την Τετάρτη 14 Νοεμβρίου, μαζί με τους φοιτητές που διαμαρτύρονταν για την άρνηση του Μαρκεζίνη να δεχθεί ελεύθερη εκλογή στους φοιτητικούς συλλόγους, είχαν διεισδύσει τότε και κάποιοι αναρχικοί. Γνωστοί και ως "προβοκάτορες" τότε, γιατί ήταν "εξω-φοιτητικά στοιχεία", έρχονταν συνεχώς σε αντεγκλήσεις με τους φοιτητές, και προσπαθούσαν να διαλύσουν κάθε διαμαρτυρία τους.
Ηλικιακά μεγαλύτεροι από τους φοιτητές, με κραυγαλέα αναρχική γλώσσα είχαν τόσο επιθετική συμπεριφορά και λειτουργούσαν τόσο προκλητικά και διαλυτικά, που οι φοιτητές τους θεωρούσαν "όργανα της ασφάλειας"...
Την πρώτη μέρα της de facto κατάληψης, την Τετάρτη 14 Νοεμβρίου το απόγευμα, όταν ακόμα κανείς δεν ήξερε που πάει το πράγμα, είχαν φέρει μέσα στο χώρο του Πολυτεχνείου κι είχαν εγκαταστήσει στο κτίριο Γκίνη, ένα μικρό ραδιοφωνικό σταθμό, ελάχιστης εμβέλειας (μερικών 100δων μέτρων), με εμπρηστικά συνθήματα για την εποχή, τα οποία όμως αναμεταδίδονταν από τα μεγάφωνα της οδού Στουρνάρα.
Τα ηπιότερα από τα συνθήματα αυτά ήταν: "Κάτω το Κράτος" και "Ζήτω η... παρτούζα"!
Στο μεταξύ όμως, ήδη από το μεσημέρι της Τετάρτης είχαν κατέβει και οι φοιτητές της Νομικής στο χώρο του Πολυτεχνείου. Λίγο αργότερα και φοιτητές από άλλες σχολές όταν τελείωναν τις "συνελεύσεις" τους. Κι αργότερα συνέρρεαν κι άλλοι, μεμονωμένα, όταν στόμα με στόμα κυκλοφόρησε πως "κάτι γίνεται στο Πολυτεχνείο"...
Το βράδυ της Τετάρτης, ήταν πια αρκετοί (κοντά στις 3 χιλιάδες) μέσα στον περίβολο του Μετσοβίου. Και πήραν την πρώτη κρίσιμη απόφαση: Να διώξουν τους αντιεξουσιαστές "προβοκάτορες"!
Οργανώθηκαν λοιπόν, εκεί, πρωτοβουλιακά, πήραν κι ό,τι βρήκαν πρόχειρο και επιτέθηκαν στους "αναρχικούς". Η σύγκρουση ήταν πολύ βίαιη, αλλά δεν κράτησε πολύ. Οι αντι-εξουσιαστές δεν το περίμεναν, αιφνιδιάστηκαν, ξυλοκοπήθηκαν - κι έτσι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν το χώρο, πολλοί "σηκωτοί" και οι περισσότεροι αιμόφυρτοι.




Στην βιασύνη τους εγκατέλειψαν τον ραδιοφωνικό πομπό. Οι φοιτητές τον κράτησαν κι αποφάσισαν να τον αναβαθμίσουν. Με εξαρτήματα από τα εργαστήρια της Σχολής Ηλεκτρολόγων-Μηχανολόγων του ΕΜΠ, σε λίγο ο πομπός είχε εμβέλεια όλο το Λεκανοπέδιο!
Έτσι γεννήθηκε ο ραδιοφωνικός "σταθμός του Πολυτεχνείου"!
Η πρώτη κίνηση της "κατάληψης" προέκυψε σχεδόν συμπτωματικά, από την ανάγκη να θωρακιστούν οι έγκλειστοι φοιτητές από τα προκλητικά αναρχικά στοιχεία που πήγαν να τους καπελώσουν.
Οι αναρχικοί της εποχής εκείνης δεν διάφεραν πολύ από τους τωρινούς "μπαχαλάκηδες". Απλώς δεν φορούσαν κουκούλες τότε. Και δεν ειδικεύονταν στη χρήση μολότοφ. Λειτουργούσαν όμως, βίαια και προκλητικά, περιφρονούσαν τα δημοκρατικά συνθήματα και την επιμονή των φοιτητών να ανεμίζουν την σημαία και να τραγουδάνε τον εθνικό ύμνο.
Στα μάτια των φοιτητών ήταν μια φασιστοειδής "πέμπτη φάλαγγα"!
Η κατάληψη του Πολυτεχνείου, το Νοέμβριο του 1973, ξεκίνησε ουσιαστικά με μια σύγκρουση: με τους μπαχαλάκηδες της εποχής εκείνης!
Είναι σχήμα οξύμωρο να γιορτάζουν σήμερα οι μπαχαλάκηδες την επέτειο του Πολυτεχνείου. Που ως εξέγερση δεν θα είχε υπάρξει, αν δεν τους είχαν πετάξει έξω...
Σήμερα οι προβοκάτορες καπελώνουν, οικειοποιούνται και αμαυρώνουν, αυτό που πήγαν να... ματαιώσουν το Νοέμβριο του 1973!
Και δεν είναι οι μόνοι που το καπελώνουν, βέβαια...
· Δεύτερον, την εξέγερση του Πολυτεχνείου ΔΕΝ την ήθελαν τότε ούτε το ΚΚΕ ούτε το ΚΚΕεσωτ. Δηλαδή οι δύο σημαντικότερες τότε "πτέρυγες" της παραδοσιακής Αριστεράς. Που είχαν και τη μεγαλύτερη επιρροή στο οργανωμένο φοιτητικό κίνημα της εποχής.
· --Το ΚΚΕ το κατήγγειλε ανοιχτά κι από την αρχή, ως "έργο προβοκατόρων"…
Ένα μήνα νωρίτερα, η κυβέρνηση Γεωργίου Παπαδόπουλου – Σπύρου Μαρκεζίνη, είχε αρνηθεί να επιτρέψει αμερικανική «αερογέφυρα» ανεφοδιασμού του Ισραήλ, κατά τη διάρκεια του Πολέμου του Γιόμ Κιπούρ (Οκτώβριος 1973).
Το ΚΚΕ είδε τότε το καθεστώς Παπαδόπουλου να "αποστασιοποιείται" από την Ουάσιγκτον, γνώριζε – ή υποπτευόταν – πως κάποιοι κύκλοι του καθεστώτος θα ανέτρεπαν τον Παπαδόπουλο για να "τιμωρήσουν" την αντι-αμερικανική κίνησή του, και γι’ αυτό κατήγγειλε την εξέγερση του Πολυτεχνείου από την πρώτη στιγμή και ζήτησε από τα μέλη τους να μη συμμετάσχουν!
· --Το ΚΚΕεσωτ, από την πλευρά του - αντίθετα από όλα τα άλλα κόμματα εκείνης της εποχής - είχε ταχθεί υπέρ της συμμετοχής στο πείραμα "εκδημοκρατισμού" υπό τον Μαρκεζίνη και ζητούσε να συμμετάσχει στις εκλογές που είχαν προγραμματιστεί για τον επόμενο Ιανουάριο.
Όλα οι άλλες αντιδικτατορικές δυνάμεις (Δεξιάς, Κέντρου και Αριστεράς) είχαν απορρίψει τη συμμετοχή τους σε αυτές τις εκλογές-παρωδία που τις κατάγγελλαν ως απόπειρα να φορέσει η δικτατορία «δημοκρατικό μανδύα». Μόνο του ΚΚΕεσωτ. (και η ΕΔΑ) θεωρούσαν ότι έπρεπε να συμμετάσχουν σε αυτή την παρωδία εκλογών.
Το κακό είναι ότι ενώ ο Μαρκεζίνης παρακάλαγε τότε όλα τα μη αριστερά κόμματα να πάρουν μέρος και εισέπραττε την κατηγορηματική άρνησή τους, ο Παπαδόπουλος από την πλευρά του, αρνιόταν τη συμμετοχή της Αριστεράς. Κι έτσι ο μόνος "πρόθυμος" να νομιμοποιήσει τις εκλογές Μαρκεζίνη ήταν... "κομμένος"!
Σε εκείνες τις συνθήκες, μια εξέγερση φοιτητών κατά της τότε "μεταβατικής" κυβέρνησης απομάκρυνε ακόμα περισσότερο τις ήδη ισχνές πιθανότητες επιτυχίας του πειράματος Μαρκεζίνη. Το ΚΚΕεσωτ, που επέμενε να θεωρεί αυτό το πείραμα ως "τη μόνη διέξοδο" από την εξάχρονη δικτατορία ήταν, λοιπόν, εξ αρχής αντίθετο με την προοπτική μας τέτοιας εξέγερσης.
Συμπέρασμα: Και οι δύο μεγάλες συνιστώσες του αντιδικτατορικού κινήματος - και οι δύο της Αριστεράς - βαθιά διχασμένες μεταξύ τους, συνέπιπταν ωστόσο, σε ένα πράγμα τότε: Δεν ήθελαν να υπάρξει καμία εξέγερση εκείνη τη στιγμή!
Κι όμως αμφότεροι έκαναν τα πάντα όλα τα επόμενα χρόνια, για να πείσουν ότι εκείνοι την έκαναν!
· Τρίτον, ενώ οι ηγεσίες των αριστερών κομμάτων τότε ήταν αντίθετες με την εξέγερση πριν γίνει (και το ένα από τα δύο την κατήγγειλε αφότου έγινε), οι φοιτητές που πρωτοστάτησαν στα γεγονότα ήταν στην πλειονότητά τους οργανωμένοι στα δύο αυτά κόμματα.
Κι όταν μια απλή «θρυαλλίδα» προκάλεσε την έκρηξη το μεσημέρι της 14ης Νοεμβρίου, έπρεπε να αποφασίσουν τι θα κάνουν επί τόπου.
· --Η "καθοδήγηση" του ΚΚΕ ειδοποίησε τα δικά τους στελέχη να βγουν αμέσως.
Ο Νίκος Μπίστης τότε φοιτητής της Νομικής και στέλεχος της Αντι-ΕΦΕΕ (ΚΚΕ) ήταν εκείνος που "έφερε τη γραμμή" να φύγουν.
Η Τώνια Μοροπούλου, φοιτήτρια τότε της Σχολής Χημικών Μηχανικών του Πολυτεχνείου, επίσης στέλεχος της Αντι-ΕΦΕΕ (ΚΚΕ) ήταν από εκείνους που επέμειναν να μείνουν και κράτησε τελικά του περισσότερους μέσα στο Πολυτεχνείο.

(Λίγα χρόνια αργότερα, σε συνθήκες πλήρους δημοκρατίας πλέον, και οι δύο είχαν διαγραφεί από το ΚΚΕ! Ο πρώτος γιατί είχε "ταυτιστεί" με τη γραμμή του ΚΚΕ κατά της εξέγερσης, που έφερνε σε πολύ δύσκολη θέση το ΚΚΕ όταν είχε αρχίσει πλέον η μυθοποίηση του Πολυτεχνείου. Και η δεύτερη, γιατί, είχε παρακούσει συνειδητά τη γραμμή! Το ΚΚΕ έχει ένα φοβερό "ταλέντο", να σε διαγράφει ό,τι κι αν κάνεις!)

(...)
όσοι συμμετείχαν ενεργά στα γεγονότα εκείνα βλέπουν τα τωρινά έκτροπα των μπάχαλων και παθαίνουν ναυτία...
Σήμερα το Πολυτεχνείο καπελώνεται από εκείνους που το κατήγγειλαν, ενώ το οικειοποιούνται και το αμαυρώνουν, οι αναρχικοί που προσπάθησαν να το ματαιώσουν - κι έπρεπε να τους πετάξουν τότε έξω με τις κλωτσιές για να ξεκινήσει η κατάληψη.
Και το χειρότερο, το "Πολυτεχνείο" διδάσκεται σήμερα όχι ως ρήξη Ελευθερίας αλλά ως συμβιβασμός με όσους το διαστρέφουν!
· Όχι ως ενότητα ανατροπής αλλά ως άσκηση υποταγής!
· Όχι ως νομιμοποίηση δημοκρατικού φρονήματος, αλλά ως νομιμοποίηση ...παρανομίας!
· Όχι ως άσυλο Ελευθερίας, αλλά ως άσυλο ανομίας!
· Όχι ως εθνική ξέσπασμα αλλά ως εθνική... λοβοτομή!
· Όχι ως εθνική ανάταση της ελληνικής νεολαίας κάτω από την γαλανόλευκη που κυματίζει, αλλά ως εθνική ντροπή μπροστά στη γαλανόλευκη που την κουρελιάζουν και την καίνε επετειακά - και τελετουργικά!
Άντε τώρα, όσοι γουστάρετε, να πάτε και φέτος στο "χορό των βρυκολάκων" που περιφέρουν αυτό που κάποτε υπήρξε ξέσπασμα Ελευθερίας, ύστερα έγινε καθεστωτικός μύθος και τώρα το κατάντησαν ξόανο.
Άντε, να πάτε να προσκυνήσετε αυτό το ξόανο.
Οι υπόλοιποι μπορείτε να στοχάζεστε τέσσερις λέξεις που συνοψίζουν - αυτές και μόνο - το νόημα της τότε εξέγερσης: Εθνική Ανεξαρτησία - Λαϊκή Κυριαρχία.
Παραμένουν προδομένες, αλλά πάντα επίκαιρες.
Και οι "λογαριασμοί" μας μαζί τους δεν έκλεισαν...
Τους χρωστάμε!

Θανάσης Κ.

https://orthografos.blogspot.com/2019/11/blog-post_16.html
 

Τα θυμάσαι τα αδέρφια σου;

Έχουμε να γράψουμε ιστορία ακόμη...