"Το 1992 βρεθήκαμε περίπου 20 άνθρωποι στο υπαίθριο αρχονταρίκι του Γέροντα & τον ακούγαμε με προσοχή καθισμένοι στα κούτσουρα.
Κάποια στιγμή, σταμάτησε για λίγο, ήρθε προς το μέρος μου & μου είπε: "Χρήστο, πάμε εμείς προς το δέντρο να τα πούμε οι 2 μας;" Εκεί ειπώθηκαν, μεταξύ άλλων, & τα παρακάτω: " Γέροντα", του είπα, "έχω την εξής απορία: Οι μάρτυρες του Ελληνικού Γένους & της Ανατολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας υπερβαίνουν τα 10.000.000. Ο καλός Θεός δε θα λυπηθεί κάποτε τους Έλληνες κι όλο αυτό το αίμα των Μαρτύρων, ώστε να μας δώσει την Κωνσταντινούπολη πάλι πίσω; Ως πότε θα την κρατούν οι Τούρκοι στα χέρια τους;" "Παιδί μου, Χρήστο", μου απάντησε, "Ο Θεός μας λυπήθηκε το 1920 και ήθελε να μας τη δώσει. Τα θωρηκτά "Αβέρωφ" και "Κιλκίς" είχαν ελλιμενιστεί στον Κεράτιο κόλπο της Πόλης, Αλλά εμείς, τότε, είχαμε 1 μεγάλη αμαρτία.
Ήμασταν βλάσφημοι. Βρίζαμε τα θεία και, δυστυχώς - ξέρω ότι θα σε στενοχωρήσω, αλλά πρέπει να σου πω - περισσότερο βλάσφημοι ήταν οι Έλληνες Αξιωματικοί. Η Τουρκία έχει τα κόλλυβα στο ζωνάρι της & θα διαλυθεί. Εγώ είμαι γέρος, δε θα προλάβω να τα δω. Εσύ, όμως, είσαι νέος & θα τα δεις." "Γέροντα, καλά είναι όλα αυτά που μου λέτε, αλλά πότε;" "Το πότε το ξέρει μόνον Ο Θεός. Όταν εγώ, το 1986 & το 1987, σας έλεγα ότι θα διαλυόταν η Σοβιετική Ένωση, δεν με πιστεύατε. Δε διαλύθηκε; Έτσι θα διαλυθεί και η Τουρκία. Θα λειτουργήσουν οι πνευματικές δυνάμεις κατά τέτοιο τρόπο, που τα συμφέροντα των μεγάλων θα επιβάλουν να δοθεί η Πόλη στην Ελλάδα. Εσείς οι στρατιωτικοί
Από κει θα έρθει η απειλή." "Γέροντα, άμα φτύσουμε, οι Αλβανοί θα πνιγούν στο σάλιο μας, και σεις λέτε ότι θα έλθει η απειλή από την Αλβανία; Δεν μπορώ να το πιστέψω." "Άκου τον Γέροντα!!!", μου απάντησε.
Από το βιβλίο "Μαρτυρίες Προσκυνητών Γέροντας Παϊσιος ο Αγιορείτης, 1924 - 1994 - Β΄Τόμος, σελ. 384-385. Νικολάου Ζουρνατζόγλου, Επισμηναγού, ε.α. Εκδόσεις Αγιοτόκος Καππαδοκία."
- Για την αντιγραφή:
αμφοτεροδέξιος.-
