Η επαναπρόσληψη
Ονομάζομαι Δέσποινα Σενγκέλια και είμαι από την Κομοτηνή. Θα σας διηγηθώ πώς βίωσα το θαύμα του Αγίου Πορφυρίου και πως άνθρωποι που δεν τον γνώριζαν πίστεψαν πραγματικά.
Είμαι ένας άνθρωπος που παλεύω πραγματικά για το ψωμί μου , όπως οι περισσότεροι, αλλά που δεν χάνω ποτέ την πίστη μου. Έτσι προσεύχομαι και πάντα λέω μονολογώντας: «ο Θεός δεν θα μ’ εγκαταλείψει και μένα την αμαρτωλή».
Ετσι λοιπόν όταν βγήκε η προκήρυξη για 8μηνη σύμβαση στην καθαριότητα του Δήμου Κομοτηνής , έκανα τα χαρτιά μου και μετά από καιρό προσλήφθηκα ως συνοδός απορριμματοφόρου. Ήμουν πολύ χαρούμενη και πάντα πριν ξεκινήσουμε για δουλειά , πρωί πρωί σταύρωνα τους συναδέλφους μου με το λαδάκι του Αγίου Πορφυρίου. Οι μήνες περνούσαν κι εγώ άρχισα να ανησυχώ για την δουλειά μου. Σκεφτόμουν, αν η 8μηνη σύμβαση τελείωνε, τι θα έκανα: Έτσι σκέφτηκα ότι καλό θα ήταν να παίρναμε και εμείς 6μηνη παράταση και να μέναμε στη δουλειά λίγο παραπάνω, όπως οι προηγούμενοι συμβασιούχοι Προσευχόμουν συνέχεια γι’ αυτό στον Αγ. Πορφύριο και τον παρακαλούσα. Τις ανησυχίες μου αυτές τις μοιραζόμουν και με τον πνευματικό μου , πατέρα Ιωάννη, που τον επισκεπτόμουν κάθε Τετάρτη στις συνάξεις που έκανε για ν’ ακούσω το κήρυγμά του.
« - Να προσεύχεστε για την ηγεσία του κράτους , για όλους, για να πάμε μπροστά», έλεγε ο πατέρας Ιωάννης στις συνάξεις αυτές και με ’βαλε σε σκέψεις. «Ίσως δεν προσεύχομαι σωστά» σκέφτηκα. «Εγώ μόνο για τους συμβασιούχους του Δήμου Κομοτηνής προσεύχομαι . Ίσως πρέπει να προσεύχομαι για τους συμβασιούχους όλων των Δήμων» .Έτσι λοιπόν και έκανα. Αυτό έλεγε άλλωστε πίσω και η εικονίτσα του Αγίου Πορφυρίου : «Δεν μπορείς να σωθείς μόνος σου αν δεν σωθούν και οι άλλοι, είναι λάθος για οποιονδήποτε να προσεύχεται για τον εαυτό του για να σωθεί ο ίδιος. Τους άλλους πρέπει να αγαπούμε . Τον κόσμο. Να μη χαθεί κανείς. Αυτό έχει αξία». Αποφάσισα όμως να ενώσω την προσευχή μου και με την προσευχή των συναδέλφων μου. Τους τηλεφώνησα λοιπόν και τους είπα πως για να καταφέρουμε κάτι και εμείς με τη δουλειά μας πρέπει να νηστέψουμε και να προσευχηθούμε 3 μέρες. Όσοι με πίστεψαν το έκαναν. Μαζί τους κι εγώ με πίστη, ταπείνωση και κλάμα, κάθε βράδυ στο σπίτι μου μετά τις 12 μ.μ. για 3 μέρες προσευχόμουν γονατιστή μπροστά στην εικόνα του Αγ. Πορφυρίου , ανάβοντας και ένα κερί από τα Ιεροσόλυμα, που μου είχαν φέρει κάποιοι συγγενείς μου. Την τέταρτη μέρα βλέπω στον ύπνο μου τον γέροντα Πορφύριο. Κατέβαινε τα σκαλιά ενός ξωκκλησιού που ήταν κρυμμένο σ’ ένα λόφο με δένδρα. Τα χωμάτινα σκαλιά που κατέβαινε ήταν καλλυμένα με πλάκες πέτρας . Φορούσε ένα γκρι ανοιχτόχρωμο ράσο και ένα σκουφί στο κεφάλι του. Έλαμπε τόσο πολύ το πρόσωπό του , λες και πίσω του είχε κρυφτεί ο ήλιος. Μου χαμογελούσε και κατευθυνόταν προς το μέρος μου. Συναντηθήκαμε στην σκάλα αφού ανέβηκα κι εγώ δυο-τρία σκαλιά. Με χτύπησε τρεις φορές στην πλάτη και μου είπε: «Κάτι θα κάνω και για σας , μην το αποκαλύψεις σ’ όλους μέχρι να γίνει η δουλειά σας».
Πιο κάτω από το ξωκκλήσι υπήρχε μια πηγή με τρεχούμενο νερό. Εκεί δίπλα βρισκόταν η γερόντισσα Άννα, μαζί με μια συνάδελφό μου και φίλη, την Ελένη, στην οποία έδωσε θυμίαμα και καρβουνάκια. Ξαφνικά στα χέρια μου δεν θυμάμαι πώς, βρέθηκαν δύο ημερολόγια. Ένα λαμπερό καινούριο και ένα παλιό, νωτισμένο και λασπωμένο, που έγραφε πάνω του Μάρτιος.
Όταν ξύπνησα σκέφτηκα να πω σε μερικούς συναδέλφους μου το όνειρό μου και να κάνουμε ένα τάμα στον γέροντα Πορφύριο. Αυτοί που πίστεψαν πραγματικά και συμμετείχαν στο τάμα ήταν: Μαμαλίκας Θεόδωρος, Κίνας Δημήτριος, Τσαγκαλίδης Πρόδρομος, Σενγκέλια Δέσποινα, Ισαακίδης Δημήτριος, Ιβανίδου Μαρίνα, Κοζλεκίδου Ελένη, Αλεξοπούλου Χριστίνα και Σιδηροπούλου Σοφία. Συμπαραστάτη στις προσευχές μας είχαμε την γερόντισσα Άννα, η οποία έκανε αρτοκλασία για μας στο ησυχαστήριο του Αγ. Πορφυρίου στον Γέρακα Ξάνθης. Μας έδωσε κεριά μετά την αρτοκλασία, τα οποία ο καθένας πήρε σπίτι του , τα έκαψε και προσευχήθηκε μόνος του.
Μετά από λίγο καιρό, ενώ μας είπαν ότι θα πάρουμε παράταση, τελικά εξ αιτίας ενός καινούριου νόμου που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα της κυβέρνησης για 8 ημέρες χάσαμε την παράταση αυτή. Το πολύ-πολύ να παίρναμε μόνο 2μηνη παράταση, αυτό μας ενημέρωσε ο Προϊστάμενός μας Στεργιάδης Νικόλαος. Εγώ όμως όταν το άκουσα δεν πτοήθηκα . Έχοντας πίστη και καθοδήγηση από τον πνευματικό μου , πατέρα Ιωάννη, ο οποίος πάντα μου έλεγε, ότι μπορεί να σας απολύσουν , αλλά θα σας ξαναπροσλάβουν για 8μηνη σύμβαση, ο Άγιος θα κάνει το θαύμα του , έλεγα σ’ όλους. «Θα δείτε θα παραμείνουμε. Ο Γέροντας Πορφύριος θα κάνει το θαύμα του». Και επιβεβαιώθηκα. Την προτελευταία μέρα πριν απολυθούμε, στις 29 Ιουνίου βγήκε καινούριος νόμος στην εφημερίδα της κυβέρνησης, ο οποίος έλεγε: «Όλοι οι συμβασιούχοι θα ξαναπροσληφθούν όταν πάρουν την απόλυσή τους γι άλλο ένα οκτάμηνο, έως τις 31 Μαρτίου».
Λοιπόν , αν δεν είναι αυτό το θαύμα τότε τι να είναι; Ο Άγ. Πορφύριος έκανε το θαύμα του όπως ακριβώς το είδα στο όνειρό μου, με το ημερολόγιο να δείχνει το μήνα Μάρτιο.
Όταν στις 21 Ιουλίου 2017 πήγαμε να υπογράψουμε την καινούρια σύμβαση ο Προϊστάμενός μας , είπε μπροστά σε όλους δείχνοντας ότι πίστεψε πραγματικά. «Να πείτε ένα μεγάλο ευχαριστώ στη Δέσποινα, στην γερόντισσα Άννα, στον πνευματικό της πατέρα Ιωάννη και φυσικά στον Άγιο Πορφύριο που έκανε το θαύμα του».
https://porphyrios-geraka.weebly.com/thaumata
