Φαήλος Κρανιδιώτης
Η πολιτική τάξη έχει μια κρυφή πεποίθηση: ότι είναι απίθανο πια να κάνουμε στρατιωτικές επιχειρήσεις, ότι για την Ελλάδα πέρασαν οι εποχές των πολεμικών κινδύνων.
Μετεξεταστέοι στην Ιστορία όποιοι πιστεύουν κάτι τέτοιο.
Δεν διδάχτηκαν τίποτε από τα όσα έχουν συμβεί γύρω μας στον χάρτη και ακόμη συμβαίνουν.
Ξεχνούν ότι τους εχθρούς δεν τους διαλέγεις αλλά σε διαλέγουν, τα γυρίσματα της Τύχης είναι απρόβλεπτα.
Η μακρόχρονη κρίση επιτάσσει ακριβώς το αντίθετο από αυτό που κάνουμε: διατήρηση της αποτρεπτικής ισχύος ως κόρην οφθαλμού κι όχι ξεχαρβάλωμα χάριν ευκολίας.
Οι Ενοπλες Δυνάμεις είναι άμεσο όργανο της εξουσίας, ο σκληρός πυρήνας τής εθνικής κυριαρχίας.
Γι’ αυτό άλλωστε δεν επιτρέπεται να απεργούν.
Είναι το τελευταίο ανάχωμα σε κάθε κίνδυνο, ο θεσμός με τη μεγαλύτερη προσφορά στο έθνος.
Τους χρωστάμε την εθνική μας ύπαρξη, αφού και ο πρώτος Στρατός του ανεξάρτητου ελληνικού κράτους συγκροτήθηκε από τους καπεταναίους του επαναστατικού στρατού του ’21.
Λαϊκή η προέλευση των στελεχών του και τότε και τώρα.
Ο λαός είναι ο Στρατός και ο Στρατός είναι ο λαός. Και τα τρία Οπλα.
Οποιος διάλεξε στα 18 του τα Σχολεία της Τιμής και του Αίματος, ήξερε ότι, για παράδειγμα, η Σχολή των Ευελπίδων μόνο εισιτήριο για μια πλούσια ζωή δεν θα ήταν.
Ηξερε για τις απλήρωτες υπερωρίες, τις συνεχείς μεταθέσεις, τις σκληρές συνθήκες.
Κανείς όμως δεν μπορούσε να προετοιμάσει τον νεαρό «άσο» για μια εποχή, όπου όχι απλώς θα αμείβεται λιγότερο από τον τελευταίο κλητήρα της Βουλής, αλλά θα στερείται η μονάδα του καύσιμα, ανταλλακτικά, πυρομαχικά, τρόφιμα, κονδύλια για ασκήσεις και εν γένει εκπαίδευση.
Είναι εύκολο λοιπόν να κόβεις κονδύλια για εξοπλισμούς, μισθοδοσία από αυτούς που ποτέ δεν θα απεργήσουν, από αυτούς που έχουν ανατραφεί μέσα στην ενσυνείδητη πειθαρχία.
Πόσο νόμιμο και ηθικό είναι οι ταγοί της εξουσίας αλλά ακόμη κι αυτοί που τους φέρνουν το ποτήρι με το νερό στο βήμα της Βουλής ή οι στρατιές των συμβούλων και μετακλητών να αμείβονται περισσότερο από τους προκινδυνεύοντες;
Πόσο νόμιμο και ηθικό, βαρύτατα βλαπτικό για το ηθικό, είναι διοικητές να μην έχουν λάστιχα για τα αυτοκίνητα των μονάδων τους, όταν αυτοί που θα έπρεπε να δίνουν το παράδειγμα απολαμβάνουν ακόμη παχυλούς μισθούς και προνόμια;
Σίγουρα οι Ενοπλες Δυνάμεις θα πρέπει μισθολογικά να επωμιστούν μέρος του βάρους που φέρει όλος ο λαός. Το φέρουν όμως όλοι και κατ’ αναλογίαν ή κάποιοι είναι «πιο ίσοι από τους άλλους»; Και η πολιτική ηγεσία, κάθε χρώματος, δίνει το παράδειγμα που γεννά πίστη και καρτερία; Οχι. Ξεκάθαρα και στα ίσια, όχι.
Η κυβέρνηση, όπως και η προηγούμενη, λειτουργεί με τη λανθάνουσα πεποίθηση ότι δεν θα τους χρειαστούμε. Ούτε αυτούς ούτε τα όπλα τους. Οτι δεν κινδυνεύει η εθνική ακεραιότητά μας. Γιατί τάχα είμαστε στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Ξεχνούν ότι η Ενωση δεν αναγνωρίζει ανατολικά σύνορα, κανείς δεν θα πολεμήσει για μας. Πως όσο «εγγυήθηκαν» την ευημερία μας, τόσο θα «εγγυηθούν» και την ασφάλειά μας. Ψωνίσαμε από σβέρκο.
Ξεχνούν πως τα τελευταία χρόνια έγιναν και γίνονται πόλεμοι παντού γύρω μας. Στην πρώην Γιουγκοσλαβία απανωτά, εμφύλιος στη Λιβύη, εξέγερση στην Τυνησία και την Αίγυπτο. Ξεχνούν ότι ακόμη η Συρία φλέγεται.
Κυρίως ξεχνούν ότι δεν συνορεύουμε με το Λουξεμβούργο. Δίπλα μας ελλοχεύει ένα ισλαμοφασιστικό καθεστώς, πρωταθλητής των παραβιάσεων του Διεθνούς Δικαίου και των ανθρώπινων δικαιωμάτων, γενοκτόνοι και επεκτατιστές.
Σε αυτούς, ο μη γένοιτο, δεν θα μπορούμε ν’ αντιτάξουμε την επιμήκυνση, τους δείκτες που θέλει η τρόικα.
Χρειαζόμαστε μαχητές με ηθικό και μέσα για την αποστολή τους, είτε ανθεί η οικονομία μας είτε όχι.
Ας κόψουμε απ’ αλλού, ας κόψουμε τον λαιμό μας, όμως είναι ανεπίτρεπτο και επικίνδυνο να διακυβεύουμε την εθνική μας ύπαρξη.
http://www.dimokratianews.gr/content/11590/%CE%BF-%CF%83%CF
