την πανεύσπλαχνη Σκέπη μας, το οποίο σημείο θα φανερωθεί κατά τη συντέλεια όλης της κτίσεως.
«Ανοίχτηκε ο Ναός του Θεού, που είναι στον ουρανό, και φανερώθηκε η κιβωτός… και ακολούθησαν αστραπές, φωνές, βροντές, σεισμός και χοντρό χαλάζι. Και φανερώθηκε στον ουρανό μεγάλο σημείο, μια γυναίκα ντυμένη με τον ήλιο» (Αποκ. ια’ 19, ιβ’ 1).
Γιατί άραγε το σημείο, που προεικονίζει την Υπεραγία Θεοτόκο, δεν φανερώθηκε πριν από τις αστραπές, τις βροντές, τις φωνές, τους σεισμούς και το χαλάζι, οπότε όλα ειρήνευαν, αλλά φανερώθηκε στη διάρκεια αυτής της φοβερής ταραχής του ουρανού και της γης;
Για να φανερωθεί με αυτόν τον τρόπο, ότι η Παμμακάριστη καταφυγή και υπεράσπισή μας σ’ αυτή τη δεινή κατάσταση του καιρού, ενώ θα πλησιάζει η καταστροφή μας, θα προφτάσει να μας βοηθήσει και να μας σκεπάσει από τα μελλοντικά κακά.
Αλλά και από τα τωρινά, όπως από τις σαν αστραπές δελεαστικές μάταιες ηδονές του κόσμου, από τις φωνές της βιοτικής υπερηφανείας και κενοδοξίας, από τις βροντές της απροσδόκητης επιδρομής των εχθρών, από το σεισμό των παθών και από τη χάλαζα άνωθεν τιμωριών ημών εξαιτίας των αμαρτιών μας.
Όταν δηλαδή όλα αυτά τα δεινά θα μας περικυκλώνουν, τότε -εφόσον το ζητήσουμε- θα φανερώνεται σαν Μέγα σημείο η τάχιστη βοήθεια του γένους των Χριστιανών, η οποία μας σκεπάζει και διαφυλάττει με την αόρατη προστασία της.
από το βιβλίο: «Η Μητέρα των Χριστιανών – Γιορτές και θαύματά της στον Άθωνα» -Ιερομόναχος Μάξιμος (τ. γραμματέας της Ιεράς Κοινότητος Αγίου Όρους).
https://simeiakairwn.wordpress.com
