Τετάρτη 14 Ιανουαρίου 2015

Το εμφυλιακό DNA και στον διαδικτυακό Ελληνορθόδοξο χώρο.

χολή κατά του
Έκτακτου Παραρτήματος.

 σχόλιο Άρης : Ο μεγαλύτερος εχθρός του Έλληνα είναι ο ίδιος ο Έλληνας. Η ζηλοφθονία, η φιλαρχία και εγωισμός οδηγούν ακόμα και σήμερα πολλούς αδελφούς μας.


Δύο χρόνια μετά την επανάσταση του '21 οι πατέρες μας έκαναν τον πρώτο εμφύλιο με αποτέλεσμα να κινδυνεύσουν τα πάντα από όσα είχαν πετύχει, αλλά και να χυθεί τόσο αίμα όσο δεν χύθηκε απ' τους τούρκους.
Στο Βυζάντιο οι εμφύλιοι για την κατάκτηση του θρόνου ήταν αμέτρητοι.
Στην αρχαία Ελλάδα δεν μπορούσε να ειρηνεύσει η μία πόλη με την διπλανή της και το ένα χωριό με το άλλο. Αυτή την έχθρα εκμεταλλεύτηκαν και οι Ρωμαίοι και κατέκτησαν την Ελλάδα συμμαχώντας με Έλληνες για να κατακτήσουν τους άλλους Έλληνες!

Σήμερα η αντανάκλαση αυτού του καταστρεπτικού πάθους, που βασανίζει την φυλή μας απ' την αρχαιότητα, καθρεπτίζεται μέχρι και στο διαδίκτυο και σε ένα συγκεκριμένο χώρο που δεν θα έπρεπε να υπάρχει. Στον Ελληνορθόδοξο διαδικτυακό χώρο υπάρχει μεγάλο πρόβλημα εδώ και καιρό.
Ζηλοφθονίες, ιδιοτέλειες, πισώπλατα μαχαιρώματα, έλλειψη ενότητας.

Αντί να υπάρχει κοινή πορεία μεταξύ των Ορθοδόξων, κοιτάζει ο ένας να βγάλει το μάτι του άλλου και να βρει ευκαιρία να επιτεθεί. Μια τέτοια επίθεση δεχτήκαμε και εμείς από ένα μικρό ελληνορθόδοξο μπλογκ, που πήρε την τρίχα και την έκανε τριχιά βγάζοντας χολή και εμπάθεια, αντί να κάνει αυτό που επιτάσσει ο λόγος του Ευαγγελίου μεταξύ αδελφών, στέλνοντάς μας ένα προσωπικό email δηλαδή, και λέγοντάς μας... "Αδέλφια του Έκτακτου Παραρτήματος, νομίζω ότι σφάλατε σε αυτό το σημείο..." Δεν υπάρχει κανείς που να μην έχει σφάλει και που να μην έχει εκ παραδρομής δημοσιεύσει και κάτι λάθος. Εγκυκλοπαιδικά να ενημερώσουμε ότι σε ανάρτησή μας, την οποία διορθώσαμε, δημοσιεύτηκε το όνομα του γνωστού πατρός Παϊσιου του Κρητός ως Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου.


Μακάρι η αγάπη μας για την πίστη και την πατρίδα μας να επισκιάσει τις ζηλοφθονίες και εμπάθειες και να μας κάνει (αν δεν μπορούμε να ενωθούμε) να ανεχόμαστε έστω ο ένας τον άλλο.

Τα θυμάσαι τα αδέρφια σου;

Έχουμε να γράψουμε ιστορία ακόμη...