Τό πρόσωπό του σταδιακά ἄλλαζε καί ἀποκάλυπτε ἕνα θαυμάσιο φῶς, καί τέλος ἔγινε τόσο φωτεινό ὥστε ἧταν ἀδύνατον νά τόν κυττάξει κανείς. Τό στόμα του καί ἡ ὅλη του ἐμφάνιση ἐξέφραζε τέτοια χαρά καί τέτοια οὐράνια ἔκσταση, ὥστε ἐκείνην τήν στιγμή θά μποροῦσε πραγματικά νά ὀνομασθεῖ ἐπίγειος Ἄγγελος καί οὐράνιος ἄνθρωπος. Στήν διάρκεια τῆς σιωπῆς του, πού ἦταν βυθισμένη μέσα στό μυστήριο, φαινόταν νά ἐνατενίζει κάτι μέ ΤΡΥΦΕΡΟ ΑΙΣΘΗΜΑ καί νά ἀκούει κάτι μέ θαυμασμό. Ἀλλά τί ἀκριβῶς ἦταν ἐκεῖνο πού γοήτευε καί ἔθελγε τήν ψυχή τοῦ δικαίου, ὁ Θεός μόνον γνωρίζει... (Κεφ. 6, σελ. 98)
σ. 97-98 ἀπό τό βιβλίο Ο ΑΓΙΟΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΤΟΥ ΣΑΡΩΦ, ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ, τῶν ἐκδόσεών μας (Ἐκδόσεις Ἅγιος Σεραφείμ τοῦ Σαρώφ)
"Συνήθως ὁ Ἅγιος Σεραφείμ χαιρετοῦσε τούς ἐπισκέπτες του μέ τόν πασχάλιο χαιρετισμό. Ἀσπαζόμενος τούς ἀνθρώπους οἱ ὁποῖοι ἒρχονταν σέ αὐτόν, ἒλεγε "Χριστός Ἀνέστη"! Τό χαρούμενο πρόσωπο τοῦ ἀσκητῆ, ὁ ὁποῖος καταπονοῦσε τόν ἑαυτό του μέ ὑπεράνθρωπους ἀγῶνες, ἦταν μία ἀκτίνα οὐράνιου χαροποιοῦ φωτός. Τό φῶς τῆς ψυχῆς του ἔλαμπε στό πρόσωπό του καί ὁδηγοῦσε τούς ἀνθρώπους νά δοξάζουν τόν Πατέρα τόν ἐν οὐρανοῖς (Ματθ. 5, 14-16)
"Γιατί ἀπό τήν ψυχή τό σῶμα παίρνει μορφή.
"Γιατί ἡ ψυχή εἷναι ἡ μορφή καί αὐτή δίνει μορφή στό σῶμα"
Ἡ διαρκής πασχαλινή χαρά τοῦ Ἁγίου ἧταν ἡ χαρά τῆς ΝΙΚΗΣ Η ΟΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΝΙΚΗΣΑΣΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟΝ (Α' Ἰωάν. 5, 4), ἡ αἰώνια χαρά τήν ὁποίαν οὐδείς αἴρει ἀφ' ὑμῶν (Ἰωάν. 16, 22)
σ. 253-254 ἀπό τό βιβλίο Ο ΑΓΙΟΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΤΟΥ ΣΑΡΩΦ, ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ, τῶν ἐκδόσεών μας (Ἐκδόσεις Ἅγιος Σεραφείμ τοῦ Σαρώφ).
http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2014/05/blog-post_8334.html
