Τρίτη 20 Μαΐου 2014

Στην Μόσχα γνωρίζουν: Αργά ή γρήγορα η σύγκρουση είναι αναπόφευκτη.


Η διπλωματία προσπαθεί να βρει την χρυσή τομή στην Ουκρανία. Η Ρωσία δέχεται μόνο ομοσπονδοποίηση με ενισχυμένη αυτονομία στις περιοχές που διατηρεί οικονομικά και γεωστρατηγικά συμφέροντα, και, στην παρούσα φάση, περιμένει τις εξελίξεις με τα στρατεύματα πιο πίσω από τα σύνορα αλλά πάντα σε επιφυλακή.
Η διαρκής κόντρα Ρωσίας- Η.Π.Α. και συμμάχων μόνο καλό τέλος δεν μπορεί να έχει. Η ρωσική επικράτεια δεν μοιάζει με τις άλλες χώρες, όπου το παγκοσμιοποιητικό ΝΑΤΟ έπαιρνε τον έλεγχο αποσταθεροποιώντας την περιοχή. Στην Ρωσία, εκτός του ότι πέφτει σιδηρά ράβδος σε επίδοξους φιλοδυτικούς «επαναστάτες» εντός συνόρων, υπάρχει μια πολεμική μηχανή που τον τελευταίο καιρό αναπτύσσεται με γοργούς ρυθμούς σε όλα τα επίπεδα και δεν υποχωρεί αλλά αντεπιτίθεται.
Οι παγκοσμιοποιητές πιστεύουν πως στο τέλος θα ελέγξουν την Ρωσία και τον πλούτο της ή στην καλύτερη για αυτούς περίπτωση να την περιορίσουν όσο περισσότερο γίνεται. Στον αντίποδα η τωρινή ηγεσία της Μόσχας γνωρίζει από την πλευρά της, πως αργά ή γρήγορα θα αναγκαστεί να αντιμετωπίσει τα στρατεύματα του ΝΑΤΟ, του οποίου οι καθοδηγητές έχουν βαλθεί να σφίξουν ακόμα περισσότερο τον κλοιό γύρω από την «Αρκούδα». Με την Κριμαία ο Πούτιν έδειξε ότι δεν πρόκειται να αφήσει αναπάντητες επιθετικές ενέργειες των Αμερικανών.
Ο Ρώσος ηγέτης δήλωσε σε Κινέζους δημοσιογράφους πως κάποιοι προσπαθούν να ξαναγράψουν την ιστορία του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, μην διστάζοντας να χρησιμοποιήσουν ακόμα και ναζί, προκειμένου να περάσουν τα σχέδια τους και να πλησιάσουν με στρατιωτικές βάσεις ακόμα πιο κοντά στον αντίπαλο. Αυτοί είναι οι ίδιοι που στην Λιβύη χρησιμοποίησαν ισλαμιστές να σκοτώσουν τον Καντάφι αλλά και να αποσταθεροποιήσουν στην συνέχεια την Συρία, αναγκάζοντας την Ρωσία να ενεργοποιηθεί για να υπερασπίσει την ναυτική της βάση στην Μεσόγειο. Ο Πούτιν δεν είναι όμως Καντάφι, όσο κι αν επιθυμούν οι αντίπαλοί του να τον δουν νεκρό, αν λάβουμε σοβαρά υπόψη παλαιότερη δήλωση της Τιμοσένκο…
 

Τα θυμάσαι τα αδέρφια σου;

Έχουμε να γράψουμε ιστορία ακόμη...