σχόλιο Γ.Θ : Διαβάστε το, διαδώστε το. Αν νομίζουν οι κουτοπόνηροι μασόνοι ότι θα περάσουν τα ψέμματά τους και τις ύβρεις τους εναντίον των ηρώων μας είναι γελασμένοι.
Σχετικό άρθρο: Μασονία και σουφικά τάγματα
Οι μασώνοι έχουν φαίνεται τήν συνήθεια να "μασωνοποιούν" μετά
θάνατο διαφόρους αξίους ανθρώπους, ακόμη και πολεμίους τους, προκειμένου να
κερδίσουν αξιοπιστία. Την προπαγάνδα αυτήν μεταφέρει ο κ. Πικραμμένος στο σχετικό άρθρο του. Λέγει :
" ...Τέκτονες που πρωτοστάτησαν στην
Επανάσταση του 1821 ήταν, μεταξύ άλλων, ο Παλαιών Πατρών Γερμανός,
ο Οικουμενικός Πατριάρχης και Εθνομάρτυρας Γρηγόριος Ε', ο Θεόδωρος
Κολοκοτρώνης, ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος, ο Αλέξανδρος Υψηλάντης, ο Νικόλαος
Υψηλάντης, ο Αλέξανδρος Μουρούζης ο Ιωάννης Καποδίστριας κ.ά." !
Αυτά που
λέγει, είναι πραγματικά υβριστικά για ηρωϊκές μορφές τοῦ Ἑλληνισμού.
Εξ αυτών, μόνο ο Μαυροκορδάτος μπορεί να ήταν μασώνος, κρίνοντας από τόν τρόπο
που εδίωξε αγωνιστές του '21. Για τον Αλέξανδρο Μουρούζη δέν γνωρίζω. Αλλά, ο Παλαιών
Πατρών Γερμανός, ο Οικουμενικός Πατριάρχης και Εθνομάρτυρας Γρηγόριος
Ε', ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, ο Αλέξανδρος Υψηλάντης, ο Νικόλαος Υψηλάντης, και
ο Ιωάννης Καποδίστριας μόνο τέκτονες ή μασόνοι δέν ήσαν.
Το δείχνει ο χαρακτήρας τους, η ακεραιότητά τους, το ότι εδιώχθησαν οι
ίδιοι και δεν εδίωξαν τους αντιπάλους τους, το ότι δεν κρύφτηκαν περιμένοντας
την ευκαιρία να αναδειχθούν, αλλά θυσιάσθηκαν. Ο δε Καποδίστριας δολοφονήθηκε
όχι από τους Μαυρομιχαλαίους, άλλά πιθανότατα διότι "δεν τους
πήγαινε" τούς μασώνους.
Οι Υψηλάντηδες και ο Πατριάρχης
Γρηγόριος ο Ε, θυσίασαν τον εαυτό τους για την πατρίδα και την πίστη μας και το
έθνος μας ως Ρωμηών-Ελλήνων, δεν κυνήγησαν αξιώματα. Τί δουλειά είχαν με τους
μασώνους;
Αν ήταν
μασώνος ο Ξάνθος, ο ιδρυτής της Φιλικής Εταιρείας, δεν σημαίνει και ότι ήσαν
μασώνοι όσοι προσχώρησαν στην Φιλική
Εταιρεία, εν αγνοία του τί ήταν ο Ξάνθος.
Και μερικά πρόσθετα: Οι φιλικοί (πιθανότατα υπό την επιρροή της αγγλόδουλης
μασωνίας εντός της φιλικής εταιρείας), έφτασαν να φονεύσουν τον Καμαρηνό,
απεσταλμένο του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη στον Καποδίστρια στην Ρωσσία, προκειμένου
να μην φτάσει ποτέ η επιστολή τοῦ Καποδίστρια στον Πετρόμπεη
περί τῶν λόγων της αντιθέσεώς του στην επανάσταση, και πέταξαν το πτώμα του στον
Δούναβη. Στην επιστολή εξηγείτο, μεταξύ άλλων, ότι τυχόν επανάσταση δεν θα
ευνοείτο καθόλου από το κλίμα στην Ευρώπη (μετά την νίκη των
"συμμάχων" επί του Ναπολέοντα και την παλινόρθωση της μοναρχίας στην
Γαλλία), και ότι μία εξέγερση θα κατέστρεφε τίς δυνατότητες της Ρωσσίας να
παραμβαίνει σε ΟΛΗ την Οθωμανική Αυτοκρατορία για την προστασία των ορθοδόξων
χριστιανών, βάσει της τότε εν ισχύει Ρωσοτουρκικής συνθήκης, που προβλεπόταν να
ισχύσει για πολύ ακόμη. Στην ίδια
επιστολή λεγόταν ότι άνθρωποι τυχοδιώκτες (δηλαδή πιθανότατα ο Ξάνθος και τυχόν
άλλοι μασώνοι της φιλικής εταιρείας) προσπαθούν να παραστήσουν ότι κάποια
μεγάλη προσωπικότητα στην Ρωσσία, ευρίσκεται πίσω από την ιδέα της επαναστάσεως στην Ελλάδα, και ότι τα
πρόσωπα αυτά ούτε στα του οίκου τους δεν είναι νοικοκυραίοι (άρα, χρηματίζονται
εύκολα...). Συνιστούσε ο Καποδίστριας, υπομονή και συνεργασία όλων των
ορθοδόξων χριστιανών με το Οικουμενικό Πατριαρχείο, στα γράμματα και στο
εμπόριο, ώστε να έχει δυνατότητα η Ρωσσία να παρεμβαίνει και να προστατεύει
τους χριστιανούς.
Τήν επιστολή βρήκε μερικές δεκαετίες αργότερα ο φιλικός Φιλήμων στα γραφεία της Φιλικής
εταιρείας στην Αθήνα, λάφυρο προδήλως από την άνανδρη δολοφονία του
Καμαρηνού, και την δημοσίευσε, μάλλον
από λάθος του, διότι η επιστολή αποδείκνυε
τον λόγο για τον οποίο προκάλεσαν οι Άγγλοι επανάσταση στην Ελλάδα κατά
των Τούρκων (απομόνωση της Ρωσσίας, μείωση των Ρωμηών και της επιρροής τους
στην Οθωμανική αυτοκρατορία). Φυσικά αμέσως
αμφισβητήθηκε η γνησιότητα της επιστολής, αφού δεν ταίριαζε τότε (και
τώρα) με την "φιλία μας με την Αγγλία" .
Η δολοφονία του Καμαρηνού, είχε ως αποτέλεσμα το ότι ο Καποδίστριας, που
αγνούσε την δολοφονία, θεωρούσε τον Πετρόμπεη αναξιόπιστο άνθρωπο διότι νόμιζε
ότι αυτός είχε λάβει την επιστολή του και είχε παρά ταύτα φέρει την καταστροφή
ξεκινώντας την επανάσταση στην Πελοπόννησο, μόλις μετά από τα τραγικά γεγονότα
στο Ιάσιο με την παράτολμη απερισκεψία του Υψηλάντη, τα αποτελέσματα της οποίας
ο Καποδίστριας μόλις και μετά βίας είχε μαζέψει υποστηρίζοντας (προφανώς
προκαλώντας με πόνο ψυχής) την αποκήρυξη του Υψηλάντη από τον Τσάρο. Έτσι,
έφτασε ο Καποδίστριας να μην εμπιστεύεται ούτε τον Μαυρομιχάλη, ούτε τις
συμβουλές του, ούτε το πλέον αξιόπιστο
τμήμα των Ελλήνων, που θα μπορούσε να τον βοηθήσει στην συγκρότηση κράτους:
Τους εμπειροπόλεμους, συντεταγμένους ως στράτευμα και ως αστυνομία, και
νομοταγείς εκ φύσεως, αλλά στην σκέψη και στα λόγια ελεύθερους άνευ ορίων,
Μανιάτες.
Τέλος, ο Καποδίστριας εζήτησε από όλους τους υπαλλήλους και στρατιωτικούς
του Ελληνικού κράτους νά δηλώσουν ότι δεν ανήκουν σε καμία μυστική
εταιρεία και ο Μακρυγιάννης προσβλήθηκε που του το ζήτησαν και αυτού ως αρχηγού
της αστυνομίας και παραιτήθηκε. Είναι αυτό μία δήλωση την οποία θα ζητούσε ένας μασώνος;
Είνια φανερό, ότι για τους μασώνους, η φιλική εταιρεία θεωείται πλήρως δική
τους υπόθεση, και γι' αυτό μασωνοποιούν μετά θάνατο ακόμη και τα μέλη της
Φιλικής, που ποτέ δεν θα ήθελαν να γίνουν ή να θεωρηθούν μασώνοι, όπως π.χ. ο
Κολοκοτρώνης. Αλλά, το να εντάσσουν μετά θάνατο στην μασωνία και τον πολέμιό
της εκ φύσεως, εξ ιδιοσυγκρασίας, εξ εντιμότητος και ακεραιότητος χαρκτήρος,
και εκ πολιτικῆς διορατικότητος, Καποδίστρια, ή τον
ορθοδοξότατο και μαρτυρικό Πατριάρχη του Γένους Γρηγόριο τον Ε, ξεπερνάει κάθε
καλπάζουσα φαντασία.
(Βλ. για τα ανωτέρω πρόσωπα και
γεγονότα, ενδεικτικώς, τα Απομνημονεύματα του Στρατηγού Μακρυγιάννη, του Τάκη
Κανδηλώρου , Ο Αρματωλισμός εν Πελοποννήσω,
Αθήνα 1923, και τα βιβλία, του
σμηναγού Κοκκινάκη, Η δολοφονία του Καποδίστρια, εκδ. Πελασγός, Αθήνα, και του Ν. Σταυριανίδη, Πνευματική διάβρωση,
εκδ. Νεκτάριος Παναγόπουλος, Αθήνα 2004).
