Μέσα σε μια παραγκούπολη, ανάμεσα σε σπίτια με πλινθιά, τσιμεντόλιθους και λαμαρίνες, σε στενοσόκακα που μετά βίας χωρά να περάσει ένας άνθρωπος, στην μικροσκοπική αυλή ενός μουσουλμάνου κατοίκου του τέρματος Αδριανουπόλεως θα δούμε την δύναμη της πίστης και την αγάπη τους στην Αγία Ειρήνη την Χρυσοβαλάντου, όπου στην χάρη της φτιάχτηκε ένα εκκλησάκι. Κι αυτό μικρό, ταπεινό, με λαμαρίνες αλλά με πολύ αγάπη και αφοσίωση των ανθρώπων της οικογένειας που το έκαναν για να ευχαριστήσουν την χάρη της όταν προσευχόμενοι είδαν να σώζεται μετά από πολύ δύσκολες εγχειρήσεις καρδιάς το εγγονάκι τους. Όλοι τους μουσουλμάνοι και μάλιστα πιστοί και αφοσιωμένοι στο Ισλάμ ωστόσο, βρήκαν στις σεπτές μορφές των Αγίων το δικό τους βάλσαμο ψυχής κι έτσι απλόχερα δείχνουν τα αισθήματά τους. Η περίπτωση του Γκαρήπ είναι γνωστή στον μαχαλά όπου μας οδήγησαν οι κάτοικοι και κυρίως τα νεαρά παιδιά από το κεντρικό καφενείο που γνώριζαν την πίστη και το τάμα του να φτιάξει το εκκλησάκι που όλοι το περιβάλλουν με σεβασμό.
Η παρουσία μας με τις φωτογραφικές μηχανές και μια διάθεση να καταγράψουμε και να ανιχνεύσουμε το τί ακριβώς συμβαίνει εκεί, σήμανε συναγερμό για να καταφθάσουν μάνες με μικρά παιδιά, πιο μεγάλες αλλά και ηλικιωμένες γυναίκες που περιγράφουν με συγκλονιστικό τρόπο αυτή την μίξη θρησκειών. Αποτυπώνουν με λόγια απλά βγαλμένα από τα εσώψυχά τους την προσήλωση των ανθρώπων του οικισμού, που αυτοπροσδιορίζονται ως μουσουλμάνοι σύμφωνα με τις πεποιθήσεις και τις παραδόσεις τους, αλλά πιστεύουν με απόλυτο τρόπο στην δύναμη και τη μορφή της Παναγιάς, στην Ειρήνη Χρυσοβαλάντου και στον Αη Γιώργη.
Στο ιδιότυπο αυτό εκκλησάκι δεν υπάρχει ελεύθερο τετραγωνικό εκατοστό δίχως κάποια εικόνα. Όλες προέρχονται από κάποιο μοναστήρι, από κάποιο ξωκλήσι ή αγοράστηκαν από την Τήνο όπου η οικογένεια της μικρής Ζεϊνέπ πηγαίνει σχεδόν κάθε καλοκαίρι, όπως και πολλοί κάτοικοι του οικισμού του τέρματος Αδριανουπόλεως. Εκεί χώρος για να ανάβουν κεριά που υπάρχουν όπως και λαμπάδες, ενώ όπως θα πουν και οι γείτονες ο κόσμος πηγαίνει γονατιστός κι έρποντας όταν θέλει να ζητήσει κάτι με μεγάλη θρησκευτική κατάνυξη και συνήθως τα αιτήματά τους γίνονται και νοιώθουν οι περισσότεροι ευγνωμοσύνη και γι’ αυτό έρχονται και ξαναέρχονται.
Όλα ξεκίνησαν από την περιπέτεια υγείας της μικρής Ζεϊνέπ που είναι κόρη του Ταϊφούν και της Σιμπέλ Ρετζέπ, όταν σώθηκε η μικρή και με ένα όραμα που είδε ο παππούς της ξεκίνησαν όλα. Ο κ. Γκαρήπ Γιουσούφ μας μιλά για το όνειρο που είδε, που του έλεγε μια φωνή ότι αν κάνει το εκκλησάκι θα σωθεί η μικρή. «Όταν πήγαμε το παιδί στην Θεσσαλονίκη και έγινε η πρώτη εγχείρηση, το παιδί ήταν σε άσχημη κατάσταση. Η δεύτερη εγχείρηση μετά έγινε στην Αθήνα, βοήθησε η Αγία Ειρήνη και όλα πάνε καλά τώρα. Τώρα στα 15 της χρόνια θα κάνει εγχείρηση το παιδί άμα χρειαστεί.
Τι εγχείρηση έκανε;
-Εγχείρηση καρδιάς είχε ανεπάρκεια. Έγινε μεγάλη εγχείρηση στο παιδί και όλα πάνε καλά τώρα.
Βλέπουμε όμως εδώ πάρα πολλές εικόνες, τις φέρνει ο κόσμος;
-Ο κόσμος, δικοί μας από εδώ, ήρθαν από Αθήνα και έρχεται συνέχεια κόσμος στον μαχαλά και φέρνουν εικόνες, ζητάνε βοήθεια. Το μοναστηράκι βοήθησε τον κόσμο πάρα πολύ.
Βλέπουμε εικόνες απ’ όλους τους αγίους. Άγιος Γεώργιος, Άγιος Χριστόφορος, Άγιος Δημήτριος, Ταξιάρχης, Προφήτης Ηλίας, Κοσμάς και Αιτωλός, Άγιος Στυλιανός, το μυστικό Δείπνο την Παναγία.
-Είχα άλλα τόσα και τα συγκεντρώσαμε και τα παραδώσαμε σ’ ένα άλλο εκκλησάκι. Και ο κόσμος μας φέρνει συνέχεια. Αν έρθετε κάποια άλλη στιγμή θα δείτε τον κόσμο να έρχονται γονατιστοί. Αυτό γίνεται όταν η Παναγιά έρχεται στο όνειρό σου. Ο κόσμος πιστεύει. Κι εγώ πάντως πιστεύω. Είμαι μουσουλμάνος, δεν με πειράζει που είμαι μουσουλμάνος, απλώς έκανε θαύματα η Αγία Ειρήνη Χρυσοβαλάντου. Έσωσε την εγγονή μου.
Βλέπουμε πολλές λαμπάδες και κεριά.
-Ναι, έχουμε 10 κούτες κεριά για τον κόσμο που έρχεται».
Από τις πιο τακτικές επισκέπτριες η κ. Φαϊζέ που λέει ότι άσχετα αν είναι μουσουλμάνα έρχεται γιατί η Αγία Ειρήνη βοηθά.
«Ερχόμαστε και ανάβουμε κεριά για τα παιδιά μας όταν αρρωσταίνουν, τα φέρνουμε εδώ πέρα, φιλούν τις εικόνες και γίνονται καλά.
Ό,τι ζητάς αυτό μπορείς να το κάνεις. Εγώ δόξα το Θεό ξέρω ότι ήρθε πολύς κόσμος και τον βοήθησε. Και αυτό είναι πάντα καλό». Οι άνθρωποι βρίσκουν τη ευκαιρία να εκφράσουν τον καημό και τον πόνο τους για τα καινούργια σπίτια και την μετεγκατάσταση που οικισμού που την περιμένουν.
Μια άλλη μουσουλμάνα γυναίκα λέει για το προσκυνητάρι: «Πήγα εκεί και παρακάλεσα για την κόρη μου να της δώσει ένα κορίτσι. Το έδωσε. Δεύτερη φορά ήρθα εδώ σε αυτό το μοναστηράκι και ζήτησα άλλο ένα κορίτσι να της δώσει, να μην της δώσει αγόρι. Και το δεύτερο κορίτσι βγήκε. Αλλά το τρίτο μου λέει, γιαγιά να πας πάλι εκεί εσένα σε πιστεύει. Ήρθα, παρακάλεσα, άναψα εδώ ένα κερί λέω για την εγγονή μου να την δώσει ένα αγοράκι και το έδωσε». Πιο χαρακτηριστική περίπτωση είναι μια άλλη γυναίκα που έκανε 10 χρόνια για να αποκτήσει παιδί. «Βλέπει στο όνειρό της την Παναγία και της λέει θα πας να το πεις. Θα έρθει με τα γόνατα, θα παρακαλέσει, θα ανάψει ένα κεράκι και όλη αυτή η στεναχώρια θα περάσει. Και πράγματι η γυναίκα γέννησε και έδωσε στο παιδί το όνομα της Παναγίας, στα τούρκικα «Μυριέμ». και του έδωσε αυτό το όνομα».
Όσο καθόμαστε εκεί οι ιστορίες που ακούμε είναι πολλές κι ανάλογες. Αναρωτιόμαστε αν έχει έρθει ποτέ ιερέας στο σημείο εκείνο όπου οι άνθρωποι νοιώθουν την ανάγκη να εκφράσουν την αγάπη, την πίστη και εναποθέτουν την ελπίδα τους σε κάποιους χριστιανούς Αγίους και στην ίδια την Παναγία. «Μια φορά πέρασε ένας παπάς» θα μας πουν, χωρίς όμως ποτέ να προσεγγισθούν και μέσα από το κοινωνικό ρόλο της εκκλησίας. Η παρουσία αυτού του προσκυνηταριού θα πρέπει τουλάχιστον να κεντρίσει κάποιους να το δουν και να ακούσουν τα βιώματα των ανθρώπων που το υποστηρίζουν και το συντηρούν παρά τα φτωχικά τους δεδομένα, γιατί νοιώθουν ότι εισπράττουν δύναμη στην ζωή τους. Μελαχροινή Μαρτίδου
Πηγή: http://www.xronos.gr/detail.
http://www.diakonima.gr/2013/08/13
