Δύο επίσκοποι
γειτονικών επαρχιών είχαν κάποτε μεταξύ τους κάποια παρεξήγηση. Κι όταν ό ένας
πλούσιος και αυταρχικός, ενώ ο άλλος ταπεινός. Ο αυταρχικός ζητούσε να κάνει
κακό στον ταπεινό. Το άκουσε αυτός κι έλεγε στους κληρικούς του:
-Θα νικήσουμε, με τη
χάρη του Θεού.
-Ποιός μπορεί,
δέσποτα, να τον νικήσει αυτόν; του έλεγαν οι κληρικοί.
-Kάνετε υπομονή,
παιδιά μου, και θα δείτε το έλεος του Θεού, τους απαντούσε εκείνος.
Περίμενε λοιπόν την
κατάλληλη ευκαιρία. Και όταν ο άλλος επίσκοπος είχε πανήγυρη κάποιων αγίων
μαρτύρων, πήρε τους κληρικούς του και κίνησε, λέγοντας τους:
-Aκολούθησε
με! Kαι ό,τι με βλέπετε να κάνω, αυτό να κάνετε κι εσείς. Και θα τον
νικήσουμε!
Καθώς λοιπόν τον
ακολουθούσαν, έλεγαν μεταξύ τους:
-Tι πρόκειται να
κάνει άραγε;
Φτάνοντας, βρήκαν να
γίνεται λιτανεία. Κι ήταν έκει συγκεντρωμένη όλη η πόλη.
Τότε ο επίσκοπος,
μαζί με τους κληρικούς του, πέφτει στα πόδια εκείνου του αυταρχικού λέγοντας:
-Συγχώρα μας,
δέσποτα, δούλοι σου είμαστε!
Ο άλλος, κατάπληκτος
από το γεγονός, συγκινήθηκε γιατί ο Θεός αλλοίωσε την καρδιά του, έπιασε κι
αυτός τα πόδια του και του είπε:
-Eσύ είσαι δεσπότης
και πατέρα μου!
Από τότε δημιουργήθηκε
μεγάλη αγάπη ανάμεσα τους.
Και έλεγε στους
κληρικούς του ο ταπεινός επίσκοπος:
-Δεν σας έλεγα,
παιδιά μου, ότι θα νικήσουμε με την αγαθότητα του Θεού; Kι εσείς λοιπόν,
όταν έχετε έχθρα με κάποιον, το ίδιο να κάνετε, και θα νικάτε με τη χάρη
του Kυρίου.
http://imverias.blogspot.gr/2013/08
http://www.diakonima.gr/2013/08
http://imverias.blogspot.gr/2013/08
http://www.diakonima.gr/2013/08