Χάζευα χαλαρά στο Ντισκάβερι για το όραμα της κατασκευής της γέφυρας στο Βερίγγειο πορθμό που θα ενώσει Ασία με Αμερική. Εξηγούσε ο παρουσιαστής πόσο δύσκολο είναι να γίνει λόγω βάθους, μήκους και σεισμικότητας.
Και εκεί που μας είχε πείσει ότι είναι σχεδόν αδύνατο να κατασκευαστεί λεει : Η λύση σε αυτά τα προβλήματα έχει βρεθεί στην άλλη μεριά της γης. Στην Ελλάδα!
Τα μάτια μου γούρλωσαν, τα αυτιά μου τεντώθηκαν και το μυαλό μου προσπαθούσε να επεξεργαστεί αυτό που άκουσα. Και εκεί που νόμιζα ότι είχα παρακούσει να και το βίντεο. Πανοραμικά από ελικόπτερο ο Κορινθιακός κόλπος και η γέφυρα Ρίου Αντιρρίου. Ακολούθησε ένα ημίωρο όπου περιέγραφε τις παγκόσμιες καινοτομίες της κατασκευής της. Όχι μόνο ότι είναι η μακρύτερη καλωδιακή γέφυρα στο κόσμο, ότι έχει τους μεγαλύτερους πυλώνες αλλά ότι και οι μέθοδοι που χρησιμοποιήθηκαν για την κατασκευή της έγιναν σχολή για τις γέφυρες του μέλλοντος. Άκουγα και έβλεπα άναυδη.
Έτρεξα στο ελληνικό σάιτ να δω με λεπτομέρεια όλα αυτά τα υπέροχα που είδα στην ξένη εκπομπή και διαβάζω: Το έργο αυτό το εμπνεύστηκε ο Χαρίλαος Τρικούπης… Και κάτω δεξιά γράφει. Το σάιτ είναι υπό κατασκευή!!! Γιατί Χαρίλαε μου δεν εμπνεύστηκες και σάιτ και βίντεο;
Δεν πέρασαν πολλές ημέρες και τι βλέπω; Βλέπω στο ίντερνετ ότι επιτροπή μηχανικών στην Αμερική την έχρισε το μεγαλύτερο μηχανολογικό επίτευγμα το 2005. Βραβείο που από το 1960 δεν πήρε ποτέ μη αμερικανική κατασκευή. Αυτά λενε οι ξένοι. Εμείς τι λεμε; Τίποτα. Σαν να μην υπάρχει. Ένα έργο που θαυμάζει όλος ο κόσμος, που θα μπορούσε να γίνει σύμβολο της συνέχειας ανάμεσα στα αρχαία και νέα ελληνικά μνημεία και σημείο αναφοράς και για τον τουρισμό, προβάλλεται μόνο όταν υπάρχει θέμα αύξησης των διοδίων. Μια βασίλισσα χωρίς βασίλειο.
Το ίδιο απόγευμα πήγα με το γιο μου στο Ευγενίδειο για να μάθω τότε ότι βρίσκομαι στο μεγαλύτερο και καλύτερα εξοπλισμένο ψηφιακό Πλανητάριο στο κόσμο! Σκέψου είπα μέσα μου να είχε κάτι τέτοιο μια άλλη χώρα... Θα το είχε μάθει όλος ο κόσμος… Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά ήρθε και η χαριστική βολή…
Διαβάζω ότι μ' ένα έργο σταθμό στην ιστορία του κλασικού μπαλέτου, τη Λίμνη των Κύκνων, εγκαινιάζεται στην Αθήνα το Μπάντμιντον Θίατερ, το μεγαλύτερο υπερσύγχρονο πολυτελές θέατρο διεθνών προδιαγραφών και χωρητικότητας 2.400 θέσεων.
Αυτά ανακάλυψα παρεμπιπτόντως και επίσης παρεμπιπτόντως αναρωτήθηκα: Πόσα άλλα τέτοια επιτεύγματα έχουμε που είτε επιμελώς, είτε από αμέλεια χαμηλώνουμε; Γιατί μας κρύβουν αυτή την Ελλάδα; Γιατί μας σερβίρουν μόνο την κακομοιριά και τη μιζέρια για τη χώρα μας; Μόνο πόσο ακρίβυνε το αγγουράκι πρέπει να μαθαίνουμε; Και καλά, τα κανάλια το παίζουν επειδή πουλάει. Η Πολιτεία γιατί δεν αναδεικνύει τις πρωτιές μας; Μήπως επειδή μαζί με το έργο τελειώνουν και τα κονδύλια και κατά συνέπεια και τα προσωπικά συμφέροντα των Μαυρογιαλούρων;
