Δευτέρα 6 Αυγούστου 2012

Η εκταφή και η αγιότητα του Αγ.Αρσενίου του Καππαδόκου

Φωτογραφία: Ι΄. Η εκταφή του και η αγιότητά :του Αγίου Αρσενίου

 Το 1945 βρήκαν τον τάφο του τα αδέλφια του π. Παΐσιου και του έστειλαν λίγο χώμα απ’ αυτόν, που το έριξαν στον τάφο ενός συγχωριανού τους! Όταν το 1958 ο π. Παΐσιος βρέθηκε στην Κόνιτσα στην Ιερά Μονή Στομίου σαν μοναχός, μεγάλωσε το ενδιαφέρον του για την ζωή και το λείψανο του Αναδόχου του π. Αρσενίου.

 Πέρασε πολλές φορές από τον γέρο Πρόδρομο, που ήταν 90 χρονών, να μάθει απ’ αυτό το ζωντανό βιβλίο για τη ζωή του. Δεν πέρασε τότε απ’ τον λογισμό του π. Παΐσιου να μαζέψει πιο πολλές λεπτομέρειες. Πού να ήξερε ο π. Παΐσιος τότε, ότι ο ανάδοχός του θα παρουσίαζε σημεία της αγιότητάς του και μετά την κοίμησή του!

 Τον Οκτώβριο του 1958 πήγε στην Κέρκυρα αποφασισμένος να κάνει ανακομιδή των λειψάνων του. Επειδή οι συμπατριώτες του περίμεναν ότι το λείψανό του θα ήταν άφθαρτο, δεν έδωσε δημοσιότητα, για να μη σκανδαλισθεί, εάν είχε λειώσει… Πράγματι με ειδικό σημείο προς τον π. Παΐσιο, έγινε η εκταφή και τα λείψανα τα φύλασσε ο γέροντας στην Κόνιτσα. Από το 1964 είχε αναθέσει στον αδελφό του Λουκά, στην Κόνιτσα, και μάζευε στοιχεία για τον Π. Αρσένιο.

 Το 1970 τα μετέφερε και τοποθετήθηκαν σε κουτί κάτω απ’ την Αγία Τράπεζα του καθολικού της στο Ι. Ησυχαστήριο του αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, στην Σουρωτή Θεσσαλονίκης, σε συνεννόηση μόνο με τον φίλο του, κτήτορα και γέροντα του Ησυχαστηρίου, π. Πολύκαρπο. Ο π. Αρσένιος παρουσιάστηκε σε ενοράσεις και ενύπνια σε πολλές μοναχές και ο π. Πολύκαρπος ενημέρωσε τον π. Παΐσιο, που ήτα πια Αγιορείτης.

 Έτσι το 1971 πήγε στην Κόνιτσα, βρήκε στον Λουκά, όλα τα γραφτά του παπα- Θεόδωρου απ’ τα Φάρασα. Ξεκίνησε ο ίδιος και με πολλές δυσκολίες, απ’ τους απανταχού στην Ελλάδα διασκορπισμένους Φαρασιώτες και συγκέντρωσε αρκετά στοιχεία. Το 1971, αφού τα στοιχεία τα έδωσε για διορθώσεις στην Ι. Μ. Σταυρονικήτα στο Άγιο Όρος (στον τότε Ηγούμενο π. Βασίλειο και στον π. Γρηγόριο) τα εξέδωσε.

 Το 1979 εξέδωσε το Γυναικείο Ι. Ησυχαστήριο της Σουρωτής το βίο του Αγίου Αρσενίου, με πολύ περισσότερα στοιχεία, που μάζεψε και έγραψε ο π. Παΐσιος. Οι προσπάθειές του στο εξής ήταν δώσει όλα τα στοιχεία στο σεπτό Πατριαρχείο για την αναγνώριση της αγιότητας του π. Αρσενίου. Να σημειωθεί πως στον π. Παΐσιο ο ανάδοχός του είχε παρουσιασθεί στις 21-2-1971, Ψυχοσάββατο, δύο ώρες πριν βασιλέψει ο ήλιος!!! Δεύτερη φορά έγινε η… συνάντηση στις 29 Μαρτίου 1971 και μίλησε μαζί του!!!

 Το 1986 το Οικουμενικό Πατριαρχείο αναγνώρισε και επίσημα την αγιότητα του Π. Αρσενίου του Θαυματουργού και όρισε να εορτάζεται η μνήμη του στις 10 Νοεμβρίου, ημέρα της κοίμησής του. Η εκταφή και η αγιότητα του Αγίου Αρσενίου

Το 1945 βρήκαν τον τάφο του τα αδέλφια του π. Παΐσιου και του έστειλαν λίγο χώμα απ’ αυτόν, που το έριξαν στον τάφο ενός συγχωριανού τους! Όταν το 1958 ο π. Παΐσιος βρέθηκε στην Κόνιτσα

στην Ιερά Μονή Στομίου σαν μοναχός, μεγάλωσε το ενδιαφέρον του για την ζωή και το λείψανο του Αναδόχου του π. Αρσενίου.

Πέρασε πολλές φορές από τον γέρο Πρόδρομο, που ήταν 90 χρονών, να μάθει απ’ αυτό το ζωντανό βιβλίο για τη ζωή του. Δεν πέρασε τότε απ’ τον λογισμό του π. Παΐσιου να μαζέψει πιο πολλές λεπτομέρειες. Πού να ήξερε ο π. Παΐσιος τότε, ότι ο ανάδοχός του θα παρουσίαζε σημεία της αγιότητάς του και μετά την κοίμησή του!

Τον Οκτώβριο του 1958 πήγε στην Κέρκυρα αποφασισμένος να κάνει ανακομιδή των λειψάνων του. Επειδή οι συμπατριώτες του περίμεναν ότι το λείψανό του θα ήταν άφθαρτο, δεν έδωσε δημοσιότητα, για να μη σκανδαλισθεί, εάν είχε λειώσει… Πράγματι με ειδικό σημείο προς τον π. Παΐσιο, έγινε η εκταφή και τα λείψανα τα φύλασσε ο γέροντας στην Κόνιτσα. Από το 1964 είχε αναθέσει στον αδελφό του Λουκά, στην Κόνιτσα, και μάζευε στοιχεία για τον Π. Αρσένιο.

Το 1970 τα μετέφερε και τοποθετήθηκαν σε κουτί κάτω απ’ την Αγία Τράπεζα του καθολικού της στο Ι. Ησυχαστήριο του αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, στην Σουρωτή Θεσσαλονίκης, σε συνεννόηση μόνο με τον φίλο του, κτήτορα και γέροντα του Ησυχαστηρίου, π. Πολύκαρπο. Ο π. Αρσένιος παρουσιάστηκε σε ενοράσεις και ενύπνια σε πολλές μοναχές και ο π. Πολύκαρπος ενημέρωσε τον π. Παΐσιο, που ήτα πια Αγιορείτης.


Έτσι το 1971 πήγε στην Κόνιτσα, βρήκε στον Λουκά, όλα τα γραφτά του παπα- Θεόδωρου απ’ τα Φάρασα. Ξεκίνησε ο ίδιος και με πολλές δυσκολίες, απ’ τους απανταχού στην Ελλάδα διασκορπισμένους Φαρασιώτες και συγκέντρωσε αρκετά στοιχεία. Το 1971, αφού τα στοιχεία τα έδωσε για διορθώσεις στην Ι. Μ. Σταυρονικήτα στο Άγιο Όρος (στον τότε Ηγούμενο π. Βασίλειο και στον π. Γρηγόριο) τα εξέδωσε.

Το 1979 εξέδωσε το Γυναικείο Ι. Ησυχαστήριο της Σουρωτής το βίο του Αγίου Αρσενίου, με πολύ περισσότερα στοιχεία, που μάζεψε και έγραψε ο π. Παΐσιος. Οι προσπάθειές του στο εξής ήταν δώσει όλα τα στοιχεία στο σεπτό Πατριαρχείο για την αναγνώριση της αγιότητας του π. Αρσενίου. Να σημειωθεί πως στον π. Παΐσιο ο ανάδοχός του είχε παρουσιασθεί στις 21-2-1971, Ψυχοσάββατο, δύο ώρες πριν βασιλέψει ο ήλιος!!! Δεύτερη φορά έγινε η… συνάντηση στις 29 Μαρτίου 1971 και μίλησε μαζί του!!!


Το 1986 το Οικουμενικό Πατριαρχείο αναγνώρισε και επίσημα την αγιότητα του Π. Αρσενίου του Θαυματουργού και όρισε να εορτάζεται η μνήμη του στις 10 Νοεμβρίου, ημέρα της κοίμησής του.
 ΗΛΙΑΣ   ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ

Τα θυμάσαι τα αδέρφια σου;

Έχουμε να γράψουμε ιστορία ακόμη...