Σάν σήμερα, ἡ θαυμαστή ἐμφάνιση τοῦ Ἁγίου Παντελεήμονος καί τοῦ Ἁγίου Λουκιλιανοῦ στόν Γέροντα Παΐσιο

Ῥωμαίϊκο Ὁδοιπορικό

 «Τό 1979 ὁ Γέροντας Παϊσιος μετακόμισε ἀπό τόν Τίμιο Σταυρό στό κουτλουμουσιανό κελί τῆς Παναγούδας. Ἦταν 3 Ἰουνίου καί ὁ Γέροντας λόγω τῆς μετακόμισης δέν εἶχε βγάλει ἀπό τά κιβώτια τά ἐκκλησιαστικά βιβλία καί δέν ἤξερε ἀκριβῶς τήν ἡμερομηνία οὔτε φυσικά καί τόν ἑορταζόμενο ἅγιο.
Ἔκανε τίς ἀκολουθίες μέ κομποσχοίνι καί ὅταν ἄρχισε νά εὔχεται καί γιά τόν ἅγιό της ἡμέρας, τόν ἀπασχόλησε ὁ λογισμός ποιός ἦταν αὐτός ὁ ἅγιος. Τότε ἐμφανίστηκαν μέσα στό ἐκκλησάκι δύο ἅγιοι, ὁ ἕνας μπροστά καί ὁ ἄλλος ἀπό πίσω. Ὁ δεύτερος ἦταν ὁ ἅγιος Παντελεήμων, τόν ὁποῖο ἀναγνώρισε ὁ Γέροντας. Ὁ πρῶτος ὅμως τοῦ ἦταν ἄγνωστος. Ἀπό τήν ἀπορία τόν ἔβγαλε ὁ ἴδιος ὁ ἅγιος πού τοῦ εἶπε: «Γέροντα, εἶμαι ὁ Λουκιλιανός.» Ὁ Γέροντας δέν πρόσεξε καλά τό ὄνομα καί ρώτησε: «Πῶς; Λουκιανός;». «Ὄχι, Γέροντα. Εἶμαι ὁ Λουκιλιανός.» Καί ἀμέσως οἴ δύο ἅγιοι ἐξαφανίστηκαν. Ὁ Γέροντας ἐντυπωσιάστηκε καί βρῆκε τό μηναῖο τοῦ Ἰουνίου γιά νά βεβαιωθεῖ ἄν γιόρταζε ὁ ἅγιος Λουκιλιανός. Πράγματι ἦταν ἡ μνήμη του.» Ἀπό τό βιβλίο τοῦ π. Διονυσίου Τάτση, «Ὁ ἀσκητής τῆς Παναγούδας», ἔκδοση β΄, Ἰανουάριος

Ῥωμαίϊκο Ὁδοιπορικό