Οι αναγνώστες που μας κάνουν την τιμή να διαβάζουν τη σελίδα και να σχολιάζουν τα άρθρα μας, είναι ως επί το πλείστον υψηλού πνευματικού επιπέδου – από άποψη καλλιέργειας βέβαια και όχι απλά επαγγελματικής μόρφωσης. Ως εκ τούτου θεωρήσαμε σκόπιμο να δημοσιεύουμε περιοδικά κάποια επιλεγμένα σχόλια ορισμένων εξ αυτών, έτσι ώστε να ενημερώνονται καλύτερα οι Έλληνες – όπως τα δύο κατωτέρω, στο άρθρο μας «Ελλάδα, καμένη γη».
Χρήστος Βαγενάς: Αξιέπαινη η προσπάθεια να ανοίξετε τα μάτια των Ελλήνων ψηφοφόρων, αλλά -δεν μπορεί να μην το καταλαβαίνετε- δυστυχώς ματαιοπονείτε. Ο Έλληνας είναι πολιτικά και οικονομικά ανίδεος και ο θρυλικός Ανδρέας έδωσε στη φυλή μας τη χαριστική βολή με την ηλιθιοποίηση του εκπαιδευτικού συστήματος και τη δημιουργία ενός Έλληνα που απαιτεί προνόμια, λεφτά και κοινωνική αναγνώριση, κραδαίνοντας καμιά σαρανταριά πτυχία που έχει συλλέξει με κάθε λογής γαλιφιά, και επιμένοντας ότι ανήκει στον πιο μορφωμένο λαό του κόσμου.
Εκεί που μένω όταν έρχομαι στην Ελλάδα, εύκολα βρίσκεις οδική σήμανση που κανείς δεν σέβεται και μία ασυγχώρητα επιλεκτική αντιμετώπιση του παράνομου παρκαρίσματος από την τροχαία. Αν ζητήσεις από κάποιον δημόσιο υπάλληλο οδηγίες πως να λύσεις κάποιο πρόβλημα δικό σου που ανήκει στην αρμοδιότητά του, δεν υπάρχει περίπτωση να σου δώσει ποτέ επαρκείς οδηγίες. Θα τρέχεις σαν τρελός, και κατά τύχη θα βρεις άκρη.
Αυτή η συμπεριφορά από ανθρώπους που έχουν στα χέρια τους το μονοπώλιο μιας απαραίτητης σφραγίδας, θα έπρεπε να αντιμετωπίζεται με μηδενική ανοχή και ο ανίδεος/αδιάφορος/αγενής υπάλληλος θα έπρεπε να απομακρύνεται από τη θέση του, να επανεξετάζεται επειγόντως και αν δεν διορθώνεται, να απολύεται χωρίς πολλά-πολλά. Αντί αυτού, τέτοιοι τύποι παίρνουν προαγωγή.
Ακόμα χειρότερο είναι όταν κάποιος (σαν εμένα, που επίσης συχνά ματαιοπονεί σχετικά), αφού έχει λύσει τελικά το πρόβλημα, πάει πίσω στον υπάλληλο με τις λάθος οδηγίες και του δίνει μια λεπτομερή, γραπτή διαδικασία με τις σωστές οδηγίες για τον επόμενο πολίτη, και ο υπάλληλος αρνείται να την πάρει. Για το θέμα με την τροχαία δε, και με τα άχρηστα σήματα, όταν αναφέρεται στην αστυνομία, δεν δίνει κανείς μια δεκάρα τρυπημένη. Στου κουφού την πόρτα, όσο θέλεις βρόντα.
Από την άλλη μεριά πιθηκίζουν άλλων χωρών συστήματα με το χειρότερο τρόπο. Για παράδειγμα, δεν μπορούν να καταλάβουν ότι ανεξάρτητη δικαιοσύνη δεν σημαίνει ανεξέλεγκτη δικαιοσύνη. Και με ελάχιστες εξαιρέσεις, πιο σπάνιες από το να σου πέσει το λαχείο, ο κάθε εισαγγελέας έχει καταλήξει να συμπεριφέρεται σαν ένας αγενέστατος και αχαλίνωτος μπαμπούλας που μπορεί να σε ταλαιπωρεί για το τίποτα, αδειάζοντας την τσέπη σου με το «έτσι θέλω» για χρόνια. Καταρρέει η χώρα, είπατε; Το θαύμα είναι πως έχει κρατηθεί τόσα χρόνια χωρίς να καταρρεύσει.
Στέφανος Παπαδόπουλος: Δυστυχώς, η ιστορία και η πρόσφατη κάλπη, έδειξαν την απελπιστική διανοητική κατάσταση των Πολιτών. Ενώ τη προηγούμενη φορά αποδοκίμασαν τη ΝΔ, τη περασμένη εβδομάδα όχι μόνο ψήφισαν το ίδιο κόμμα, αλλά αποθέωσαν ολόκληρη την οικογένεια Μητσοτάκη (σσ. η οποία θα έχει την ίδια εκλογική χρονιά πρωθυπουργό, δήμαρχο της Αθήνας, βουλευτή Κρήτης, ενδεχομένως κοινοτικό επίτροπο, συγγενείς και φίλους!)
Στις βουλευτικές εκλογές, αν γίνουν τον Ιούλιο, θα δώσουν ένα ποσοστό κοντά στο 37% στη ΝΔ και εντός εξαμήνου, το ποσοστό αυτό θα μείνει στο μισό. Πολύ απλά επειδή και ο επόμενος πρωθυπουργός θα αποδεχτεί τεράστιος ψεύτης, αλλά και υπηρέτης των ξένων, σε επίπεδο οικονομικό και εθνικό. Οι θέσεις του και για τα δυο θέματα, είναι τουλάχιστον αντεθνικές, αν όχι προδοτικές για τη χώρα, σε σημείο που απορεί κανείς για την επιλογή του κόσμου.
Δε μπορεί να δεχτεί κάποιος τη δικαιολογία πως ψηφίζουμε τον ένα, τον οποιονδήποτε, για να φύγει ο προηγούμενος. Άλλωστε, αυτό είχε συμβεί και στις προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις, με τα ακριβώς ίδια και αναμενόμενα αποτελέσματα. Από ότι φαίνεται, οι ψηφοφόροι δεν έμαθαν απολύτως τίποτα και συνεχίζουν την ίδια τακτική, η οποία όμως θα έχει την ίδια πορεία για τη καταστροφή.
Θα περίμενε κανείς, επιτέλους, ο κόσμος να καταδικάσει τα νεκρά κόμματα του παρελθόντος και να ενδιαφερθεί να ανακαλύψει κάτι διαφορετικό και καινούργιο. Να κάνει έστω, μια προσπάθεια για να βρει την ουσία, που δεν είναι τίποτα άλλο, από ένα απλό, βατό, εφαρμόσιμο πολιτικό και οικονομικό πρόγραμμα, το οποίο να μπορούν οι πολίτες να εφαρμόσουν, χωρίς να έχουν την ανάγκη των ξένων δανειστών. Δυστυχώς, άλλη μια εκλογική αναμέτρηση, θα χαθεί για τη χώρα και μαζί, ίσως και η ύστατη ευκαιρία για να απεγκλωβιστούμε από το τέλμα της τελευταίας δεκαετίας. Το πιο κρίσιμο χρονικό διάστημα για τη χώρα πλησιάζει και θα είναι το εξάμηνο μετά τις εκλογές, όταν όλα θα είναι ανοιχτά.
https://analyst.gr/2019/06/08/vima-anagnoston/
