Όταν ὁ Γέροντας γηροκομοῦσε τόν μοναχό Νεκτάριο, τόν Ἠπειρώτη τήν καταγωγή, ἄκουγε ἀπ' τό στόμα του πολλά ἀπό τά μετέπειτα γεγονότα (ήταν τότε
γύρω στο 1938, πρίν δηλ. τόν πόλεμο) καί δέν τά ἔδινε σημασία· ἀλλά μετά ὅλα ἔγιναν ἐκτός ἀπό τό τελευταῖο.
Μάξιμος γελώντας «ναί θά βάλουμε καρούλι καί θά φέρουμε τράμ» βλέποντας τα πανύψηλα ὑψώματα ἀπ᾿ ὅπου πέρασε
μετά ὁ δρόμος Καρυῶν-Ἰβήρων πού ἔγινε το 1963 στήν χιλιετηρίδα τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Δεύτερον: εἶπε ὅτι θά γονατίσουν τά Μοναστήρια ἀπό ἔμψυχο ὑλικό· καί τόν ρωτάει ὁ Γέροντας: «γιατί; θά χαθοῦν οἱ ἄνθρωποι;» «ὄχι, λέει, ἀλλά θά φύγουν στό Ἐξωτερικό». Καί πράγματι ὕστερα ἄρχισαν να πηγαίνουν Γερμανία, Αὐστραλία κλπ. Τρίτον: «Θά καοῦν τά τάδε καί τά τάδε Μοναστήρια καί τό Κουτλουμούσι θά κάτσει».
Ἔγιναν ἀκριβῶς ὅπως τά εἶπε. Μάλιστα την παραμονή τῆς πυρκαγιᾶς ὁ Γέροντας περνώντας τυχαία ἀπ’ τοῦ Ξηροποτάμου εἶπε σ᾿ ἕναν Γέροντα που συνήντησε να προσέχουν γιατί αὐτό κι᾿ αὐτό εἶπε ἕνα ἅγιο Γεροντάκι. «Μετά Χριστόν πᾶς προφήτης γάϊδαρος» ἦταν ἡ ἀπάντηση· καί τήν ἄλλη μέρα ἡ φωτιά. Τέταρτον: «Ἕνα ἔθνος θά μᾶς τσαλαπατίσει (δέν εἶπε ὄνομα) μετά θά προσευχηθοῦμε νά φύγουν, ἀλλά οἱ ἕλληνες θά σφαχτοῦν μεταξύ τους». Ἔγιναν ἀκριβῶς. Πέμπτον: «Οἱ Ἑβραῖοι θά κάνουν κράτος (ἔγινε τό 1948), ἡ Ιερουσαλήμ θά καταπατηθεῖ». (Ἔγινε κι' αὐτό). ῞Εκτον: «Μετά ὁ πόλεμος θά πάει κάτου-κάτου». (Δέν εἶπε ὄνομα). Καί ὁ Γέροντας: «ἔ κάτου-κάτου εἶναι ἡ Περσία· στήν ἄκρη τοῦ κόσμου εἶναι, μακρυά ἀπό μᾶς, ἄς πάει» «Ναί ἀλλά ὅταν γυρίσει πίσω», λέει ὁ Γ. Νεκτάριος, «τόν οὐρανό δέν θά δεῖτε». «Γιατί τί θά γίνει; ἔκλειψις ἡλίου;» ρωτᾶ ὁ Γέροντας «Ὄχι», ἦταν ἡ ἀπάντηση,
«ἀλλά ἀπ’ τά ἀεροπλάνα». ῞Εβδομη: προφητεία λοιπόν πού εἶναι ἡ μόνη πού δέν ἔγινε ἀκόμα ἀλλά θά γίνει, λέει ὁ Γέροντας, «τό κουκούλι ἔβγαλε φτερά καί νά δοῦμε πόσοι θά μείνουν». «Τό καζάνι βράζει».
Αὐτός ὁ πάτερ Νεκτάριος εἶπε καί πολλές ἄλλες «ἐσωτερικές» προφητεῖες τῆς Μονῆς, π.χ. ἐδῶ θά περάσει δρόμος
(στή Σκήτη τοῦ Προδρόμου τῆς Μονῆς πού φαίνονταν τελείως ἀπίθανο) καί πέρασε τώρα στις μέρες μας, «ἕνα νερό θά πάει
ἀπ’ τοῦ Θεολόγου στόν Προφήτη Ἠλία», πρᾶγμα τελείως ἀπίθανο λόγω τῆς κλίσεως τοῦ ἐδάφους, καί πῆγε τώρα τό 1981 μέ λάστιχο πλαστικό.
Πῶς ἀξιώθηκε τέτοιο χάρισμα; Διότι ήταν βιαστής, λέει ὁ Γέροντας. Κοιμοῦνταν σέ ξύλο χωρίς στρῶμα. Τό τυρί του τὄδινε ἐλεημοσύνη. Ηταν ταπεινός καί εἶχε ἀγάπη μεγάλη καί ἄλλες ἀρετές κρυφές πού ἀγαπᾶ ὁ Κύριος κι᾿ ἄς ἦταν σέ ἰδιόρρυθμο.
Athos Library
Αγιορειτική Βιβλιοθήκη
ΟΑΟΑ ΜΆΞΙΜΟΣ. Ο ΆΓΙΟΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΌΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΜΟΝΑΡΙΟΣ ΤΉΣ ΠΟΡΤΑΙΤΙΣΣΑΣ ΤΏΝ ΙΒΗΡΩΝ.
