Η Δύση προσπαθεί να κερδίσει τον πόλεμο με τα ψέματα. Με την επικοινωνία. Μόνο που ο πόλεμος δεν παίζεται στα κανάλια, στα ραδιόφωνα και στις εφημερίδες, αλλά στο πεδίο. Στο πεδίο της μάχης και στο πεδίο της οικονομίας.
Μόλις ο Πούτιν κήρυξε τον πόλεμο στην Ουκρανία όλοι οι λαοί της Ευρώπης δέχθηκαν ένα επικοινωνιακό σφυροκόπημα, το οποίο υποστήριζε πως ο ρωσικός στρατός έπαθε κάζο και κόλλησε στις λάσπες. Το οποίο υποστήριζε ότι με τις κυρώσεις που αποφάσισαν η Αμερική και η Ευρωπαϊκή Ενωση κατά της Ρωσίας είναι θέμα χρόνου η πτώση του προέδρου Πούτιν.
Είναι θέμα χρόνου η καταστροφή της ρωσικής οικονομίας. Είναι θέμα χρόνου η αποχώρηση όλων των μεγάλων ξένων επιχειρήσεων από τη Μόσχα. Για να είναι, μάλιστα, καθολικό το μήνυμα και να μην υπάρξει η παραμικρή αμφισβήτηση περί αυτού, η φιλελεύθερη Ευρώπη αποφάσισε να βάλει λουκέτο εντός της επικρατείας της στο ειδησεογραφικό πρακτορείο Sputnik και στο Russia Τoday.
Πού οδήγησε, όμως, ο ολοκληρωτικός πόλεμος της επικοινωνίας; Απάντηση: πουθενά. Ούτε οι κυρώσεις γονάτισαν τον Πούτιν, αντιθέτως τον δυνάμωσαν, ούτε στο πεδίο της μάχης ηττήθηκε. Στην πραγματικότητα αυτή τη στιγμή επικρατεί, και μάλιστα έχοντας χρησιμοποιήσει όλο τον παλαιό και απαρχαιωμένο εξοπλισμό της Σοβιετικής Ενώσεως. Αν δεν το έχουμε καταλάβει, ο Πούτιν κάνει πόλεμο στην Ουκρανία με τα παλιά όπλα. Πού να ρίξει στη μάχη και τα νέα.
Η Δύση, όμως, παρά ταύτα επιμένει να κάνει πόλεμο με τα ψέματα. Επαναλαμβάνω: Με τα ψέματα! Από προχθές που τέθηκε το ζήτημα της διακοπής της ροής του ρωσικού φυσικού αερίου προς όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης οι δηλώσεις πολιτικών, αλλά και τα ρεπορτάζ των ευρωπαϊκών μέσων ενημέρωσης είναι καρμπόν. Ομιλούν για τον εκβιασμό του Πούτιν προς την Ευρώπη. Αλλά για ποιον εκβιασμό μιλάμε; Ο Πούτιν δεν εκβιάζει την Ευρώπη. Ο Πούτιν υλοποιεί την επιθυμία της Ευρώπης. Την επιθυμία της Αμερικής. Την επιθυμία της Δύσης.
Για να απεξαρτηθεί η Ευρώπη από το ρώσικο μονοπώλιο στο φυσικό αέριο δεν έγινε ο πόλεμος; Για να τιναχτεί στον αέρα η συμφωνία Γερμανίας – Ρωσίας για την κατασκευή του Nord Stream δεν έγινε ο πόλεμος; Για να αντικαταστήσουμε τη ρωσική με την αμερικανική εξάρτηση δεν έγινε ο πόλεμος; Ε, λοιπόν, ο Ρώσος πρόεδρος ικανοποιεί τις επιθυμίες μας. Διακόπτει τη ροή. Προς τι η διαμαρτυρία; Αφού δεν ήμασταν ευτυχισμένοι με το φτηνό ρωσικό φυσικό αέριο που τροφοδοτούσε τις οικονομίες μας επί 70 χρόνια και αφού διψούσαμε τόσο πολύ για αμερικανικό υγροποιημένο φυσικό αέριο χωρίς αγωγούς, γιατί λέμε ψέματα και μιλάμε διαρκώς για εκβιασμό του Πούτιν; Τι περιμέναμε, δηλαδή; Να του επιβάλουμε κυρώσεις, να καμαρώνουμε ότι διαλύεται, να δηλώνουμε υπερηφάνως ότι οι κυρώσεις έχουν στόχο την εσωτερική αναταραχή στη Ρωσία και την ανατροπή του από τους ολιγάρχες και ως επιβράβευση να λαμβάνουμε απρόσκοπτη ροή φυσικού αερίου; Πού υπάρχουν γραμμένα αυτά; Πραγματικά έχει χαθεί η λογική. Και αφού χάθηκε η λογική, σύντομα θα επικρατήσει το συναίσθημα. Της οργής. Οσα ψέματα και να ειπωθούν, όσα Sputnik και να κλείσουν για να μη μαθαίνουμε την άλλη άποψη, οι λαοί στο τέλος θα καταλάβουν, γιατί μπορούν να κάνουν κάτι εξαιρετικά απλό: τη σύγκριση του χθες με το σήμερα.
Με Ρωσία ζεσταινόμασταν (φθηνά), με Δύση ξεπαγιάζουμε (ακριβά). Αυτή την καταλυτική σύγκριση κανένα ψέμα, καμιά συκοφαντική δήλωση, καμιά ρητορεία δεν μπορεί να την κρύψει. Αδειάζει η Ευρώπη από ρωσικό φυσικό αέριο, αλλά -τι περίεργο- δεν υπάρχει επαρκές αμερικανικό για να το αντικαταστήσει. Δεν απέχει από την πραγματικότητα η εκτίμηση πως στο μέλλον, όταν θα μιλάμε για τη Δύση, θα εννοούμε την Αμερική, τη Μεγάλη Βρετανία και τις χώρες της Κοινοπολιτείας. Οι ίδιοι οι λαοί της Ευρώπης θα επαναστατήσουν κατά των κυβερνήσεών τους, που τους λένε ωμά και χωρίς να κοκκινίσουν ότι θα επιστρέψουμε στους χειμώνες του 1942.
Θα κάνω ακόμη μία εκτίμηση, ακραία, όπως ακραίοι είναι και οι καιροί που ζούμε. Αν τα πράγματα εξελιχθούν όπως προβλέπεται και δεν βάλει ο Θεός το χέρι Του, θα είναι οι Ευρωπαίοι ηγέτες που θα θεωρηθούν από τους λαούς τους εγκληματίες πολέμου και θα οδηγηθούν στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο. Μαζί ή χωρίς τον Πούτιν. Τα ψέματα δεν αντέχουν πια. Η Δύση χάνει τον πόλεμο στο πεδίο, χάνει τον πόλεμο και στην επικοινωνία. Χάνει τον πόλεμο και ιδεολογικά, στις αξίες. Αδύνατον να σε πείσει τηλεόραση ότι αυτό που ζεις δεν είναι αυτό που ζεις αλλά αυτό που σου λένε οι άλλοι ότι ζεις. Σύντομα βλέπω την ευρωπαϊκή ηγεσία εξορία στη Σιβηρία. Με φύλλο πορείας από τους λαούς της.
