Μέσα σε όλο αυτό το κλίμα "αγάπης" που κυριαρχεί και έξω αλλά κυρίως εδώ μέσα, ο τελευταίος στόχος είναι ο Σερβετάλης που αποφάσισε να αποχωρήσει από την παράσταση μετά από την επιβολή των νέων μέτρων σύμφωνα με τα οποία, στο θέατρο δεν μπορείς να πας ούτε με rapid test. Πήρε την απόφαση γιατί δεν ήθελε αυτό τον διαχωρισμό μεταξύ των ανθρώπων.
Από χθες λοιπόν τον βρίζουν και ο καθένας λέει το μακρύ του και το κοντό του γιατί πρέπει να έχουμε άποψη για όλα. Γιατί πριν πάρει την απόφασή του, έπρεπε να ρωτήσει τον Μάκη, τον Τάκη και την Σούλα να του δώσουν το ok.
Αλλά δεν σταματάει εκεί. Πέρα από τα μπινελίκια, κάποιοι θεωρούν πως ο Σερβετάλης έχει υποστεί βλάβη λόγω της πίστης του Στον Θεό. Με λίγα λόγια, από ότι καταλαβαίνω, όποιος πιστεύει Στον Θεό είναι βλαμμένος.
Υποθέτω πως οι γονείς και οι παπούδες αυτών που θεωρούν πως όταν πιστεύεις, έχεις υποστεί βλάβη, ήταν βλαμμένοι που πίστευαν, που άναβαν τα καντηλάκια τους, που προσεύχονταν, που πήγαιναν εκκλησία, που κοινωνούσαν. Μεγάλωσαν λοιπόν σε οικογένειες βλαμμένων.
Αλλά ξεχνάω πως τότε ήταν εντάξει να πιστεύεις Στον Θεό. Τώρα είναι ντεμοντέ ρε παιδί μου. Τώρα προχώρησε ο κόσμος. Ποιος Θεός; Είμαστε με τα καλά μας;
Τώρα είσαι in όταν δημοσιεύεις φιλοσοφίες του Osho (ένα από τα μεγαλύτερα καθάρματα, υπάρχει και σχετικό ντοκιμαντέρ για το πόσο απατεώνας ήταν), όταν δημοσιεύσεις αποφθέγματα του Δαλάι Λάμα ή του Κρισναμούρτι, είναι in να ασχολείσαι με βουδισμό, ινδουισμό, με ότι θέλεις τέλοσπάντων, εκτός από τον Χριστιανισμό. Μόνο λόγια Του Χριστού μην αναφέρεις γιατί τότε είσαι βλαμμένος και Χριστιανοταλιμπάν.
Μα πόσο βαθιά νυχτωμένοι είναι κάποιοι άνθρωποι. Έχουν άποψη για κάτι που δεν φρόντισαν να γνωρίσουν ποτέ. Που δεν ενδιαφέρθηκαν ποτέ να μάθουν τι είπε Ο Χριστός και τι έπραξε. Ένας Θεός που το όνομά Του είναι Αγάπη. Που αγκάλιασε την πόρνη, τον ληστή, τον λεπρό και τον κάθε αμαρτωλό και κατηγορήθηκε και βασανίστηκε γι' αυτό.
Φτάσαμε στο 2021 και το μόνο που ξέρουμε να κάνουμε σωστά είναι να προσβάλλουμε τον άλλο για τα πιστεύω του, να τον χαρακτηρίζουμε και να του κολλάμε ταμπέλες. Να κρίνουμε και να κατακρίνουμε κάθε κίνηση, λέξη ή απόφαση ενός ανθρώπου, λες και είναι δικιά μας δουλειά.
Πόσο πιο όμορφος θα ήταν ο κόσμος μας αν ο καθένας κοίταζε λίγο τα του εαυτού του και άφηνε στην άκρη τις επιθέσεις στους άλλους ανθρώπους.
Με αγάπη από μια βλαμμένη που πιστεύει Στον Θεό και έχει υποστεί ανεπανόρθωτη βλάβη. Και χαίρεται πολύ γι΄αυτό !
πηγή
