Όταν μιλούν οι Άγιοι,
οι κληρικοί σωπαίνουν!
Γιατί είναι Του Θεού ή φωνή.
Δεν το καταλαβαίνουν;
Και δεν φοβούνται μια σταλιά,
μη γίνουν Θεομάχοι, μήπως πλανήσουν τους πιστούς ,
μήπως βρεθούν σε μάχη,
με τους Αγίους τους τρανούς,
μήπως με τους αγγέλους, μη με Τον ίδιο τον Χριστό και πέσουν σε σκοπέλους,
όταν μιλούν για εμβόλια,
όταν μας τα συστήνουν,
όταν για μάσκες μας μιλούν,
μή, Τον Χριστό προδίδουν;
Το "Στώμεν Καλώς ", ας ακουστεί,
και ας μας συγκλονίσει!
Και το σκοτάδι το βαθύ
αυτό να το διαλύσει!
Να γονατίσει ο Κληρικός
μπροστά εις Τον Θεό μας!
Να πει, "ήμαρτον Κύριε",
Μήπως και εσκανδάλισα
ψυχές των Χριστιανών μας;
Έχει ο καθένας μια ψυχή
και θα την παραδώσει
στα Χέρια Του μοναδικού Κριτή!
Κανείς δεν θα γλυτώσει,
από την πίκρα την βαθειά
στο βλέμμα Του Κυρίου,
όταν δεν ήταν άξιος
Ποιμένας του Ποιμνίου!
Όσον καιρό απέμεινε
ας εκμεταλλευτούμε!
Τα λάθη μας τα τραγικά
σύντομα να τα δούμε!
Να επιστρέψει η ψυχή
εκεί απ' όπου εδόθη
η υψηλότερη τιμή
που μια ψυχή θα επόθη,
σ' Εκείνον που του χάρισε
με τόση εμπιστοσύνη,
τον ρόλο του Οδηγητή
να διακονεί Την Ποίμνη!
Και όμως δεν εμπόρεσε!
Ποιός ξέρει την αιτία;
Είναι η λήθη, η άγνοια,
μήπως η ραθυμία;
Μήπως βαθειά επόθησε
εγκόσμια μεγαλεία;
Ή μήπως απλά "ενέδωσε"
σε κάθε εξουσία;
Επιστροφή! Επιστροφή
στον Δρόμο των Πατέρων!
Επιστροφή στην αρετή
αληθινών Ποιμένων!
Το κόστος είναι ελάχιστο
και πρόσκαιρο πολύ!
Αρχιερείς, γυρίσατε
την ύστατη στιγμή!
Και θυμηθείτε τον αυστηρό
λόγο του Ευαγγελίου,
για όποιον εσκανδάλισε,
"ετούτο το παιδίο",
πως θα ' ταν προτιμότερο
μυλόπετρα να δέσει,
στον τράχηλό του, και ευθύς,
στο πέλαγος να πέσει!
Μα, αν έχετε μετάνοια,
ζητείστε μας συγνώμη.
Συγνώμη που να 'ναι αληθινή
που και τις πέτρες λιώνει!
Θα δείχνατε τότε και σ' εμάς πώς να μετανοούμε.
Ίσως κι εμείς δεν ξέρουμε
συγνώμη πώς να πούμε!
Και όλα θα σας συγχωρεθούν
και θα ' χετε ελπίδα
στο Μέγα Έλεος του Θεού,
όταν θα "ταξιδεύετε ",
για την Γλυκειά και αιώνια Πατρίδα!
Με πόνο ψυχής
Δέσποινα πρεσβυτέρα
