Ο Άγιος νεομάρτυς Ιωάννης ο εκ Σφακιών της Κρήτης

(...)Την ώρα εκείνη βρήκε την ευκαιρία και έτρεξε κοντά του ή κόρη του Τούρκου κριτή και με λόγια τρυφερά προσπα­θούσε να του αλλάξει τη γνώμη και να τον παγιδεύσει στις άνομες επιθυμίες της

Από τα ένδοξα και ηρωικά Σφακιά της Κρήτης καταγόταν ό άγιος Ιωάννης ό νεομάρτυς πού εορτάζουμε στις 15 Σεπτεμβρίου.

Ε­παγγελματικοί λόγοι τον είχαν αναγκά­σει - από νέο ακόμα - να βρεθεί στην εύφορη γη της Μικρασίας και εκεί να εργάζεται ως γεωργός στη Νέα Έφεσο (σημερινό Kusadasi). Αρραβωνιασμένος με μία ευσεβή κόρη ζούσε με τιμιότητα και σωφροσύνη. Ό Ιωάννης αγαπούσε πολύ τον Θεό. Συμμετείχε στις ιερές Ακο­λουθίες της Εκκλησίας μας και τιμούσε με ευλάβεια τις εορτές των Αγίων μας.Ήταν 29 Αυγούστου του έτους 1811, ημέρα της εορτής της απότομης της τίμιας κεφαλής του αγίου Ιωάννου του Προδρόμου. Λίγο πιο έξω από τη Νέα Έφεσο γινόταν πανηγύρι στη μνήμη του Αγίου. Εκεί βρισκόταν και ό Ιωάννης και πανηγύριζε με άλλους δύο γνωστούς φίλους του από τα Σφακιά. Συνέβη ό­μως την ώρα εκείνη να περάσουν από δίπλα τους άνθρωποι του Τούρκου αγά. Και ζήτησαν με έντονο τρόπο από τούς τρεις αυτούς Έλληνες κεφαλικό φόρο. Οι νέοι δεν θέλησαν να πληρώσουν. Διαμαρτυρήθηκαν έντονα. Ακολούθησε καυγάς και αιματηρή συμπλοκή, πού ά­φησε νεκρό έναν από τούς Τούρκους. Έντρομοι οι δύο από τούς Σφακιανούς έφυγαν τρέχοντας να κρυφτούν φοβού­μενοι τα αντίποινα. Ό Ιωάννης έφυγε και αυτός άλλα με ήσυχη συνείδηση, διότι δεν είχε ανακατευθεί με το φόνο, και επέστρεψε ειρηνικός στις δουλειές του αγρού του. Την επόμενη όμως ήμε­ρα έφθασαν εκεί εξαγριωμένοι οι Αγαρηνοί. Άρπαξαν βίαια τον αθώο Ιωάν­νη κατηγορώντας τον ως υπεύθυνο του φόνου. Και τον έσερναν στο δρόμο κτυ­πώντας τον με «βαρβαρικό θυμό». Έτσι βαθιά πληγωμένο και αιμόφυρτο τον έ­ριξαν στη φυλακή «ως κακούργο».

Ό κριτής διέταξε να μείνει εκεί ό Ιω­άννης 16 μέρες εγκαταλελειμμένος, «α­παρηγόρητος» από φίλους και χωρίς τροφή. Οι δεσμοφύλακες όμως του πε­τούσαν κάπου - κάπου λίγα ψίχουλα. Ό Ιωάννης υπέμενε με καρτερία και με πίστη και υπομονή τα παθήματα αυτά και περίμενε από τον πανάγαθο Θεό λύ­ση στο πρόβλημα. Θα τον άφηναν άρα­γε ελεύθερο ή θα ακολουθούσε την οδό του μαρτυρίου; Ό ίδιος ήταν έτοιμος να υποταχθεί με χαρά στο θέλημα του Κυρίου του. Την απόφαση την είχε πάρει μέσα του σταθερά. Δεν θα φοβηθεί τις απειλές των Τούρκων ούτε θα υποκύψει στα δελεάσματά τους. Και θα παραμεί­νει πιστός μαθητής του Ιησού Χριστού. Και να! ή ώρα της επιλογής έφθασε. Του προτείνουν μια συμβιβαστική λύση:

«Φαίνεται, του λένε, πώς είσαι αθώος. Αλλά εάν θέλεις να σώσεις τη ζωή σου, πρέπει να αρνηθείς την πίστη σου, να γί­νεις μουσουλμάνος, να πάρεις τη θέση του φονευθέντος. 'Αν δεν συμφωνείς, σε περιμένει ή αγχόνη».

Ό αθλητής του Χρίστου Ιωάννης ατά­ραχος έδωσε αμέσως απάντηση που κα­τέπληξε: «Χριστιανός έγεννήθηκα, Χριστιανός θέλω να αποθάνω. Ιω­άννης ονομάζομαι. Δεν αλλάζω ούτε το όνομα μου ούτε και την πίστη μου». Το πρόσωπο του έλαμπε ολόκληρο.

Την ώρα εκείνη βρήκε την ευκαιρία και έτρεξε κοντά του ή κόρη του Τούρκου κριτή και με λόγια τρυφερά προσπα­θούσε να του αλλάξει τη γνώμη και να τον παγιδεύσει στις άνομες επιθυμίες της.

Ό Ιωάννης όμως απαθής και αδιάφο­ρος, ενισχυόμενος από την παντοδύ­ναμη θεία Χάρη του Κυρίου Ιησού Χρί­στου, διέλυσε και αυτή την καλοστημένη διαβολική παγίδα με τη σταθερή άρνη­ση του. Και έτσι τελείως ελεύθερος, «φαι­δρός και άγαλλόμενος», κατά τον βιο­γράφο του, πορεύθηκε τον δρόμο του μαρτυρίου του ικετεύοντας συνεχώς την Παναγία μας: «Ύπεραγία Θεοτόκε, βοήθει μοι». Και όσους χριστιανούς συναν­τούσε στο δρόμο, τούς παρακαλούσε να τον συγχωρήσουν.

Πανέτοιμος στάθηκε στον τόπο του μαρτυρίου. Γαλήνιος, ειρηνικός και προσευχόμενος παραδόθηκε στα χέρια των δημίων. Σε λίγο υψωμένος στην αγχό­νη προσέφερε στον Κύριο σαν το πιο ευωδιαστό θυμίαμα την τελευταία ανα­πνοή της ζωής του. Μια νεανική σφρι­γηλή καρδιά έπαψε να κτυπά στη γη αυτή. Μια αγνή ψυχή φτερούγισε για τον ουρανό. Ήταν 15 Σεπτεμβρίου του 1811.

Το αιωρούμενο τίμιο σώμα του μάρ­τυρος εκείνη τη νύχτα πλημμύρισε από ουράνιο ιλαρό φως, πού άφησε έκθαμ­βους πλήθος Τούρκων καμηλιέρηδων πού έτυχε να διανυκτερεύουν στην ύπαι­θρο. Ή είδηση διαδόθη­κε αστραπιαία. Κρέμα­σαν τον αθώο Ιωάννη.

Μετά από τρεις ήμερες οι χριστιανοί με ευλά­βεια παρέλαβαν το σε­πτό ιερό λείψανο του νεομάρτυρος Ιωάννου και το ενταφίασαν με τιμές στο προαύλιο του ιερού Ναού του Άγιου Γεωργί­ου της Νέας Εφέσου. Μία ήμερα μετά την ε­ορτή της Υψώσεως του Τιμίου και Ζω­οποιού Σταυρού ό άγιος Ιωάννης ό εκ Σφακιών αξιώθηκε να υψωθεί στην αγχόνη του μαρτυρίου του για την αγάπη του Χρίστου.

'Άς χαιρόμαστε όλοι, πολύ δε περισ­σότερο οι σύγχρονοι πιστοί νέοι μας, για­τί στο χορό των Αγίων έχουμε τέτοιους «δυνατούς» και γενναίους εκπροσώ­πους μας. Μαζί όμως με τη χαρά μας ας αγωνιζόμαστε να βαδίζουμε και με συν­έπεια το δρόμο της χριστιανικής ζωής. Έτοιμοι για κάθε θυσία και για κάθε μορφή ομολογίας για την αγάπη και την αλήθεια του Χριστού. Με τη δύναμη και τη χάρη του ζωοποιού Σταυρού όλα εί­ναι εύκολα και δυνατά και στους πιο δύσκολους καιρούς.

«Σταύρου ένδεδυμένος την πανοπλίαν, του εχθρού κατέβαλες την δυναστείαν, και στερρώ φρονήματι ύπέμεινας, τον δι^’ αγχόνης θάνατον διό Χριστός σε άξίως έδόξασεν, Ιωάννη». «Ένδοξε Νεομάρτυς Ιωάννη, αδιαλείπτως ικέτευε υ­πέρ των ψυχών ημών». Αμήν. ■(Από τον "ΣΩΤΗΡΑ")