Στα τέλη της ζωής του και ενώ είχε ήδη αγιάσει όπως ομολογούσαν και οι αδελφοί του στο μοναστήρι που τον αποκαλούσαν χαρακτηριστικά, «ο Τούρκος», είχε ένα πολύ χαρακτηριστικό όραμα για την παλιά του θρησκεία και τον λεγόμενο προφήτη Μωάμεθ.
Το όραμα του ήταν το εξής «Και τότε φάνηκε μπροστά μου, ανάμεσα σε μένα και το παραπέτασμα μια μεγάλη σκοτεινή και βαθιά άβυσσος σαν χαράδρα, αλλά το σκοτάδι αυτής της χαράδρας δεν με εμπόδιζε να διακρίνω στο βάθος τον βασιλιά του σκότους, έτσι όπως τον απεικονίζουν στις εικόνες . Στα χέρια του κάθονταν ο Ιούδας που κρατούσε ένα σακούλι. Δίπλα του ο ψευδοπροφήτης Μωάμεθ, που φορούσε ένα ράσο πράσινου χρώματος και πάνω στο κεφάλι του ένα πράσινο τουρμπάνι. Γύρω από τον σατανά, ο οποίος ήταν στο κέντρο της αβύσσου, είδα πάρα πολλούς ανθρώπους διαφόρων ηλικιών, άντρες και γυναίκες, αλλά δεν αναγνώρισα κανένα από τους γνωστούς. Και μέσα από την άβυσσο ανέβαιναν σε μένα φωνές απελπισμένες και φρίκης, φωνές που δεν μπορείς να περιγράψεις με λόγια».
Για την ΟΠΤΙΝΑ έχουν γραφεί πάρα πολλά, καθώς ήταν ένας από τους μεγαλύτερους φάρους της Ορθοδοξίας και γι αυτό το πολεμήθηκε με λύσσα από το σοβιετικό καθεστώς, όμως μετά την κατάρρευση του αναστήθηκε κυριολεκτικά και σήμερα λειτουργεί και πάλι σαν μοναστήρι.
+ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
