Μια μέρα είχα πέσει να κοιμηθώ, μα δεν ήταν ύπνος αυτός... Και βλέπω πως ανεβαίνω στον ουρανό, πως πήγαινα για την Κρίση! Ανέβαινα, ανέβαινα, ανέβαινα... Είχα αφήσει τον κόσμο και ανέβαινα. Και καθώς ανέβαινα, με είπε η συνείδησή μου:
- Τώρα πας να Κριθείς. Εάν αποτύχεις και δεν κατορθώσεις να σωθείς, σκέψου που θα πας!....
Αυτό ήταν! Αμέσως σκέφτηκα, ότι υπάρχει η πιθανότητα να μην σωθώ και ένοιωσα φόβο και κόλαση μέσα μου. ''Τι πρόκειται να τραβήξω αν δεν σωθώ'', σκέφτηκα. ''Αλίμονο μου!''...
Την έζησα αυτήν την κατάσταση στην πραγματικότητα, διότι δεν ήταν όνειρο αυτό που έβλεπα. Ήμουνα ξυπνητός και τα είχα 400! Έτρεμα ολόκληρος! Προσευχόμουνα να μην φτάσω ακόμα στην Κρίση, μια και τώρα γνώριζα πιο καλά, το τι γίνεται μετά θάνατο, ώστε να επιστρέψω στον κόσμο και να ζήσω πιο πνευματικά. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή, σταματάω να ανεβαίνω και παίρνω την κατιούσα για να επιστρέψω στον κόσμο.
Επέστρεψα έτσι στον εαυτόν μου και είχα μια ανάπαυση, που γύρισα πίσω. Την έζησα λοιπόν την έξοδο της ψυχής... Φοβερή εμπειρία και στιγμή!
Μια άλλη φορά πάλι εκεί που έφτιαχνα κομποσχοίνι, ξαφνικά άνοιξε το μυαλό μου, άνοιξε η ψυχή μου και έβλεπα όπως ο Αδάμ πριν την πτώση. Μια παραδεισένια κατάσταση... Έζησα μια σπάνια γεύση... Όπως στην πρώτη κατάσταση έζησα μια κατάσταση κολασμού, έτσι στην δεύτερη έζησα μια παραδεισένια κατάσταση. Είναι σαν να μου έλεγε ο Θεός:
- Προχώρα στην πνευματική ζωή, διότι αλλιώς κοίτα τι θα χάσεις και άμα κολαστείς, κοίτα που θα πεις και τι θα ζήσεις. Διάλεξε λοιπόν και πάρε.. σε αφήνω στην κρίση σου...
Γέροντας Εφραίμ τής Αριζόνας.
Άς είναι ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ καί να πρεσβεύει υπέρ ημών.....εκεί μετά τών Αγίων πού θά βρίσκετε
δείτε και...
Εκεί στην Αριζόνα...
