«Η ιστορία επαναλαμβάνεται», είπε κάποτε ο Μαρξ. «Άλλοτε υπό μορφή τραγωδίας και άλλοτε υπό μορφή φάρσας».
Όσα τεκταίνονται τις τελευταίες ημέρες με την ασυγκράτητη και ατιμώρητη επιθετικότητα της Τουρκίας, παραπέμπουν σε ιστορικά γεγονότα, τα οποία όφειλαν να διδάξουν, επιτέλους, τους ηγέτες του Ελληνισμού.
Στις 29 Σεπτεμβρίου 1938, στο Μόναχο, υπογράφτηκε μεταξύ των Υπουργών Εξωτερικών της Γαλλίας, Νταλλαντιέ, της Βρετανίας, Τσιάμπερλεν και των ηγετών της ναζιστικής Γερμανίας, Χίτλερ και της Ιταλίας, Μουσολίνι, η κατάπτυστη Συμφωνία του Μονάχου.
Στόχος, να αποτραπεί, δήθεν, πολεμική σύρραξη μεταξύ της χιτλερικής Γερμανίας και της Τσεχοσλοβακίας, αλλά στην ουσία να επισημοποιηθεί η αρπαγή και η προσάρτηση της Σουδητίας στο Τρίτο Ράιχ.
Από τις 4 έως 11 Φεβρουαρίου 1945, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, Ρούζβελτ, ο ηγέτης της ΕΣΣΔ, Στάλιν και ο Βρετανός Πρωθυπουργός, Τσώρτσιλ, οι τρεις νικητές του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, συναντήθηκαν στη Γιάλτα της Ρωσίας για την πραγματοποίηση της δεύτερης συνόδου κορυφής (είχε προηγηθεί ανάλογη διάσκεψη στην Τεχεράνη από τις 28 Νοεμβρίου έως την 1η Δεκεμβρίου του 1943).
Κατά τη διάρκεια των συζητήσεων για το μοίρασμα του κόσμου σε σφαίρες επιρροής, ο αδίστακτος Στάλιν προέτασσε συνεχώς απαιτήσεις. Ο ασθενών Ρούζβελτ επιδίωκε να εξευμενίσει τον Γεωργιανό δικτάτορα με την απέλπιδα προσδοκία ότι και αυτός θα ανταποκρινόταν σε αμερικανικά αιτήματα. Ο σύμβουλός του, Μπούλιτ, ο οποίος γνώριζε καλύτερα τις μεθόδους Στάλιν, υπέδειξε έντονα: «Κύριε Πρόεδρε, δεν έχετε να κάνετε με τον δούκα του Νόρφολκ, αλλά με έναν Καυκασιανό ληστή»!
Κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων στη Λωζάννη (Νοέμβριος 1922-Ιούλιος 1923), μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, ο Ελ. Βενιζέλος αγωνιζόταν να περισώσει ό,τι ήταν δυνατόν. Ο υπαρχηγός του ελληνοκτόνου Ατατούρκ, Ισμέτ Ινονού, κατά πάγια τουρκική πρακτική, διαρκώς απαιτούσε από την ηττηθείσα Ελλάδα και νέες υποχωρήσεις.
Σε τέτοιο βαθμό έφτασε η αρπακτικότητα του Ινονού, ώστε, ακόμα και ο Βρετανός Υπουργός Εξωτερικών, λόρδος Κώρζον, που εκπροσωπούσε τη χώρα του στις διαπραγματεύσεις, αγανάκτησε.
Στην κορύφωση, λοιπόν, της διαπραγμάτευσης, ο Βενιζέλος ρώτησε τους επιτελείς του τι να πράξει. Και πήρε μίαν τολμηρή μεν αλλά ρεαλιστική απάντηση από τον ειδικό σύμβουλό του, Άγγελο Ιωαννίδη, παλαιό Κωνσταντινουπολίτη, η οποία διαζωγραφίζει ανέκαθεν τις ελληνοτουρκικές σχέσεις:
«Το πρόβλημα των σχέσεών μας με την Τουρκία είναι πρόβλημα ανδρισμού. Αν τους δείξωμεν τον ανδρισμόν μας, μας δείχνουν τα οπίσθιά τους. Αν τους δείξωμεν τα οπίσθιά μας, μας δείχνουν τον ανδρισμόν των».
Οι Τούρκοι, ποιους σεβάστηκαν μέχρι σήμερα; Τον Βενιζέλο, τον Μεταξά και τον Παπάγο επειδή μόνον αυτοί τούς έδειξαν τον ανδρισμόν τους. Από το 1974, πώς ενεργεί ο Ελληνισμός; Δείχνει διαρκώς τα οπίσθιά του στον Τούρκο βιαστή. Η Αθήνα και η Λευκωσία δεν εννοούν να αντιληφθούν μερικές ωμές και σκληρές αλήθειες.
-Πρώτον, εάν αλωθεί η Κύπρος, τότε είναι ζήτημα χρόνου και η άλωση της Ελλάδος και η αρπαγή του Αιγαίου και της Δυτ. Θράκης.
-Δεύτερον, εάν ο χιτλερικός Αρμαγεδδώνας δίδαξε κάτι στην ανθρωπότητα, είναι το χρυσό αξίωμα του Πλίνιου: «Να μην προκαλούν τον πόλεμο αλλά και να μη φοβούνται». Δηλαδή, αν αφήσουν τον βάρβαρο να αντιληφθεί ότι τον φοβούνται, θα χάσουν τον πόλεμο πριν προλάβουν να τον κάνουν…
-Τρίτον, έχουν να αντιμετωπίσουν έναν Ασιάτη ληστή και άρπαγα και όχι έναν πολιτισμένο αντίπαλο.
Από τις 4/5/2019, η Τουρκία ξεκίνησε τον τρίτο Αττίλα, καθ’ ομολογίαν και του Προέδρου Αναστασιάδη. Μας κήρυξε ξανά πόλεμο! Σε διάστημα εφτά μηνών, ο ασυγκράτητος, πλέον, σουλτάνος, εισέβαλε στην κυπριακή ΑΟΖ. Τρυπά σε κυπριακά θαλασσοτεμάχια.
Πολιορκεί την Κύπρο με τον πολεμικό στόλο του. Προωθείται κατά ξηράν. Εισέβαλε στη ΒΔ Συρία. Κατέλαβε και ελέγχει έκταση υπερτριπλάσια της Κύπρου και εγκαθιδρύει οιονεί νέο ψευδοκράτος με προοπτική προσάρτησής του, όπως το Σαντζάκιο της Αλεξανδρέττας.
Στις 27/11/2019, η Τουρκία υπέγραψε μνημόνιο συμφωνίας με τη Λιβύη για οριοθέτηση της μεταξύ τους ΑΟΖ. Το έγγραφο αυτό είναι παράνομο και άνευ σημασίας. Όμως, η Άγκυρα επιχειρεί να δημιουργήσει τετελεσμένα και να τσακίσει τον άξονα Ελλάδος-Αιγύπτου-Κύπρου.
Διά της Λιβύης επιδιώκει να σύρει την Ελλάδα και την Κύπρο σε διαπραγματεύσεις για τη μοιρασιά – έτσι την αποκάλεσε ο Ερντογάν – των φυσικών πόρων του Αιγαίου, της Κρήτης, της Αν. Μεσογείου και ειδικά της Κύπρου. Απαιτεί συνεκμετάλλευση, δηλ. συγκυριαρχία και συνιδιοκτησία!
Η Κύπρος στενάζει υπό την τουρκική κατοχή και η Αθήνα τρέμει να οριοθετήσει την ΑΟΖ της με την Αίγυπτο και την Κύπρο, όπως η Λευκωσία την παροτρύνει από το 2003! Τώρα ο πειρατής Ερντογάν προαναγγέλλει έρευνες και γεώτρηση πλησίον της Κρήτης και χλευάζει την «τρελή Ελλάδα».
Η Αθήνα δεν φαίνεται να κατανοεί ότι ο κατευνασμός του τουρκικού θηρίου το αποθρασύνει. Ούτε φαίνεται να καταλαβαίνει πως, χωρίς ανασύσταση του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου, με δραστική ενίσχυση των Ενόπλων Δυνάμεων μας, αν χαθεί η Κύπρος, θα τελειώσει και η Ελλάδα. Επιτέλους, ας υψώσουμε τα λάβαρα!
*Πρώην αρχισυντάκτης – Αρθρογράφος-αναλυτής στην κυπριακή εφημερίδα «Η Σημερινή» -ΜΑ στις Διεθνείς Σχέσεις και Ευρωπαϊκές Σπουδές του Πανεπιστημίου Λευκωσίας-Πτυχιούχος της Ανωτάτης Σχολής Δημοσιογραφίας της Lille – Universite Catholique de Lille–France
πηγή
