Από τον Φαήλο Μ. Κρανιδιώτη
Ύστερα από μακρά στρατιωτική, ηθική και πολιτική παρακμή, με κομβικό σημείο την ήττα στο Μαντζικέρτ, η τότε ελίτ, κυρίως οι γαιοκτήμονες πρόδωσαν τον λαό, τον αυτοκράτορα και την Ορθοδοξία για να διατηρήσουν την περιουσία τους και να παραμείνουν άρχουσα τάξη. Κάπως έτσι, με την επ’ ολίγον οδυνηρή απώλεια απλώς μιας πόσθης, αναλόγως αν ο ιμάμης ήταν αλαφροχέρης, και ένα απλούστατο τυπικό, με την επανάληψη της φράσης «Ένας είναι ο Αλλάχ και ο Μωάμεθ, ο προφήτης του», έπαιρναν το καινούργιο τους όνομα και μεταπηδούσαν από την τάξη των σκλάβων στην τάξη των κυριάρχων.
Απαλλαγμένοι από τον κεφαλικό φόρο και το παιδομάζωμα, τις ατιμώσεις και τις αυθαιρεσίες, παρέσυραν μαζί τους πλήθος από τους φοβισμένους κολίγους και υπηρέτες τους. Την ώρα που απλοί άνθρωποι και άρχοντες με τιμή έπεφταν πολεμώντας, υπερασπιζόμενοι την πίστη και την ελευθερία τους, η προδοτική ελίτ, μαζί με τους υποκύψαντες στην απειλή εξόντωσης, διευκόλυνε την οθωμανική κατάκτηση σε πολλές περιοχές.
Η πρόοδος αυτής της κατάκτησης, που ξεκίνησε από 25.000 καβαλάρηδες πλιατσικολόγους, ήταν ένα μείγμα σφαγής, εξανδραποδισμού και προδοσίας. Οι Έλληνες της Μικράς Ασίας δεν εξαφανίστηκαν. Πολλοί εσφάγησαν, αλλά αρκετοί εξισλαμίστηκαν, άλλοι με το καλό και άλλοι με τη μάχαιρα στον λαιμό. Έτσι, την αποφράδα 29η Μαΐου 1453, αυτοί που εφορμούσαν στα τείχη της Βασιλεύουσας σε μεγάλο ποσοστό ήταν ο κακός μας εαυτός. Νεοπροσήλυτοι εξωμότες. Προδότες.
Η σημερινή ψευτοελίτ, πολιτική και οικονομική ή πνευματική, είναι δούλοι αριστεροί ιντελιγκέντσηδες, που σε μεγάλο ποσοστό δεν δείχνουν να αντιλαμβάνονται τον κίνδυνο από τη βαρβαρότητα που με μαθηματική ακρίβεια θα στραφεί εναντίον μας.
Έχουμε υπογεννητικότητα, αλλά δεν παίρνουμε κανένα μέτρο για την ανάκαμψη των γεννήσεων Ελλήνων. Ακούμε στα σοβαρά ανόητους να λένε πως το έλλειμμα, λόγω υπεροχής των θανάτων, θα το καλύψουν οι αναφομοίωτοι παράνομοι που σπρώχνουν ο Ερντογάν και το κράτος-συμμορία προς εμάς.
Επί δεκαετίες ξοδεύουμε έναν πακτωλό χρημάτων για να έχουμε ισχυρή πολεμική δύναμη αποτροπής και τελικά φαίνεται πως η μόνη σκοπιμότητα που αναγνώριζε η διακομματική ψευτοελίτ σε αυτή την κούρσα εξοπλισμών ήταν οι μίζες για την πάρτη της.
Η ελληνοποίηση των προμηθειών επέβαλε την ανάπτυξη ισχυρής πολεμικής βιομηχανίας, είχαμε βάλει γερές βάσεις και σήμερα καταλήξαμε σε συνθήκες διάλυσής της, όταν οι Τούρκοι παράγουν σχεδόν τα πάντα και δεν προμηθεύονται τίποτα χωρίς συμπαραγωγή και μεταφορά τεχνολογίας. Δεν έφταιξε μόνον η αποβιομηχάνιση της χώρας, αλλά και κάτι απλό: κάτι που παράγει κρατική αμυντική βιομηχανία δεν έχει μίζα. Έπρεπε ο ίδιος ο υπουργός Άμυνας της Τουρκίας να ανεβάσει χάρτες όπου μόνο τη Βιένη δεν διεκδικούν, ο Ερντογάν σαν λυσσασμένο σκυλί να ουρλιάζει τις πιο ιταμές απειλές για την Κύπρο, τη Θράκη και το Αιγαίο, να πετσοκόβει αμάχους στο Συριακό Κουρδιστάν και να του κάνουν πλάτες Αμερικανοί, για να χωνέψουν και οι ηλίθιοι πως δεν μπορεί να υπάρξει φιλία με μια βουλιμική ύαινα. Ο Ερντογάν είναι ο μικρός Αδόλφος της περιοχής μας.
Σιγουρατζής, όπως όλοι οι Τούρκοι, αν ο αντίπαλος δεν είναι πισθάγκωνα δεμένος και δεν του κρατάνε τσίλιες Ανατολή και Δύση, δεν προχωρά. Ακόμη και τώρα βάζει μπροστά τους αναλώσιμους ξένους τζιχαντιστές, και ο τουρκικός στρατός ακολουθεί. Μετά δε την ανατίναξη σε λίγες ώρες επτά αρμάτων από τους Κούρδους αντιαρματιστές, το βήμα έγινε σχεδόν σημειωτόν. Το σίγουρο είναι πως, αν ολοκληρώσουν το έγκλημα, οι επόμενοι στη σειρά θα είμαστε εμείς.
Οι Τούρκοι πάντα εννοούν αυτό που λένε και απλώς περιμένουν την ευκαιρία να μας βρουν μπόσικους. Εμείς, εδώ, στη χώρα όπου φτύνουμε τους ήρωες και τιμούμε παρενδυτικούς κλεπτομανείς πρεζάκηδες, αντί να χτυπήσει συναγερμός, να τονώσουμε το εθνικό φρόνημα, να κάνουμε κατεπείγουσα αγορά όπλων άλλου υλικού, αντί να προβούμε σε γενναία αύξηση της θητείας, εγκαταλείποντας το γελοίο και άθλιο εννεάμηνο, βγαίνει ο υπουργός Εθνικής Άμυνας να διαβεβαιώσει τους φλώρους των κομματικών νεολαιών και τους μπαρόβιους κοπρίτες πως δεν υπάρχει κίνδυνος να τους βρει τέτοιο… κακό και να χαλάσει η φράντζα από τον ιδρώτα και το κράνος.
Η σημερινή εκφυλισμένη ελίτ, αδέρφια, είναι πάλι έτοιμη να προδώσει. Θα αμολήσει τα τρολ της και τους μπιστικούς της στην ενημέρωση -ήδη το κάνει- για να στρώσουν το έδαφος. Ήδη προμοτάρουν γλυκά γλυκά τη συνεκμετάλλευση, έχουν βγει στις διαδικτυακές και μιντιακές ρούγες προφυλακές του εσωτερικού εχθρού για να μας εξοικειώσουν με την άποψη πως «ε, μα έχει και η Τουρκία τα δίκια της – ασφυκτιά». Θα μας πουν στο τέλος: «Μα, τι θέλετε; Να πάνε να σκοτωθούν τα παιδιά μας για βράχια και πετρέλαια; Να τα μοιραστούμε για να έχουμε ειρήνη».
Υπάρχουν, όμως, δύο είδη ειρήνης. Υπάρχει η ειρήνη του άγρυπνου νικητή και υπερασπιστή της Ελευθερίας, και υπάρχει και η ειρήνη των νεκροταφείων και των αλυσοδεμένων δούλων.
Για άλλη μια φορά στην Ιστορία μας, έχουμε απέναντί μας τη βαρβαρότητα του τουρκισμού, τον δάσκαλο του Χίτλερ και του Μουσολίνι, τον ατιμώρητο υπότροπο γενοκτόνο. Θα έρθει. Ήδη έρχεται, αφού αποτελειώσει γυναικόπαιδα στο Κουρδιστάν. Μόνον έναν τρόπο γνωρίζει, ένα πράγμα φοβάται: τον τρόπο του Πλαστήρα, του Πάγκαλου, του Σταυρουλόπουλου, του Γλεντζέ.
Ο Τούρκος θέλει τον Κονδύλη του. Εάν δεν έχει τον φόβο μας, αποθρασύνεται. Την κρίσιμη ώρα θα είμαστε μόνοι μας. Η παρακμιακή ψευτοελίτ μας ήδη ψάχνει τις δικαιολογίες για την υποταγή. Το Έθνος, όμως, έχει άλλη παράδοση και αντίθετα συμφέροντα με αυτούς τους κοντόσηδες.
*Δικηγόρος – πρόεδρος της ΝΕΑΣ ΔΕΞΙΑΣ
