Θυμᾶμαι τόν γέροντα Αὐξέντιο, ὁ ὁποῖος ἐκοιμήθη σέ ἡλικία 90 ἐτῶν, πρό δεκαετίας περίπου, ὁ ὁποῖος ἦταν ἕνας πάρα πολύ ἐνάρετος καί ἅγιος μοναχός.
Κάποτε ἦταν Κυριακή τοῦ Πάσχα ἐπρόκειτο νά προσέλθουν οἱ πατέρες καί οἱ λαϊκοί Χριστιανοί, πού ἦταν ἀρκετοί ὡς προσκυνηταί στό μοναστήρι, νά κοινωνήσουν τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων. Πρό τῆς Θείας Κοινωνίας εἶπα ἀπό τήν Ὡραία Πύλη γιά τούς λαϊκούς ἀδελφούς: «Θά παρακαλέσω νά προσέλθουν ὅσοι ἔχουν ἐξομολογηθῆ καί προετοιμασθῆ. Ὅποιος δέν ἔχει ἑτοιμασθῆ, νά ἐξομολογηθῇ πρῶτα καί μετά νά κοινωνήσῃ»
Ὁ π. Αὐξέντιος ἐνόμιζε ὅτι τό ἔλεγα γιά τούς μοναχούς. Ἦταν τυφλός. Ἦταν ὁ πρῶτος στήν σειρά ἀπό τούς πατέρες, ὁ ἀρχαιότερος εἶχε ἔλθει στό μοναστήρι τό 1917. Περίμενε τήν σειρά του νά κοινωνήσῃ. Νόμισε λοιπόν ὅτι ζητοῦσα καί ἀπό τούς πατέρες νά ἐξομολογηθοῦν. Ἐξομολογεῖται, λοιπόν, δημόσιᾳ. Καί ποιά ἦταν ἡ ἐξομολόγησίς του; «Πλέω σ᾿ ἕνα πέλαγος ματαιότητος. Δέν ἔχω κάνει τίποτε στήν ζωή μου. Δέν ξέρω πού βρίσκομαι, οὔτε πού πηγαίνω». Καί ζητοῦσε τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ.
Αὐτή ἡ ταπείνωσις ἐχαρακτήριζε πάντοτε τόν π. Αὐξέντιο. Γι᾿ αὐτό ὁσάκις τοῦ ζητούσαμε κάποια συμβουλή, ἀπέφευγε νά μᾶς πῇ, μόνον ἔλεγε: «Τήν εὐχή. Τήν εὐχή. Τό “Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ” νά λέτε». Καί: «Νά διαβάζετε τόν Εὐεργετινό». Ἔκρυβε τήν ἀρετή του καί τήν πολλή πνευματική γνῶσι καί σοφία τήν ὁποία εἶχε. Ἔζησε ὅλη του τήν ζωή πραγματικά κρυμμένος ἀπό τά μάτια τῶν πατέρων
Από το βιβλίο: «Όσιος Γρηγόριος» – Περίοδος Β’ – 2006(Έκδοση Ι.Μ.Οσίου Γρηγορίου – Άγιον Όρος.
πηγή
