Παρακάτω θα περιγράψουμε ένα θαύμα του Αγίου Τσάρου Νικολάου σ΄έναν Δανό ο οποίος για δεκαέξι χρόνια ήταν αλκοολικός και ναρκομανής.
Διηγείται ο Jan Michael Vester,Δανός στην καταγωγή,ο οποίος αργότερα βαπτίστηκε Ορθόδοξος και έλαβε το όνομα Νικόλαος,προς τιμήν του Αγίου Τσάρου Νικολάου του Β'.
«Συνέβη το 1995. Μιλώ γι'αυτό επειδή αισθάνομαι πόσο σημαντικό είναι να μάθει ο κόσμος.Παρακαλώ τον Θεό να μου δώσει δύναμη να παρουσιάσω με ειλικρίνεια και με τον προσήκοντα σεβασμό προς τον Άγιο Βασιλομάρτυρα Νικόλαο,όλα όσα έλαβαν μέρος.
Από το 1979 μέχρι το 1995 ήμουν αλκοολικός και ναρκομανής.Πότε δεν έζησα την ζωή μου με την συνηθισμένη έννοια της λέξης:από τα 16 μου χρόνια η ζωή μου σημαδεύτηκε από αυτά τα πάθη.
Ταυτόχρονα,αισθανόμουν μία μυστηριώδη έλξη προς την ρωσική ιστορία,την ρωσική θρησκεία και τον ρωσικό λαό.
Αυτή η έλξη πήρε διαστάσεις και έγινε πάθος για κάθετί ρωσικό.Ταυτόχρονα όμως με ''γοήτευαν'' το αλκοόλ και τα ναρκωτικά.Δεν χόρταινα να μελετώ την ιστορία του Αυτοκρατορικού Οίκου της Ρωσίας,του πολιτικού συστήματος κ.τ.λ.,ενώ ταυτόχρονα ήμουν συχνά μεθυσμένος και ζαλισμένος από τα ναρκωτικά.
Καταστρεφόμουν και πνευματικά και σωματικά. Κάποιος που δεν είναι αλκοολικός,δεν μπορεί να φανταστεί το μέγεθος της ανθρώπινης κατάπτωσης,την βασανιστική κατάσταση που βίωνα.Περνούσαν τα χρόνια και το μόνο που αισθανόμουν ήταν αυτή η σκληρή αγωνία που μου προξενούσαν τα ναρκωτικά και το αλκοόλ.Τίποτα:ούτε μόρφωση,ούτε αξιοπρέπεια,ούτε πίστη.Τίποτα.Για δεκαέξι χρόνια μόνο πόνος.
Το 1995 συνάντησα κάποιους καλούς ανθρώπους οι οποίοι με προέτρεψαν να αντικρύσω το πρόβλημά μου από μία άλλη σκοπιά,την πνευματική.Να το δω ως μία πνευματική ασθένεια.
Τότε ήταν που επισκέφτηκα το Τσάρσκογιε Σέλο (σημ. μετ:Σύμπλεγμα εξοχικών παλατιών και πάρκων στη ΒΔ Ρωσία. Μέχρι και το τέλος της μοναρχίας, το Τσάρσκογιε Σελό ήταν ο αγαπημένος τόπος αναψυχής της ρωσικής αριστοκρατίας. Μάλιστα εκεί κρατήθηκε προσωρινά ο έκπτωτος αυτοκράτορας Νικόλαος Β΄,την άνοιξη και το καλοκαίρι του 1917) και σε άλλα ιστορικά μέρη.
Την περίοδο εκείνη και για τρεις μήνες δεν ήπια καθόλου αλκοόλ.Σε όλη την διάρκεια του ταξιδιού μου στην Ρωσία δεν με εγκατέλειψε η φριχτή επιθυμία να πιώ.Αισθανόμουν σαν να βρισκόνταν στο στομάχι μου ένα κομμάτι πάγου που ποτέ δεν έλιωνε.
Από το 1979 μέχρι το 1995 ήμουν αλκοολικός και ναρκομανής.Πότε δεν έζησα την ζωή μου με την συνηθισμένη έννοια της λέξης:από τα 16 μου χρόνια η ζωή μου σημαδεύτηκε από αυτά τα πάθη.
Ταυτόχρονα,αισθανόμουν μία μυστηριώδη έλξη προς την ρωσική ιστορία,την ρωσική θρησκεία και τον ρωσικό λαό.
Αυτή η έλξη πήρε διαστάσεις και έγινε πάθος για κάθετί ρωσικό.Ταυτόχρονα όμως με ''γοήτευαν'' το αλκοόλ και τα ναρκωτικά.Δεν χόρταινα να μελετώ την ιστορία του Αυτοκρατορικού Οίκου της Ρωσίας,του πολιτικού συστήματος κ.τ.λ.,ενώ ταυτόχρονα ήμουν συχνά μεθυσμένος και ζαλισμένος από τα ναρκωτικά.
Καταστρεφόμουν και πνευματικά και σωματικά. Κάποιος που δεν είναι αλκοολικός,δεν μπορεί να φανταστεί το μέγεθος της ανθρώπινης κατάπτωσης,την βασανιστική κατάσταση που βίωνα.Περνούσαν τα χρόνια και το μόνο που αισθανόμουν ήταν αυτή η σκληρή αγωνία που μου προξενούσαν τα ναρκωτικά και το αλκοόλ.Τίποτα:ούτε μόρφωση,ούτε αξιοπρέπεια,ούτε πίστη.Τίποτα.Για δεκαέξι χρόνια μόνο πόνος.
Το 1995 συνάντησα κάποιους καλούς ανθρώπους οι οποίοι με προέτρεψαν να αντικρύσω το πρόβλημά μου από μία άλλη σκοπιά,την πνευματική.Να το δω ως μία πνευματική ασθένεια.
Τότε ήταν που επισκέφτηκα το Τσάρσκογιε Σέλο (σημ. μετ:Σύμπλεγμα εξοχικών παλατιών και πάρκων στη ΒΔ Ρωσία. Μέχρι και το τέλος της μοναρχίας, το Τσάρσκογιε Σελό ήταν ο αγαπημένος τόπος αναψυχής της ρωσικής αριστοκρατίας. Μάλιστα εκεί κρατήθηκε προσωρινά ο έκπτωτος αυτοκράτορας Νικόλαος Β΄,την άνοιξη και το καλοκαίρι του 1917) και σε άλλα ιστορικά μέρη.
Την περίοδο εκείνη και για τρεις μήνες δεν ήπια καθόλου αλκοόλ.Σε όλη την διάρκεια του ταξιδιού μου στην Ρωσία δεν με εγκατέλειψε η φριχτή επιθυμία να πιώ.Αισθανόμουν σαν να βρισκόνταν στο στομάχι μου ένα κομμάτι πάγου που ποτέ δεν έλιωνε.
Μία μέρα πήγα να λειτουργηθώ στο μικρό παρεκκλήσι στους ''Κήπους του Αλέξανδρου'' μαζί με έναν φίλο τον οποίο γνωρίζω εδώ κι δεκαεπτά χρόνια. Στον
ναό υπήρχαν πολλοί ηλικιωμένοι. Σε εκείνη την παλιά εκκλησία αισθάνθηκα το πνεύμα των παλιών χρόνων,όταν πήγαιναν εκεί να προσευχηθούν και να λειτουργηθούν ο Τσάρος και η Τσαρίνα. Η Θεία Λειτουργία μου φάνηκε κάτι το απίστευτο,κάτι το φανταστικό.
Πλησίασα στο τέμπλο,στην εικόνα του Αγίου Νικολάου του θαυματουργού,και άρχισα να προσεύχομαι. Ήθελα να προσευχηθώ στον Άγιο Βασιλομάρτυρα Νικόλαο,καθώς όμως δεν υπήρχε εκεί κάποια εικόνα προσευχήθηκα μπροστά στην εικόνα του Αγίου ιεράρχη Νικολάου.
Προσευχήθηκα για την Ρωσία,προσευχήθηκα για την ηλικιωμένη που ζητιάνευε έξω στον δρόμο και που έμοιαζε πολύ με την γιαγιά μου,προσευχήθηκα να επιστρέψω με το καλό στο σπίτι,προσευχήθηκα για την μητέρα μου,για τον παππού και την γιαγιά. Μέσα στην καρδιά μου απευθυνόμουν συγκεκριμένα στον Άγιο Τσάρο Νικόλαο,ο οποίος ερχόνταν σε αυτόν τον μικρό ναό και προσευχόνταν μαζί με την οικογένειά του.
Η προσευχή μου γινόνταν όλο και πιο έντονη,σαν την χιονοστοιβάδα που κυλά.Στάθηκα μπροστά στο τέμπλο για περίπου δύο ώρες
Είναι δύσκολο να αποδώσεις με λόγια τι έγινε μέσα κατά την διάρκεια αυτού του δίωρου:ήταν η πρώτη μου πνευματική εμπειρία! Ξαφνικά μου έγινε ξεκάθαρο το γεγονός ότι ο Κύριος με αγαπάει,και με αγαπάει απεριόριστα,και ότι οι πέτρες θα φωνάξουν εαν θα αρχίσω πάλι να πίνω,και ότι ο Κύριος θα με απαλλάξει από τα πάθη μου εαν θα το πάρω απόφαση να διάγω βίο πνευματικό.
Θα με σώσει από την αυτοκαταστροφή,επειδή Εκείνος με έπλασε και είμαι έργο των χειρών Του. Η ίδια η στάση που είχα προς τον εαυτό μου μέχρι τότε ήταν μία βαριά αμαρτία....Και κατάλαβα,απρόσμενα,ότι οι άγιοι άγγελοι κλαίνε κάθε φορά που ένας αλκοολικός πεθαίνει εξαιτίας του δαιμονικού αυτού πάθους.
Την στιγμή εκείνη κάτι άλλαξε μέσα μου.Όταν βγήκα στον δρόμο,ο φίλος μου με κοίταξε ανήσυχος και με ρώτησε:
«Τι συνέβη;
«Του είπα:«Δεν ξέρω,αλλά αλλά είναι κάτι το ασυνήθιστα καλό,κάτι που δεν είναι γήϊνο»
Όταν γύρισα στην Δανία αισθανόμουν καθημερινά την ανάγκη να αναπέμψω ύμνους ευχαριστίας προς τον Θεό και τους Αγίους Του. Τότε όμως δεν ήταν ακόμη δυνατόν να με δεχτούν στους κόλπους της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Πέρασαν τέσσερα χρόνια.Δεν αισθάνθηκα ξανά έλξη προς το ποτό.Ούτε μία φορά!Μετά την 27η Μαρτίου 1995 δεν ξαναήπια ούτε μία σταγόνα αλκοόλ και δεν ξαναπήρα ναρκωτικά. Δεν αισθανόμουν πια την ανάγκη να το κάνω. Ο Θεός με απάλλαξε από αυτό το πάθος με την μεσιτεία του Αγίου Βασιλομάρτυρα Νικολάου.
Μέχρι τότε δεν είχα καμία σχέση με την θρησκεία.Ανατράφηκα εκτός Εκκλησίας. Η τελευταία μου ελπίδα ήταν να μεσιτεύσει ο Άγιος.Την εποχή εκείνη βρισκόμουν σε αναζήτηση και η καρδιά μου ήταν ανοιχτή στο να ακούσει τον λόγο του Θεού μέσα στην ψυχή μου-πρώτη φορά στη ζωή μου που συνέβαινε αυτό.Η μέρα εκείνη στο Τσάρσκογιε Σέλο άλλαξε τα πάντα. Τώρα μπορείτε να καταλάβετε γιατί τρέφω μία τόσο μεγάλη αγάπη για την Αγία Τσαρική Οικογένεια.
ναό υπήρχαν πολλοί ηλικιωμένοι. Σε εκείνη την παλιά εκκλησία αισθάνθηκα το πνεύμα των παλιών χρόνων,όταν πήγαιναν εκεί να προσευχηθούν και να λειτουργηθούν ο Τσάρος και η Τσαρίνα. Η Θεία Λειτουργία μου φάνηκε κάτι το απίστευτο,κάτι το φανταστικό.
Πλησίασα στο τέμπλο,στην εικόνα του Αγίου Νικολάου του θαυματουργού,και άρχισα να προσεύχομαι. Ήθελα να προσευχηθώ στον Άγιο Βασιλομάρτυρα Νικόλαο,καθώς όμως δεν υπήρχε εκεί κάποια εικόνα προσευχήθηκα μπροστά στην εικόνα του Αγίου ιεράρχη Νικολάου.
Προσευχήθηκα για την Ρωσία,προσευχήθηκα για την ηλικιωμένη που ζητιάνευε έξω στον δρόμο και που έμοιαζε πολύ με την γιαγιά μου,προσευχήθηκα να επιστρέψω με το καλό στο σπίτι,προσευχήθηκα για την μητέρα μου,για τον παππού και την γιαγιά. Μέσα στην καρδιά μου απευθυνόμουν συγκεκριμένα στον Άγιο Τσάρο Νικόλαο,ο οποίος ερχόνταν σε αυτόν τον μικρό ναό και προσευχόνταν μαζί με την οικογένειά του.
Η προσευχή μου γινόνταν όλο και πιο έντονη,σαν την χιονοστοιβάδα που κυλά.Στάθηκα μπροστά στο τέμπλο για περίπου δύο ώρες
Είναι δύσκολο να αποδώσεις με λόγια τι έγινε μέσα κατά την διάρκεια αυτού του δίωρου:ήταν η πρώτη μου πνευματική εμπειρία! Ξαφνικά μου έγινε ξεκάθαρο το γεγονός ότι ο Κύριος με αγαπάει,και με αγαπάει απεριόριστα,και ότι οι πέτρες θα φωνάξουν εαν θα αρχίσω πάλι να πίνω,και ότι ο Κύριος θα με απαλλάξει από τα πάθη μου εαν θα το πάρω απόφαση να διάγω βίο πνευματικό.
Θα με σώσει από την αυτοκαταστροφή,επειδή Εκείνος με έπλασε και είμαι έργο των χειρών Του. Η ίδια η στάση που είχα προς τον εαυτό μου μέχρι τότε ήταν μία βαριά αμαρτία....Και κατάλαβα,απρόσμενα,ότι οι άγιοι άγγελοι κλαίνε κάθε φορά που ένας αλκοολικός πεθαίνει εξαιτίας του δαιμονικού αυτού πάθους.
Την στιγμή εκείνη κάτι άλλαξε μέσα μου.Όταν βγήκα στον δρόμο,ο φίλος μου με κοίταξε ανήσυχος και με ρώτησε:
«Τι συνέβη;
«Του είπα:«Δεν ξέρω,αλλά αλλά είναι κάτι το ασυνήθιστα καλό,κάτι που δεν είναι γήϊνο»
Όταν γύρισα στην Δανία αισθανόμουν καθημερινά την ανάγκη να αναπέμψω ύμνους ευχαριστίας προς τον Θεό και τους Αγίους Του. Τότε όμως δεν ήταν ακόμη δυνατόν να με δεχτούν στους κόλπους της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Πέρασαν τέσσερα χρόνια.Δεν αισθάνθηκα ξανά έλξη προς το ποτό.Ούτε μία φορά!Μετά την 27η Μαρτίου 1995 δεν ξαναήπια ούτε μία σταγόνα αλκοόλ και δεν ξαναπήρα ναρκωτικά. Δεν αισθανόμουν πια την ανάγκη να το κάνω. Ο Θεός με απάλλαξε από αυτό το πάθος με την μεσιτεία του Αγίου Βασιλομάρτυρα Νικολάου.
Μέχρι τότε δεν είχα καμία σχέση με την θρησκεία.Ανατράφηκα εκτός Εκκλησίας. Η τελευταία μου ελπίδα ήταν να μεσιτεύσει ο Άγιος.Την εποχή εκείνη βρισκόμουν σε αναζήτηση και η καρδιά μου ήταν ανοιχτή στο να ακούσει τον λόγο του Θεού μέσα στην ψυχή μου-πρώτη φορά στη ζωή μου που συνέβαινε αυτό.Η μέρα εκείνη στο Τσάρσκογιε Σέλο άλλαξε τα πάντα. Τώρα μπορείτε να καταλάβετε γιατί τρέφω μία τόσο μεγάλη αγάπη για την Αγία Τσαρική Οικογένεια.
Τα χρόνια πέρασαν.Προσευχόμουν και περίμενα,και τελικά βρήκα έναν πνευματικό πατέρα.Περνούσε τυχαία από την πόλη μας.Είναι ένας πολύ καλός ιερέας και με βοηθάει πολύ συζητώντας και μοιράζοντας μαζί μου την ορθόδοξη πνευματική του εμπειρία.
Πολλοί μου λένε ότι απαλλάχθηκα από τον αλκοολισμό με τις δικές μου δυνάμεις.Μόνο εγώ όμως ξέρω τι συνέβη - ήμουν εκεί! Αυτή είναι με συντομία η ιστορία μου.Είναι ένα θαύμα που έγινε δι'ευχών του Αγίου Τσάρου Νικολάου. Άλλωστε όλοι με θεωρούσαν τελειωμένο!
Σε αυτά τα τέσσερα χρόνια υπέφερα από έναν τραυματισμό,αρρώστησα και εγχειρίστηκα.Η επιθυμία όμως να πιω ξανά δεν εμφανίστηκε. Βρήκα όμως κάτι πιο δυνατό από το αλκοόλ.Κατάλαβα ότι πρέπει να είμαι πάντοτε συγκεντρωμένος πνευματικά.Συγκεκριμένα η προσευχή με βοηθάει να υπομένω όλες τις δοκιμασίες.Να γιατί αγαπώ τόσο πολύ την Ορθόδοξη Εκκλησία.Δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία όσον αφορά το γεγονός ότι αυτό που συνέβη σε εμένα θα μπορούσε να συμβεί στον οποιοδήποτε,αν ζητήσει με ειλικρινή καρδιά την βοήθεια των αγίων του Θεού.Αυτό μπορεί να συμβεί στον οποιοδήποτε είναι έτοιμος να ακολουθήσει τον δρόμο της αρετής και να γυρίσει την πλάτη του στην φθοροποιό αμαρτία....Η προσευχή μου άλλαξε την ζωή.
Είμαι ευγνώμων προς τους ανθρώπους που με συμβούλευσαν να βρω πνευματική γιατρειά για το πρόβλημά μου.Παρακαλώ τον Θεό να μην ξεχάσω ποτέ από ποια βρωμιά με σήκωσε και ότι η θεραπεία μου δεν ήταν κάτι το αυτονόητο.Χωρίς εκείνους τους ανθρώπους θα υπέφερα ένα φριχτό θάνατο. Γι'αυτό η καρδιά μου σχίζεται στα δύο όταν βλέπω ανθρώπους να υποφέρουν χωρίς να ελπίζουν κάπου.
Η βάπτισή μου θα γίνει στις 17 Ιουλίου,την ημέρα που μαρτύρησε ο Άγιος Τσάρος Νικόλαος.Είναι μία μεγάλη τιμή για εμένα,και παρακαλώ τον Θεό να αναδειχθώ άξιος αυτής της τιμής...
Άγιε Βασιλομάρτυρα Νικόλαε,πρέσβευε υπερ ημών!Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκε!
Δανία,3 Ιουλίου 1999
Νικόλαος(Jan -Michael)Vester
Απόδοση στα ελληνικά π.Γεώργιος Κονισπολιάτης
Από το βιβλίο του Dr.Dimitri Avdeev ''De vorba cu un psihiatru ortodox''
https://proskynitis.blogspot.com/2019/10/blog-post_47.html
Πολλοί μου λένε ότι απαλλάχθηκα από τον αλκοολισμό με τις δικές μου δυνάμεις.Μόνο εγώ όμως ξέρω τι συνέβη - ήμουν εκεί! Αυτή είναι με συντομία η ιστορία μου.Είναι ένα θαύμα που έγινε δι'ευχών του Αγίου Τσάρου Νικολάου. Άλλωστε όλοι με θεωρούσαν τελειωμένο!
Σε αυτά τα τέσσερα χρόνια υπέφερα από έναν τραυματισμό,αρρώστησα και εγχειρίστηκα.Η επιθυμία όμως να πιω ξανά δεν εμφανίστηκε. Βρήκα όμως κάτι πιο δυνατό από το αλκοόλ.Κατάλαβα ότι πρέπει να είμαι πάντοτε συγκεντρωμένος πνευματικά.Συγκεκριμένα η προσευχή με βοηθάει να υπομένω όλες τις δοκιμασίες.Να γιατί αγαπώ τόσο πολύ την Ορθόδοξη Εκκλησία.Δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία όσον αφορά το γεγονός ότι αυτό που συνέβη σε εμένα θα μπορούσε να συμβεί στον οποιοδήποτε,αν ζητήσει με ειλικρινή καρδιά την βοήθεια των αγίων του Θεού.Αυτό μπορεί να συμβεί στον οποιοδήποτε είναι έτοιμος να ακολουθήσει τον δρόμο της αρετής και να γυρίσει την πλάτη του στην φθοροποιό αμαρτία....Η προσευχή μου άλλαξε την ζωή.
Είμαι ευγνώμων προς τους ανθρώπους που με συμβούλευσαν να βρω πνευματική γιατρειά για το πρόβλημά μου.Παρακαλώ τον Θεό να μην ξεχάσω ποτέ από ποια βρωμιά με σήκωσε και ότι η θεραπεία μου δεν ήταν κάτι το αυτονόητο.Χωρίς εκείνους τους ανθρώπους θα υπέφερα ένα φριχτό θάνατο. Γι'αυτό η καρδιά μου σχίζεται στα δύο όταν βλέπω ανθρώπους να υποφέρουν χωρίς να ελπίζουν κάπου.
Η βάπτισή μου θα γίνει στις 17 Ιουλίου,την ημέρα που μαρτύρησε ο Άγιος Τσάρος Νικόλαος.Είναι μία μεγάλη τιμή για εμένα,και παρακαλώ τον Θεό να αναδειχθώ άξιος αυτής της τιμής...
Άγιε Βασιλομάρτυρα Νικόλαε,πρέσβευε υπερ ημών!Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκε!
Δανία,3 Ιουλίου 1999
Νικόλαος(Jan -Michael)Vester
Απόδοση στα ελληνικά π.Γεώργιος Κονισπολιάτης
Από το βιβλίο του Dr.Dimitri Avdeev ''De vorba cu un psihiatru ortodox''
https://proskynitis.blogspot.com/2019/10/blog-post_47.html
