ένα άρθρο του James Petras
Το ΔΝΤ είναι ο κορυφαίος διεθνής νομισματικός οργανισμός του οποίου δημόσιος σκοπός είναι η διατήρηση της σταθερότητας του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος μέσω δανείων που αφορούν προτάσεις σχεδιασμένες για την ενίσχυση της ανάπτυξης και της οικονομικής ανάκαμψης.
Στην πραγματικότητα, το ΔΝΤ τελεί υπό τον έλεγχο των ΗΠΑ και των Δυτικών Ευρωπαϊκών κρατών και οι πολιτικές του έχουν σχεδιαστεί για να προωθούν την επέκταση, την κυριαρχία και τα κέρδη των ηγετικών πολυεθνικών εταιρειών και των χρηματοπιστωτικών οργανισμών τους.
Οι ΗΠΑ και τα Ευρωπαϊκά κράτη εφαρμόζουν μία κατανομή αρμοδιοτήτων: Οι διευθύνοντες σύμβουλοι του ΔΝΤ είναι Ευρωπαίοι· οι ομόλογοί τους στην Παγκόσμια Τράπεζα (ΠΤ) είναι από τις ΗΠΑ.
Οι διευθύνοντες σύμβουλοι του ΔΝΤ και της ΠΤ λειτουργούν σε στενή συνεργασία με τις κυβερνήσεις τους και ιδιαίτερα με τα Υπουργεία Οικονομικών, αποφασίζοντας τις προτεραιότητες, το ποιες χώρες θα λάβουν δάνεια, υπό ποιους όρους και τα ποσά.
Τα δάνεια και οι όροι που θέτει το ΔΝΤ συντονίζονται στενά με το ιδιωτικό τραπεζικό σύστημα. Μόλις το ΔΝΤ υπογράφει μια συμφωνία με μια χώρα οφειλέτη, δίνεται σήμα στις μεγάλες ιδιωτικές τράπεζες να δανείζουν, να επενδύουν και να ενεργούν με μια σειρά πολλαπλών ευνοϊκών οικονομικών συναλλαγών. >Από τα ανωτέρω συνάγεται ότι το ΔΝΤ διαδραματίζει τον ρόλο του γενικού εντολέα για το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα.
Το ΔΝΤ θέτει τις βάσεις για την κατάκτηση των χρηματοπιστωτικών συστημάτων των ευάλωτων κρατών του κόσμου από τις μεγάλες τράπεζες.
Το ΔΝΤ παρεμβαίνοντας, αναλαμβάνει το βάρος να κάνει όλη τη βρώμικη δουλειά. Αυτή περιλαμβάνει τον σφετερισμό της εθνικής κυριαρχίας, την απαίτηση για ιδιωτικοποιήσεις, για μείωση των κοινωνικών δαπανών, των μισθών και των συντάξεων, καθώς και τη διασφάλιση της προτεραιότητας των πληρωμών του χρέους. Το ΔΝΤ ενεργεί ως «γρίλλια» για τις μεγάλες τράπεζες, εκτρέποντας τους πολιτικούς επικριτές και την κοινωνική αναταραχή.
Διευθύνοντες Σύμβουλοι – Άνθρωποι Τσεκούρια
Τί είδους άτομα υποστηρίζουν οι τράπεζες για διευθύνοντες συμβούλους του ΔΝΤ; Σε ποιούς εμπιστεύονται το καθήκον της παραβίασης των κυριαρχικών δικαιωμάτων μίας χώρας, την εξαθλίωση του λαού της και τη διάβρωση των δημοκρατικών της θεσμών;
Έχουν συμπεριλάβει έναν καταδικασμένο οικονομικό απατεώνα· η σημερινή διευθύντρια αντιμετωπίζει ποινική διώξη για κακή διαχείριση των δημοσίων κονδυλίων ως υπουργός Οικονομικών· έναν βιαστή· έναν υπέρμαχο της διπλωματίας των κανονιοφόρων και τον προαγωγό της μεγαλύτερης οικονομικής κατάρρευσης στην ιστορία μιας χώρας.
Οι Διευθύνοντες Σύμβουλοι του ΔΝΤ σε Δίκη
Η τωρινή διευθύνων σύμβουλος του ΔΝΤ (Ιούλιος 2011 – 2015) Κριστίν Λαγκάρντ [Christine Lagarde] δικάζεται στη Γαλλία για υπεξαίρεση 400 εκατομμυρίων δολαρίων, πληρωμή στον μεγιστάνα Μπερνάρντ Ταπί, όταν ήταν Υπουργός Οικονομικών στην κυβέρνηση του Προέδρου Σαρκοζί.
Ο προηγούμενος διευθύνων σύμβουλος (Νοέμβριος 2007 – Μάιος 2011), Ντομινίκ Στρος Καν [Dominique Strauss-Kahn], αναγκάστηκε να παραιτηθεί όταν κατηγορήθηκε για το βιασμό μιας καμαριέρας σε ξενοδοχείο της Νέας Υόρκης και αργότερα συνελήφθη και δικάστηκε για μαστροπεία στην πόλη Λιλ της Γαλλίας.
Ο προκάτοχός του Ροντρίγκο Ράτο [Rodrigo Rato] (Ιούνιος 2004 – Οκτώβριος 2007), ήταν ένας Ισπανός τραπεζίτης ο οποίος συνελήφθη και κατηγορήθηκε για φοροδιαφυγή -απέκρυψε 27 εκατομύρρια ευρώ σε εβδομήντα τράπεζες του εξωτερικού- και εξαπάτηση χιλιάδων μικροεπενδυτών τους οποίους έπεισε να τοποθετήσουν τα χρήματά τους σε μία Ισπανική τράπεζα, την Bankia, που χρεοκόπησε.
Ο προκάτοχός του ένας Γερμανός, ο Χορστ Κέλερ [Horst Kohler], παραιτήθηκε όταν είπε μία αδιανόητη αλήθεια – ότι η εξωτερική στρατιωτική επέμβαση ήταν αναγκαία για να υπερασπιστεί τα Γερμανικά οικονομικά συμφέροντα, όπως τις διαδρομές του ελεύθερου εμπορίου. Είναι ένα πράγμα για το ΔΝΤ να λειτουργεί ως εργαλείο των ηγεμονικών συμφερόντων· είναι άλλο για έναν διευθύνων σύμβουλο του ΔΝΤ να ομιλεί για αυτό δημοσίως!
Ο Μισέλ Καμντέσους [Michel Camdessus] (Ιανουάριος 1987 – Φεβρουάριος 2000) ήταν ο συγγραφέας του «Συναίνεση της Ουάσινγκτον», το δόγμα που υποστήριξε την παγκόσμια νεοφιλελεύθερη αντεπανάσταση. Στη θητεία του τον είδαμε να εναγκαλίζεται και να χρηματοδοτεί ορισμένους από τους χειρότερους δικτάτορες της εποχής, καθώς και να φωτογραφίζεται με τον ισχυρό Ινδονήσιο και μαζικό δολοφόνο αρχιστράτηγο Σουχάρτο.
Στη θητεία του Καμντέσους το ΔΝΤ συνεργάστηκε με τον Πρόεδρο της Αργεντινής Κάρλος Μένεμ για την απελευθέρωση της οικονομίας, την απορρύθμιση των χρηματοπιστωτικών αγορών και την ιδιωτικοποίηση πάνω από χιλίων επιχειρήσεων. Οι κρίσεις που ακολούθησαν οδήγησαν στη χειρότερη ύφεση στην ιστορία της Αργεντινής· πάνω από 20.000 πτωχεύσεις, 25% ανεργία και τα ποσοστά φτώχειας να υπερβαίνοουν το 50% στις περιοχές της εργατικής τάξης. . . Ο Καμντέσους αργότερα μετάνοιωσε για «τα λάθη της πολιτικής του» σε σχέση με την κατάρρευση της Αργεντινής. Δεν συνελήφθη ή κατηγορήθηκε ποτέ για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.
Συμπέρασμα
Η εγκληματική συμπεριφορά των διευθυντών του ΔΝΤ δεν αποτελεί ανωμαλία ή εμπόδιο για την επιλογή τους. Αντιθέτως, επελέγησαν ακριβώς επειδή αντανακλούν τις αξίες, τα ενδιαφέροντα και τη συμπεριφορά της παγκόσμιας οικονομικής ελίτ: απάτες, φοροδιαφυγή, δωροδοκία, τεράστιες μεταβιβάσεις του δημοσίου πλούτου σε ιδιωτικούς λογαριασμούς, είναι ο κανόνας για το οικονομικό κατεστημένο. Αυτές οι ιδιότητες ταιριάζουν στις ανάγκες των τραπεζιτών, οι οποίοι εμπιστεύονται να κάνουν τις συναλλαγές τους με ομολόγους «είδωλά» τους στο ΔΝΤ.
Η διεθνής οικονομική ελίτ χρειάζεται διευθυντές στο ΔΝΤ που δεν έχουν κανέναν ενδοιασμό να χρησιμοποιήσουν δύο μέτρα και δύο σταθμά και να παραβλέψουν τις κατάφωρες παραβιάσεις των τυπικών διαδικασιών. Για παράδειγμα, η τωρινή διευθύνων σύμβουλος Κριστίν Λαγκάρντ δανείζει 30 δις δολάρια στο καθεστώς μαριονέτα της Ουκρανίας παρότι ο οικονομικός Τύπος περιγράφει με μεγάλη λεπτομέρεια πώς η διεφθαρμένη ολιγαρχία έχει κλέψει δισεκατομμύρια με τη συνέργεια της πολιτικής τάξης (Financial Times, 12/21/15, σελ. 7). Η ίδια Λαγκάρντ αλλάζει τους κανόνες αποπληρωμής του χρέους, επιτρέποντας στην Ουκρανία να μην καταβάλει την πληρωμή του δημοσίου χρέους της προς τη Ρωσσία. Η ίδια Λαγκάρντ επιμένει ότι η κεντροδεξιά* Ελληνική κυβέρνηση πρέπει να μειώσει περαιτέρω τις συντάξεις στην Ελλάδα, κάτω από το όριο της φτώχειας, προκαλώντας την κατά τα άλλα βολική κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα να καλέσει το ΔΝΤ να μείνει εκτός του επομένου προγράμματος διάσωσης (Financial Times, 12/21/15, Σελ. 1).
Είναι σαφές ότι η άγρια υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου, την οποία οι διευθυντές του ΔΝΤ θεσπίζουν παντού, δεν είναι ασύνδετη με το εγκληματικό προσωπικό τους παρελθόν. Βιαστές, απατεώνες, μιλιταριστές, είναι ακριβώς οι κατάλληλοι άνθρωποι για να διευθύνουν ένα ίδρυμα όταν αυτό φτωχαίνει το 99% και πλουτίζει το 1% των υπερ-πλουσίων.
***
* [..η κεντροδεξιά* Ελληνική κυβέρνηση..] ΣΣ. Όσο ένας αριστερός δεν αναγνωρίζει την «δεύτερη φορά αριστερά» κυβέρνηση του Τσίπρα ως αριστερή κυβέρνηση επειδή υπέκυψε στους τραπεζίτες (μπορεί να την αναγνωρίσει ως αριστερή κυβέρνηση για άλλα πράγματα), άλλο τόσο και ένας δεξιός δεν μπορεί να την αναγνωρίσει ως δεξιά κυβέρνηση. Δεξιά επειδή κατήργησε τα σύνορα -λαθρομετανάστευση- και ξεπούλησε εθνικούς πόρους; (Πατρίς) Επειδή περιγέλασε την Λιτανία των Ιερών Λειψάνων της Αγίας Βαρβάρας, πασχίζει να κατεβάσει τις εικόνες από τα δημόσια κτήρια και να καταργήσει το μάθημα των θρησκευτικών; (Θρησκεία) Ή μήπως επειδή έφερε το σύμφωνο συμβίωσης των ομοφύλων; (Οικογένεια)
Ο κ. James Petras, καλός αναλυτής, ως αριστερός βλέπει μόνο αριστερά, κέντρο, δεξιά (κάτι παρόμοιο θα έκανε και ένας δεξιός).
Η αστοχία όμως αυτής της προσέγγισης (κατηγοριοποίηση τύπου μεζούρας) ως προς την αποτύπωση της πραγματικότητας θα πρέπει να μας προβληματίσει.
https://averoph.wordpress.com
