Δύο χθεσινά γεγονότα στην ΕΕ, η εμμονή της Ιταλίας στο έλλειμμα 2,4% του ακαθάριστου εθνικού προϊόντος και στην οικονομική ανάπτυξη 1,5% του ΑΕΠ το 2019, ως και η κατ’ αρχήν συμφωνία με την Βρεταννίδα πρωθυπουργό Τερέζα Μέη για την έξοδο της χώρας από την ΕΕ, αποτελούν σημεία καμπής στην ιστορία της «Ενώσεως».
Πρώτον, δια πρώτη φορά, μία χώρα εγκαταλείπει την ΕΕ και μία κυβέρνηση, η Ιταλική, δεν ενδίδει στις πιέσεις της Κομισιόν, να αναθεωρήσει τον προϋπολογισμό και να συμμορφωθή στο Σύμφωνο Σταθερότητος και Ανάπτυξης που είναι αντίθετο με την αντικυκλική πολιτική οιασδήποτε οικονομίας.
Δεύτερον, καθ’ όσον υπάρχει βάσιμος πιθανότης ότι το προηγούμενο της Βρεταννίας, χώρας ισχυράς με στρατό και με αναπτυσσομένη οικονομία, θα εύρει μιμητάς από ασθενέστερες χώρες που θα εναντιώνονται στις εντολές της Γερμανίας, να κατευθύνη την οικονομία των όταν μάλιστα αποτυγχάνει στην δική της.
Είναι φανερόν ότι «ένα μέγεθος υποδήματος δεν ταιριάζει σ’ όλα τα πόδια» των 26 χωρών-μελών της «ενώσεως», οπότε είτε η Γερμανία πρέπει να βάλει «νερό στο κρασί» του Ρήνου είτε να ετοιμασθή και για άλλες αποσκιρτήσεις από την ευρωπαϊκή της αυτοκρατορία.
Ήδη, η Ιταλία είναι με το ένα πόδι εκτός Ευρωζώνης, η Πολωνία διαφωνεί με τις επεμβάσεις στο δικανικό της σύστημα, η Ουγγαρία ακολουθεί τον ιδικό της μοναχικό δρόμο, ακόμη και η πάμπτωχη Βουλγαρία δήλωσε ότι δεν θα προσχωρήσει στη συμφωνία για το Μεταναστευτικό (του ΟΗΕ) ενώ η Ρουμανία ευρέθη με σοβαρό έλλειμμα της εννόμου τάξεως στην χώρα και δεν είναι η πρώτη στην ΕΕ (…«Μάλτα γιόκ»!).
Η Γερμανία υποφέρει
Η γερμανική οικονομία επιβραδύνεται.
Το πρόβλημα όμως είναι βαθύτερο. Η Γερμανία υποφέρει για πρώτη φορά μεταπολεμικώς από πολιτική αστάθεια οπότε δεν γνωρίζει ποίον δρόμο να ακολουθήσει στην οικοδόμηση της ευρωπαϊκής αυτοκρατορίας της. Η καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ ευρίσκεται στην αποδρομή, η μάχη των επιγόνων της μόλις αρχίζει και δεν προβλέπεται «αναίμακτος», αν ληφθή υπ’ όψιν η επιδρομή της βαυαρικής αστυνομίας στα γραφεία της εταιρίας Μπλάκ-Ρόκ, εις αναζήτησιν στοιχείων που να εκθέτουν τον υποψήφιο ηγέτη των Χριστιανοδημοκρατών Φρειδερίκο Μερτς.
Ο χερ Μερτς εδήλωσε προσφάτως με σημασία: «Η Γερμανία έχει επωφεληθή από την υποτίμηση του ευρώ που βοηθάει τις εξαγωγές της» αλλά βλάπτει τις άλλες χώρες της Ένωσης που δεν είναι τόσον ανταγωνιστικές όσο η Γερμανία. Με αφοπλιστική ειλικρίνεια προσέθεσε: «Ως Γερμανοί οφείλομε να πράξουμε περισσότερα από όσα διαπράττουμε σήμερα, αν θέλουμε να επιτύχει η Ευρώπη. Αλλιώς θα υποφέρουμε περισσά, αν η Ένωση διαλυθή».
Πειθήνια, η Κομισιόν στα γερμανικά κελεύσματα «άνοιξε παράθυρο» δια την αποφυγή περικοπής των ελληνικών συντάξεων που μέχρι πρότινος θεωρούσε αναπότρεπτη επί τη βάσει των συμφωνηθέντων. Εν τούτοις, Pacta conventa, «οι συνθήκες που συμφωνήθηκαν» άλλαξαν εις ένα τέρμα που είναι η αρχή μεταμορφώσεως της Ενώσεως.
