Με την δύναμη και το θέλημα του Θεού, όλα τα κομμάτια και τα ναυάγια θα συγκεντρωθούν μαζί και θα ενωθούν,
το πλοίο θ’ αναδημιουργηθεί, θ’ αποκτήσει το παλιό κάλλος του και θ’ ακολουθήσει το δρόμο πού είχε χαράξει ο Θεός
Με την δύναμη και το θέλημα του Θεού, όλα τα κομμάτια και τα ναυάγια θα συγκεντρωθούν μαζί και θα ενωθούν, το πλοίο θ’ αναδημιουργηθεί, θ’ αποκτήσει το παλιό κάλλος του και θ’ ακολουθήσει το δρόμο πού είχε χαράξει ο Θεός. Θα γίνει αυτό καί θα ’ναί ένα θαύμα πού θα τό δουν όλοι...»
Σέ άλλη περίπτωση πάλι προφήτεψε: «Οι αιρέσεις θα διαδοθούν παντού καί θα πλανήσουν πολλούς. Ό εχθρός του άνθρώπινου γένους θα ένεργήσει μέ πανουργία ώστε, άν είναι δυνατό, νά πλανήσει άκόμα καί τούς εκλεκτούς. Δέ θα ξεκινήσει απορρίπτοντας ανοιχτό τό δόγμα της Αγίας Τριάδας ή τής θεότητας του Χριστού καί τήν παρθενία τής Θεοτόκου. Θ’ αρχίσει ύπουλα νά διαφθείρει τίς διδαχές καί τήν τάξη τής Εκκλησίας πού μας κληροδότησαν οί άγιοι πατέρες μας μέ τό φωτισμό του Αγίου Πνεύματος.
Λίγοι θα παρατηρήσουν τίς παγίδες αυτές του εχθρού, εκείνοι μόνο πού είναι πιό έμπειροι στήνπνευματική ζωή. Οί αιρετικοί θ’ αποκτήσουν δύναμη στήν Εκκλησία καί θα τοποθετήσουν τούς εκπροσώπους τους παντού. Τούς ευλαβείς πιστούς θα τούς περιφρονούν. Από τών καρπών αυτών έπιγνώσεσθε αυτούς, είπε ό Κύριος. από τά έργα των αιρετικών, άπό τούς καρπούς τους, προσπαθήστε νά ξεχωρίσετε τούς αληθινούς ποιμένες. Οί αιρετικοί είναι πνευματικοί ληστές. Εισβάλουν στό λογικό ποίμνιο τού Χριστού (στήν Εκκλησία) άπό «άλλο δρόμο» καί είναι νληστές, όπως τούς αποκάλεσε ό Κύριος: « Ό μη εισερχόμενος διά της θύρας εις τήν αυλήν των προβάτων, άλλά άναβαίνων άλλαχόθεν, εκείνος κλέπτης έστί καί ληστής» (Ίωάν. ι' 1). Ούσιαστικό τους καθήκον είναι ό διωγμός τών αληθινών ποιμένων. Θέλουν νά τούς φυλακίσουν, νά τούς στείλουν εξορία, διαφορετικά θα τούς είναι αδύνατο νά εισβάλουν μέσα στό ποίμνιο του Χριστού.
»Γι’ αυτό, γιέ μου, έλεγε, όταν δεις την παραβίαση τής πατερικής παράδοσης καί της θείας τάξης τής Εκκλησίας, τής τάξης πού θέσπισε ό ίδιος ό Θεός, νά γνωρίζεις πώς οί αιρετικοί έχουν κάνει ήδη τήν εμφάνισή τους, αν καί
στήν άρχή ίσως κρύψουν τήν άσέβειά τους. Θα νοθεύσουν τήν πίστη σιγά σιγά, άνεπαίσθητα, γιά νά κατορθώσουν εύκολότερα νά δελεάσουν και νά πλανήσουν τούς άπειρους, νά τούς μπλέξουν στά δίχτυα τους. Ό διωγμός δε θα περιοριστεί μόνο στούς άληθινούς ποιμένες, άλλά θα στραφεί κι ένάντια σ’ όλους τούς δούλους τού Θεού, γιατί όλοι εκείνοι πού έχουν μολυνθεί από την αίρεση δεν ανέχονται τήν ευλάβεια. Τούς λύκους αύτούς πού φορούν προβιές προβάτων, θα τους καταλάβεις από τήν υπερηφάνεια καί τή φιλαρχία τους. Θα συκοφαντήσουν, θα προδώσουν, θα σπείρουν παντού τό μίσος καί τήν έχθρα. Γι’ αυτό είπε ό Κύριος πώς θα τούς αναγνωρίσουμε άπό τούς καρπούς τους. Οί αληθινοί δούλοι του Θεού είναι ταπεινοί, αγαπούν τόν πλησίον τους καί υποτάσσονται στήν Εκκλησία. Οί μοναχοί θα πιεστούν πολύ από τούς αιρετικούς, ή μοναχική ζωή θα περιφρονηθεί. Τά μοναστήρια θα λιγοστέψουν πολύ, ό αριθμός των μοναχών επίσης. Κι αυτοί πού θα παραμείνουν, θα υποστούν πολλές διώξεις.
» Οί εχθροί αυτοί τού μοναχισμού πού έχουν μόνο τό ένδυμα τής ευσέβειας, θα προσπαθήσουν πολύ νά προσελκύσουν τούς μοναχούς μέ τό μέρος τους. Θα τούς υποσχεθούν προστασία, εγκόσμια αγαθά καί θ’ απειλήσουν εκείνους πού απειθούν με απέλαση. Οί απειλές τους θα φέρουν σέ απόγνωση τούς ολιγόψυχους. Εσύ όμως, γιέ μου, νά χαίρεσαι πού έζησες ως αύτή τή στιγμή, γιατί τότε άκόμα κι οί πιστοί πού δέν έχουν δείξει άλλες άρετές, θα στεφανωθούν μόνο έπειδή στάθηκαν σταθεροί στήνπίστη τους, όπως βεβαίωσε ό Κύριος (βλ. Ματθ. ι 32), ’Έχε φόβο Κυρίου, γιέ μου. Νά φοβάσαι μή χάσεις τό στεφάνι πού έχει προετοιμαστεί γιά σένα, μήπως σέ άποβάλει ό Χριστός στο εξώτερο σκότος, στήν αιώνια κόλαση.
Μείνε σταθερός στήν πίστη. ’Άν χρειαστεί, νά υπομείνεις διωγμούς κι άλλες θλίψεις. Τότε ό Κύριος θα είναι μαζί σου κι οί άγιοι μάρτυρες κι ομολογητές θα παρακολουθούν τόσο έσένα όσο καί τούς αγώνες σου μέ χαρά. Αλίμονο στούς μοναχούς εκείνων τών ήμερων πού θ’ άσχοληθούν μέ περιουσίες καί
πλούτη, πού γιά νά διατηρήσουν τήν ειρήνη τους είναι έτοιμοι νά υποταχτούν στούς αιρετικούς· αύτούς πού καθησυχάζουν τή συνείδησή τους μέ το επιχείρημα ότι τά κάνουν όλα γιά νά διατηρήσουν τό μοναστήρι κι ό Κύριος θα τούς συγχωρήσει. Οι δυστυχείς καί τυφλοί αυτοί δέν καταλαβαίνουν ότιπροσχωρώντας στήν αίρεση, οί δαίμονες θα μπουν στό μοναστήρι, πού τότε δε θα είναι καθόλου άγιο παρά μόνο τοίχοι απ’ όπου ή χάρη τού Θεού θα έχει αναχωρήσει.
»Ό Θεός βέβαια είναι πολύ ισχυρότερος από τόν εχθρό καί δε θα εγκαταλείψει ποτέ τους δούλους Του. Οί αληθινοί χριστιανοί θ’ αντέξουν ώς τό τέλος, μόνο πού θα διαλέξουν νά ζήσουν άπομονωμένοι, σέ έρημους τόπους. Μή φοβάσαι τίς θλίψεις άλλά τήν επικίνδυνη αίρεση, γιατί αύτή μάς άποξενώνει από τή χάρη καί μας χωρίζει από τό Χριστό. Αύτός είναι ό λόγος πού ό Κύριος μάς προειδοποίησε νά λογαριάζουμε τούς αιρετικούς όπως τούς είδωλολάτρες καί τους τελώνες. Γι’ αυτό, γιέ μου, «ένδυναμού έν τή
χάριτι τή έν Χριστώ Ιησού...κακοπάθησον ως καλός στρατιώτης Ιησού Χριστού» (Β' Τιμ. β' 1,3), πού είπε: «Γίνου πιστός άχρι θανάτου, και δώσω σοι τόν στέφανον της ζωής» (Άποκ. β' 10). Σ’ Εκείνον, μαζί με τόν Πατέρα καί τό Άγιο Πνεύμα, πρέπει ή τιμή, ή δόξα καί ή προσκύνηση
στούς αιώνες των αιώνων. Αμήν».
Ό γέροντας έλεγε γιά τόν τσάρο: «Δέν υπάρχει μεγαλύτερη αμαρτία από τήν αντίσταση στο θέλημα τού χρισμένου από τό Θεό...Προσέξτε τον, γιατί αυτός προστατεύει τόσο τή ρωσική γη όσο καί τήν ορθόδοξη πίστη...Αλλά...τό πεπρωμένο τού τσάρου είναι καί πεπρωμένο τής Ρωσίας. ’αν ό τσάρος χαίρεται, όλη ή Ρωσία χαίρεται. ’Άν ό τσάρος κλαίει, τό ίδιο κάνει κι ή Ρωσία..Όπως ό άνθρωπος μέ κομμένο κεφάλι παύει πιά να είναι άνθρωπος, άλλά ένα δυσώδες πτώμα, έτσι κι ή Ρωσία χωρίς τόν τσάρο, θα γίνει ένα πτώμα βρωμερό...»
Μετά τήν επανάσταση οί στρατιώτες του κόκκινου στρατού τόν συνέλαβαν πολλές φορές, τόν ξύρισαν, τόν βασάνισαν, τόν μυκτήρισαν.
Υπόφερε πολλά. Δέν έπαψε όμως νά δέχεται τούς πιστούς όποτε τού δίνονταν ή ευκαιρία Τό βράδυ τής 29ης Ιουλίου του 1922 τον έπισκέφτηκε μιά επιτροπή από σοβιετικούς, τον άνέκρινε γιά πολλή ώρα καί μετά του είπαν πώς θα τόν συλλάβουν. Ό στάρετς δε διαμαρτυρήθηκε.
Μόνο τούς ζήτησε ταπεινά νά καθυστερήσουν τή σύλληψή του 24 ώρες γιά νά ετοιμαστεί.
Εκείνοι προειδοποίησαν αύστηρά κι απείλησαν τόν διακονητή του π. Βαρνάβα, τόν καμπούρη,
νά ετοιμάσει τό γέροντα, γιατί τήν άλλη μέρα θα έρχονταν να τόν συλλάβουν. ’Έφτασε ή νύχτα κι όστάρετς άρχισε να ετοιμάζεται γιά τήν αναχώρησή του. Τήν άλλη μέρα τό πρωί ή επιτροπή γύρισε.
Τά μέλη τής επιτροπής βγήκαν από τ’ αυτοκίνητά τους καί ρώτησαν τόν π. Βαρνάβα:
- Ετοιμάστηκε;
- Μάλιστα, απάντησε εκείνος.
Άνοιξε τήν πόρτα καί τούς οδήγησε στό κελί τού στάρετς. Εκεί τούς περίμενε μιά έκπληξη πού τούς άφησε εμβρόντητους. Ό στάρετς, μετά τήν προετοιμασία του, κείτονταν νεκρός στό φέρετρό του, στη μέση του δωματίου. Ό Κύριος δέν επέτρεψε να βεβηλώσουν κι άλλο τόν πιστό δούλο Του καί τόν πήρε κοντά Του τήν ίδια εκείνη νύχτα.
Λίγες μέρες νωρίτερα ό στάρετς είχε ειδοποιήσει πολλούς ανθρώπους, άλλους μ’ επιστολή, άλλουςεμφανιζόμενος στόν ύπνο τους κι άλλους ακόμα μέ διάφορους άλλους τρόπους να τόν επισκεφτούν στό κελί του. Τούς περίμενε γιά τήν κηδεία του.
Τό σκήνωμά του ενταφιάστηκε δίπλα στόν τάφο του στάρετς Μακαρίου, του οποίου τά λείψαναβρέθηκαν άφθαρτα.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΗΣ ΟΠΤΙΝΑΣ. ΠΕΤΡΟΣ ΜΠΟΤΣΗΣ
