Ήταν Φεβρουάριος του 1913. Το ακαταμάχητο θωρηκτό φορτωμένο ήδη με τη δόξα του Α΄ Βαλκανικού Πολέμου και την απελευθέρωση των νησιών του Αιγαίου, ήταν αραγμένο στον όρμο του Μούδρου.
Εκεί, λιμενάρχης ήταν ένας έφεδρος λογιστής αρραβωνιασμένος με μια κοπέλα από το Μούδρο. Η οικογένεια της κοπέλας ήταν εγκατεστημένη στην Αλεξάνδρεια. Ο λιμενάρχης στον πολιτικό του βίο, ήταν και αυτός εγκατεστημένος στην ίδια πόλη της Αιγύπτου, εργαζόμενος ως λογιστής στο εκεί υποκατάστημα της Εθνικής Τράπεζας.
Αυτός λοιπόν ο λιμενάρχης σκέφθηκε και ζήτησε από τον ναύαρχο Παύλο Κουντουριώτη την άδεια να τελέσει τους γάμους του, γιατί στο Μούδρο είχε αφιχθεί και η οικογένεια της μνηστής του. Ταυτόχρονα του ζήτησε να γίνει κουμπάρος και να τους βάλει τα στέφανα!
Ο Κουντουριώτης, όχι μόνο δέχτηκε να γίνει κουμπάρος του λιμενάρχη, αλλά με μεγάλη προθυμία έδωσε την άδεια να γίνει ο γάμος επί του θωρηκτού «Αβέρωφ».
Έτσι λοιπόν το πρωί της 24ης Φεβρουαρίου, κατέφθασε μια ατμάκατος, που μετέφερε στο πολεμικό πλοίο το γαμπρό, τη νύφη και τους συμπεθέρους. Αμέσως συγκεντρώθηκε όλο το πλήρωμα, αξιωματικοί και ναύτες με επικεφαλής τον Κουντουριώτη στην πρύμνη και ο ιερέας άρχισε να τελεί το μυστήριο.
Και ενώ ο ιερέας έψαλλε προς το τέλος της τελετουργίας, εκφράζοντας ευχές προς την ωραιότατη νύφη, στο πλοίο έφτασε ένα ραδιοτηλεγράφημα, από τα αντιτορπιλικά που περιπολούσαν έξω από τα Στενά των Δαρδανελίων με την λακωνική φράση: «Εχθρός εξέρχεται»!
Επικράτησε μια μικρή αναστάτωση ανάμεσα στο πλήρωμα που ήταν έτοιμο να καταλάβει τις θέσεις του, αλλά ο ναύαρχος Κουντουριώτης ψύχραιμος, έδωσε διαταγή να μην διακοπεί το μυστήριο και συνέχισε με τις διαταγές προς το πλήρωμα.
Πράγματι τελείωσε κανονικά το μυστήριο, μοιράστηκαν τα κουφέτα, οι επισκέπτες επιβιβάστηκαν στην ατμάκατο και ο «Αβέρωφ» άρχισε να σαλπάρει, όταν ένα νέο ραδιοτηλεγράφημα ανήγγειλε ότι το τουρκικό πλοίο που βγήκε από τα Στενά και το συνόδευαν διάφορα αντιτορπιλικά, ήταν το «Μετζητιέ».
Ο πληροφοριοδότης της «Εστίας» (με το ψευδώνυμο "Κέδρος") που δημοσίευσε τη σχετική είδηση, σχολίασε στο σχετικό ρεπορτάζ: «Τι δεν θα επλήρωνε δι’ ένα παρόμοιον γάμον κανένας ιδιότροπος πολυεκατομμυριούχος Αμερικανός- υπό τοιαύτας συνθήκας και επί τοιούτου πολεμικού…».
Εκείνες οι μέρες, ήταν μέρες έντασης στο Αιγαίο. Στις αρχές Ιανουαρίου 1913 το ελαφρό καταδρομικό «Χαμηδιέ» πέρασε από τον Ελλήσποντο στο Αιγαίο, χωρίς να εντοπισθεί από τα ελληνικά πολεμικά που περιπολούσαν στην περιοχή. Κατόρθωσε και προσέγγισε με απόλυτη συσκότιση τη Σύρο, όπου την επομένη το πρωί βομβάρδισε το λιμάνι της Ερμούπολης, μέσα στο οποίο ήταν ελλιμενισμένο το πλωτό νοσοκομείο «Μακεδονία» προκαλώντας εκτεταμένες καταστροφές.
Όπως ελέχθη τότε, σκοπός της κίνησης αυτής του «Χαμηδιέ» ίσως να ήταν η πρόθεση απόσπασης του θωρηκτού «Αβέρωφ» που θα ετίθετο προς καταδίωξη του με συνέπεια την ανεμπόδιστη έξοδο του τουρκικού στόλου στο Αιγαίο. Ο ναύαρχος Κουντουριώτης θεώρησε ορθώς ότι αυτό ήταν παγίδα και δεν έσπευσε να το καταδιώξει με τον «Αβέρωφ». Το «Χαμηδιέ» δεν κατόρθωσε να επανέλθει στη βάση του και περιφερόταν μεταξύ Κρήτης, Αιγύπτου και Λιβάνου έως ότου υπογραφεί η ανακωχή για τον πόλεμο. Υπήρξε δε περίπτωση, που έμεινε… από κάρβουνο και αναγκάσθηκε να πάρει από το Καστελλόριζο βελανίδια, ώστε να μπορέσει να συνεχίσει τον πλου του προς τις ακτές του Λιβάνου.
Το τουρκικό καταδρομικό «Μετζητιέ» με οκτώ αντιτορπιλικά εξήλθαν στις 24 Φεβρουαρίου από το στόμιο των Δαρδανελίων, προσπαθώντας να εξέλθουν στο Αιγαίο. Τα ελληνικά ανιχνευτικά σκάφη που περιπολούσαν ειδοποίησαν με τον ασύρματο το στόλο και ο ναύαρχος Κουντουριώτης διέταξε αμέσως τα πλοία του στόλου να ταχθούν σε θέση ναυμαχίας. Τα τουρκικά πολεμικά μόλις είδαν στο βάθος του ορίζοντα τον ελληνικό στόλο να έρχεται υποχώρησαν και εισήλθαν πάλι στα Στενά. Ο ελληνικός στόλος κατέπλευσε τελικά στην Τένεδο.
Το Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό στους Βαλκανικούς Πολέμους, αξιόμαχο και δυναμικό, με επικεφαλής τον ναύαρχο Παύλο Κουντουριώτη και το θωρηκτό «Αβέρωφ» εξασφάλισε απόλυτα την ελληνική κυριαρχία στο Αιγαίο Πέλαγος, καθεστώς που ισχύει έως σήμερα.
Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης
πηγή:Αρχείο εφημερίδων "Εστία" και "Πατρίς"
