Διότι αδύνατον είναι ο ακάθαρτος να θύη και να μελίζει τον Αμνό ,του Θεού όπου ουδέ αυτοί οι άγγελοι τολμούν να παρακύψουν και να δουν τέτοιο μυστήριο μόνο στέκονται με τα φόβου και τα τρόμου.
Ήταν κάποιος ιερέας στην επαρχία ,του Μεγάλου Βασιλείου καθαρός και χρήσιμος. Ο δε παμπόνηρος διάβολος ο οποίος φθονεί πάντοτε τους δούλους ,του Θεού τι έκανε;
Τον καιρό εκείνο ήταν πλησίον στο σπίτι ,του ιερέως μια γυναίκα μοιχαλίς και παραδομένη στην διαβολική αγάπη της μοιχείας. Και τι σκέφτηκε; Την παρακινεί ο διάβολος να κάνει αισχρά μίξη με τον δούλο ,του Θεού τον ιερέα και πολύ καιρό πείραζε αυτόν. Ο δε ιερέας όταν είδε ότι παντελώς αυτή είναι νικημένη από το διάβολο και φοβούμενος ,του Θεό την απόφευγε και όταν είδε ο μισόκαλος διάβολος την υπομονή ,του ιερέως τι έκανε; Έφτασαν τα Χριστούγεννα και ένας χριστιανός κάλεσε αυτόν στην τράπεζα του να τον φιλεύει. Ο ιερέας ήπιε πολύ κρασί και μέθυσε.
Όταν πέρασε πολύ η νύχτα ο ιερέας σηκώθηκε και πήγε στο σπίτι ,του. Όταν έφρασε χτυπούσε την πόρτα αλλά κανείς δεν τον άκουσε διότι η πρεσβύτερα κοιμόταν βαριά. Η δε πονηρά μοιχαλίς μόλις τον άκουσε χάρηκε πόλη. Ο δε ιερέας επειδή ήταν πολύ μεθυσμένος έπεσε μπροστά στην πόρτα να του σπιτιού ,του να κοιμηθεί. Τότε εκείνη η κακότροπος γυναίκα ήλθε και έπεσε πλησίον αυτού. ο ιερέας νόμιζαν ότι ήταν η πρεσβύτερα ,του από την πολλή του μέθη εποίησε –αλλοίμονο- μην πονηρά εκείνη πράξη της αμαρτίας.
Μετά από αυτά τα γεγονότα λησμονεί την μεγάλη αυτή αμαρτία και αφού πέρασαν πολλές μέρες πήγε να λειτουργήσει . εκεί λοιπόν που λειτουργούσε μέσα στο άγιο θυσιαστήριο – ω ,του θαύματος- τον είδε η πρεσβύτερα σαν αράπη μαύρο διότι πρωτύτερα όταν λειτουργούσε τον έβλεπε να λάμπει σαν τον ήλιο λοιπόν η πρεσβύτερα αυτού όταν είδε αυτό το μεγάλο μυστήριο έλεγε μετά κλαυθμού. Αλίμονο τι έπαθα η ταλαίπωρος!!ποιος εξαπάτησε τον άνδρα μου και δεν είναι δεκτός μέσα στον Ιερόν Ναό;
Σιώπησε ώσπου να τελείωση η λειτουργιά και όταν πήγαν στο σπίτι λέει στον ιερέα μετά δακρύων. Αλλοίμονο ποιος ήσουν πρώτα και πως κατάντησες τώρα!!
Αλλοίμονο και σε μένα διότι πρώτα ήσουν Άγγελος και τώρα είσαι διάβολος. Λέγει ο ιερέας . Τι λες ω ταλαίπωρη; Από πότε με γνωρίζεις ότι ήμουν Άγγελος και τώρα έγινα διάβολος; Λέγει η πρεσβυτέρα. Όταν λειτουργούσες πρωτύτερα είχες την χάρη του Θεού και έλαμπε το πρόσωπο σου σαν τον ήλιο. Τώρα δε που λειτουργείς και στεκόσουν μέσα στο ναό ήσουν σαν αράπη. Τότε ο ιερέας μόλις κατανόησε και θυμήθηκε ότι χωρίς να το θέλει έκαμε την αμαρτία επειδή και εκείνη η κακότροπος γυναίκα το έλεγε φανερά σε όλη την χώρα.
Τότε ο ιερέας έλαβε την πρεσβυτέρα ,του και πήγαν στο Μέγα Βασίλειο να εξομολογηθούν. Και ο άγιος θέλοντας να τους θεραπεύσει τους κανόνισε να κάνουν ένα χρόνο ξηροφαγία και χίλιες μετάνοιες κάθε εσπέρα. Τότε λέγει προς αυτούς. Σύρετε τέκνα μου, και όταν σωθεί ο χρόνος πάλι να έλθετε εδώ για να σε συγχωρήσω να λειτουργείς. Και όταν πέρασε ο χρόνο ξαναήρθαν παλιά στον Άγιο Βασίλειο. Και πάλι ο άγιος ως καλό ποιμένας δάσκαλος και Πατήρ νουθέτησε αυτούς και τους παρακάλεσε να κάνουν ακόμη ένα χρόνο τον ίδιο κανόνα.
Και αυτοί δέχτηκαν τον λόγο ,του Αγίου μετά χαράς και έφυγαν. Και όταν τέλειωσαν και εκείνο το χρόνο και οι χρόνοι έγιναν τρεις ήρθαν πάλι στον άγιο. Έτυχε δε εκείνη την μέρα να πεθάνει ένας χριστιανός πλησίον την μητρόπολης. Ήταν εκεί δε ο μέγας άρχων και κάλεσε τον Μέγα Βασίλειο με τους κληρικούς ,του όλους. Ο δε Άγιος φώναξε και τούτον τον Ιερέα τον κάποτε ανάξιο και ,του λέει. Πήγαινε ω αδελφέ και λαβε και συ το πετραχήλι και έλα στον νεκρό. Πήγε λοιπόν πήρε το πετραχήλι ,του καθώς ,του είπε ο άγιος και πήγε να ψάλει το λείψανο.
Και πρώτο μεν ο αρχιερέας είπε την ευχή πάνω στο λείψανο, κατόπιν και οι υπόλοιποι αυτός δε ο ιερέας φοβόνταν για την αναξιότητα ,του και ότι βέβαια ήταν εξευτελισμένος και στο χωριό. Απέρριψε όμως τελικά τον φόβο ,του και λαβών το θυμιατό πήγε πλησίον ,του νεκρού και άρχισε να λέει την ευχή. Και ω ,του θαύματος! Όταν είπε « ΟΤΙ ΣΥ ΕΙ Η ΑΝΑΣΤΑΣΙΣ» και τα λοιπά της ευχής αμέσως ανέστη ο νεκρός κα κάθισε και όλοι άρχισαν να λέγουν το Κύριε Ελέησον και δόξασαν το Θεό η οποία δίνει τέτοια εξουσία στους ανθρώπους ο οποίος είναι ακόμη στην αμαρτία να αναστήσει νεκρό δόξα τη αυτού φιλανθρωπίας και ευσπλαχνία. Αφού λοιπόν κάθισε ο νεκρός λέει μεγαλόφωνος και μετά παρρησίας μεγάλη προς τον ιερές. Τι λοιπόν ω ιερεύς; Αν και νεκρό με ανέστησες αλλά δεν είναι δυνατόν να λειτουργήσεις, ουδέ να επιχειρισθής πλέον τα Θεία Μυστήρια. Διότι αν και με ανέστησες αλλά και δια τον πολύ σου μόχθο και κόπο με τις νηστείας την ξηροφαγία και την αγρυπνία που έκανες τρία χρόνια τώρα παρακαλώντας τον Θεό, για αυτό ο Κύριος δεν παρίδε την δεησίν σου. Τότε ο ταπεινός εκείνος ιερέας έλαβε την απόφαση επορεύθει στην οικία του χαίρων και ευλογών τον Θεό.
Βλέπετε αδελφοί εάν κάποιος φθείρει την παρθενία ,του δεν μπορεί να ιερωθεί ή να λειτουργεί; Να γίνει άγιος και θαυματουργός μπορεί αλλά στο βαθμό της ιεροσύνης δεν μπορεί να ανέλθει. Λοιπόν αδελφοί ας φύγουμε την μέθη διότι η μέθη έκανε την αμαρτία του ιερέως και αλλά πολλά έκαμε η μέθη και όχι μόνο αυτήν την αμαρτία αλλά μύρια κακά όπου δεν έχουν αριθμό για αυτό αδελφοί όσοι βρώμισαν το βαθμό της ιεροσύνης δια την μέθης η με άλλο πάθος ας πάψουν την Λειτουργιά για να μην πέσουν σε πάθη ατιμίας και εμπαίζονται από τους δαίμονες καθώς και οι προηγούμενοι έπαθαν. Και όχι μόνο εδώ αλλά να μην παραδίδουν στον σατανά και στην άλλη ζωή.
Αφού ακούσαμε αυτά ας κάνουμε αγαθά για να αξιωθούμε της Βασιλείας των Ουρανών εν Χριστώ Ιησού τω Κυρίω ημών ώ ή δόξα εις τους αιώνας. Αμήν.
